به گزارش «سراج24»، سومین شماره دوهفته نامه خبری - تحلیلی «سام» با یادداشتها، گفتارها و گزارشهایی درباره محرم منتشر شد. در این شماره دو ویژهنامه درج شده است. در ویژهنامه اول پروندهای درباره ماه محرم درج شده که علاوه بر بررسی «ترکیب بند محتشم» گفتگو با نویسنده «کتاب آه» و معرفی 10 کتاب ویژه ایام سوگواری سیدالشهداء(ع) به چشم میخورد. در این بخشها یادداشتهایی از علی معلم و مهدی فیروزان درباره مرثیه ماندگار محتشم کاشانی منتشرشده است.
همچنین در این شماره ویژهنامهای هم درباره برنده نوبل ادبیات 2013 درج شده که گفتگو با «آلیس مونرو» و بررسی سبک نوشتاری او و آثار ترجمه شدهاش در کنار مروری بر 10 شخصیت برتر نوبل دیده میشود. در شماره سوم «سام» همچنین یادداشتها و پیشنهادهایی از «مهران رجبی، ستاره اسکندری، پریوش نظریه، آناهیتا نعمتی، محمدعلی ابطحی، نیوشا ضیغمی و...» درباره مطالعه و یا آخرین علاقمندیهای مطالعاتی شان نیز دیده میشود.
در بخشی از پرونده مربوط به آلیس مونرو، برنده نوبل ادبیات، با عنوان «پیشخدمتی که برنده نوبل شد» و گفتگو با مونرو میخوانیم:
من معمولاً داستانهایم را با یک خاطره، ضرب المثل و یا هرچیزی که همه میدانند شروع می کنم ولی معمولاً در انتهای داستان نمیتوانید از این خاطره یا قصه گفته شده در ابتدا نشانی پیدا کنید. مثلاً زنی افسرده و غمگین را در نظر بگیرید که روی ریلهای قطار نشسته و اصلاً خیال بلندشدن ندارد. وقتی به گذشته اش فکر میکند همه چیز در ذهنش با بیوفایی شوهر و اطرافیانش تمام میشود ولی در صفحات بعدی چه کسی میداند چه سرنوشتی برای این زن رقم خواهد خورد؟ چگونه داستان جلو میرود؟ من نمی دانم. یعنی اینکه مکانها نمیتوانند درباره پیشرفت قصهها کمک کنند ولی میتوان از مکان به عنوان ابزاری برای تعریف چهرهها استفاده کرد.
شاید فکر کنید سن من از تکنولوژی گذشته باشد ولی به شما بگویم به غیر از ماکرو ویو، از همه ابزارهای تکنولوژی استفاده میکنم. البته قبل از اینکه پشت کامپیوتر بنشینم، سعی میکنم قصه هایم را گفته و نوشته باشم و پشت مانیتور منتظرم ایده نباشم. یک داستان ممکن است دو ماهه تمام شود که البته کم پیش آمده؛ معمولاً داستانهایم 6 تا 8 ماه طول میکشد چون همیشه وقتی داستان به پایان میرسد قسمتهایی حذف یا اضافه میشود. عادت دارم به محض بیدار شدن بنویسم و دوست دارم تمام دقایق عمرم و احساساتم را روی کاغذ داشته باشم.
مادرم هنوز هم رکن اصلی زندگی من محسوب میشود، چرا که او زندگی بسیار اندوهبار و مشقتباری را پشتسر نهاد و زنی به غایت شجاع بود. او تمامی تلاشش را صرف این کرد که من با کسب عالیترین مدارج علمی در راه ناهمواری که خودش پیموده بود، قدم نگذارم. گرچه عمر او بسیار کوتاه بود اما تاثیری که او بر تمام زندگیام گذاشت انکارناشدنی است.
من در خانوادهای بزرگ شدم که همیشه بر این باور بودند بدترین چیز برای یک انسان این است که فقط به خودش توجه کند یا فکر کند از دیگران باهوشتر است. البته مادرم از این قاعده مستثنی بود که متاسفانه زیاد هم عمر نکرد. ضمن اینکه این قانون برای ما روستاییها بود، این قاعده درباره شهرنشینان صدق نمیکرد. من تمام سعیام را کردهام که زندگی قابل قبولی داشته باشم. دوست داشتم همیشه حریم خصوصیام حفظ شود. از میان دخترانی که میشناختم هیچکس به دانشگاه نرفت. از میان پسرها هم فقط تعداد کمی رفتند و فقط من موفق شدم که برای دو سال از بورسیه تحصیلی استفاده کنم و بعد هم ازدواج کردم تا بتوانم از پس شهریه دانشگاه برآیم. درست است که در خانواده فقیری بزرگ شدم اما همیشه کتاب دور و برم بود. من زیاد میخواندم و زیاد هم مینوشتم. اینکه متکی به خودم بودم یا سعی کردم با ازدواج به فرد دیگری تکیه کنم اصلا در داستانهایم تاثیری نداشته است. شاید از زندگی شخصی و تجربههایم الگوبرداری کرده باشم اما قصد ندارم حکمی را در اینباره صادر کنم. هدف من نوشتن است و نوشتن فقط وقتی در من حلول میکند که حرفی برای گفتن داشته باشم.
دوهفته نامه خبری - تحلیلی «سام» با قیمت هزار تومان در کتابفروشیهای پایتخت عرضه شده است.