«ضد گلوله» وارد شبکه نمایش خانگی شد

 

بازیگران ضد گلوله عبارتند از: مهدی هاشمی، ژاله صامتی، سعید آقاخانی، مسعود کرامتی، محسن کیایی، مهدی فقیه و ...

عوامل فنی فیلم: مصطفی کیایی (نویسنده)، محمد حسین عامری پویا (مجری طرح)، رضا رخشان (مدیر فیلمبرداری و تهیه کننده)، نادر فوقانی (عکاس)

خلاصه داستان: اواسط دهه 60 و اوج دوران جنگ مردی حدود 50 ساله در تهران مشغول قاچاق نوارهای لس آنجلسی و فیلم‌های ویدئویی است. او در اثر یک اتفاق در می‌یابد که توموری در سر دارد و تا دو ماه دیگر بیشتر زنده نخواهد ماند.

فیلم مضمونی اجتماعی با رگه‌ های طنز دارد. شباهت هایی هم با "لیلی با من است" دارد.

"ضد گلوله"در سی امین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده و توانسته از این فستیوال سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه و دیپلم افتخار بهترین فیلم را کسب کند.همچنین نامزد دریافت بهترین صداگذاری و بهترین جلوه های ویژه از جشنواره فیلم فجر شده است.

 

این فیلم بار‌ها جرح و تعدیل شد تا پروانه نمایش گرفت. اکثر این اصلاحات در سکانس پایانی فیلم است. سکانسی که قرار بود حذف بشود اما نهایتا با اصلاحاتی حفظ شد.سرانجام و در کشمکش های حوزه هنری و شورای صنفی نمایش "ضد گلوله" به همراه "کلاه قرمزی و بچه ننه" و "بی خداحافظی" برای اکران در عید فطر سال 91 انتخاب شدند.در حالی که "ضد گلوله" فروش نسبتا خوبی داشت اما بعد از گذشت 54 روز از زمان اکران فیلم سینمایی "همبازی" جایگزین "ضد گلوله" در گروه عصر جدید شد.

 

شایان ذکر است نسخه عرضه شده دارای کیفیت صدا و تصویری مطلوبی میباشد.همچنین لوح فشرده این فیلم دارای صحنه های حذف شده، پشت صحنه و ... میباشد.

 

"ضدگلوله" به طور اتفاقی کاملا در مسیر عکس فیلم "لیلی با من است" حرکت می‌کند و نکته‌ای که "ضدگلوله" را در نهایت بالاتر از آن فیلم قرار می‌دهد عدم تحول شخصیت اصلی فیلم یعنی سلیم است، طوری که در تمام لحظه‌های فیلم حرکات سلیم شخصیت این فرد را کامل می‌کند و در هیچ لحظه‌ای احساس نمی‌کنیم که شخصیت دارد بیرون می‌زند.مزیت دیگر "ضدگلوله" این است که در شوخی‌های کلامی‌هم دست به ابتکار زده و همچنین موقعیت‌های طنز خوبی را درسراسر فیلم رقم می‌زند که از جمله می‌توان به واکنشات سلیم و پرویز اشاره کرد.در قسمت‌های شهری فیلم دو نکته بسیار مهم ذهن را مشغول می‌کند که اولین آن بازی بسیار روان ژاله صامتی است که متاسفانه این نقش در جشنواره آن طور که باید و شاید دیده نشد. به نظر می‌آید ژاله صامتی بدون حتی ذره‌ای ادا درآوردن فقط و فقط کارش را انجام می‌دهد و اتفاقا خوب بلد است چطور با لحن دیالوگ گویی لحظات طنزی را به وجود بیاورد که نمونه‌اش جلوی اتوبوس و هنگام بدرقه سلیم است.نکته دیگر فیلم در سکانس‌های شهری قبل از انقلاب پوشاندن و تلاش برای به تصویر نکشیدن اشیای امروزی مثل خودرو‌هاست که در چند سکانس دیده می‌شود که روی خودروها چادر کشیده شده یا از عرض نشان داده می‌شود، همچنین گریم‌ها نیز تقریبا شبیه مردم همان روزهاست.