به گزارش « سراج24 »، او که با سریال موفق «میوه ممنوعه» می‌توانست مسیری متفاوت را در دنیای بازیگری طی کند، با وسواسی بیش از پیش به پیشنهادهای کاری‌اش نگاه کرد تا مدت‌ها به امید یک اتفاق ویژه از تلویزیون فاصله بگیرد. بازیگر سریال «پروانه» مهمان بانی فیلم شد تا از بازی در نقش طالبی (ساواکی) در سریال «پروانه»، پنج سال دوری از تلویزیون، تغییر نگرش و دیدگاهش در احتیاط بسیار هنگام قبول پیشنهادات بازیگری و... صحبت کند:
فکر می‌کنم بعد از سریال «میوه ممنوعه» هیچ حضور تلویزیونی (سریال) نداشتید؟
ـ بله من پس از پنج سال در سریال «پروانه» به کارگردانی آقای جلیل سامان و به تهیه‌کنندگی آقای سهراب‌پور بازی کردم و طلسم را شکاندم!
در این مدت گویا یکی ـ دو تله‌فیلم کار کردی؟
ـ بله ولی از آنجا که معمولاً تله‌فیلم‌ها مظلوم هستند و پخش کوچولویی دارند نادیده گرفته می‌شوند، اگرچه برای ساخت یک تله‌فیلم هم گروه زحمت بسیار می‌کشند.
پیشنهادی در این چند سال نداشتید؟
ـ طبیعتاً بوده ولی خب من یکسری سخت‌گیری داشته و دارم که البته سعی می‌کنم آن را ترک کنم چون وقتی فکر می‌کنم، می‌فهمم بضاعت ما همین است و من باید با این شرایط کنار بیایم. به هر حال ما در سینمای آمریکا و اروپا که کار نمی‌کنیم. شرایط ما همین است که امیدوارم بهتر شود.
در واقع از این همه سخت‌گیری که به 5 سال کار نکردنت در عرصه تلویزیون انجامید پشیمان هستید؟
ـ نه پشیمان نیستم ولی سعی می‌کنم از این به بعد تا این حد مراقبت نکنم.
الان هم در حال پخش مجدد از شبکه آی فیلم است؟
ـ واقعاً؟ چه خوب که گفتید! می‌بینم. آن زمان دوست داشتم پس از آن سریال که کار موفقی هم بود، یکسری اتفاقات خوب برایم بیفتد ولی بعد از سریال «میوه ممنوعه» کاملاً ناامید بودم. انتظاری هم نداشتم و شرایط برایم عادی شده بود. سریال «میوه ممنوعه» را کار کردم چون هم آقای فتحی را دوست داشتم و هم نقش را، بنابراین همه چیز عالی بود.
در این روزها شما بیشتر وقتت را به تئاتر، دوبله و... می‌گذرانی؟
ـ تئاتر و گاهی هم رادیو، برنامه‌هایی مثل «رادیو هفت» و برخی مواقع نریشن‌خوانی تیزرهای کوتاه تبلیغاتی...
و دوبله؟
ـ دوبله یک عقبه 10 ساله برای من دارد. ما اوایل دهه هشتاد یکسری انیمیشن به شکلی کاملاً کوتاه کار کردیم با این توضیح داخل پرانتز که یک تشابه اسم و فامیل همیشه این شبهه را به وجود می‌آورد که من مدت‌ها است کار دوبله می‌کنم و... درحالیکه من هرگز به شکل حرفه‌ای کار دوبله انجام نداده‌ام و شاید تعداد کارهای من در دوبله به تعداد انگشتان دو دست برسد و نه بیشتر، بیشتر کار من ذوقی بوده و البته در عرصه دوبله انیمیشن هم کار می‌کردم آن هم نه به شکل حرفه‌ای.
و در مورد تئاتر نظری کاملاً متفاوت داری؟
ـ بله دقیقاً همین طور است. من اردیبهشت سال گذشته نمایش «بعد از سقوط» را با خانم محامدی کار کردم. بعد از آن هم قرار بود سر کار نیما دهقان باشم که به دلیل همزمانی با سریال «پروانه» نتوانستم آنجا در خدمت دوستان باشم. ای کاش این دو کار همزمان با هم نبود و من می‌توانستم به هر دو کار مورد علاقه‌ام برسم.
این روزها مشغول کار جدیدی نشدید؟
ـ بیشتر مشغول دیدن دسترنج آقای سامان و دوستانشان هستم و کار جدی و قابل گفتنی فعلاً در این عرصه ندارم.
برویم سراغ سریال «پروانه»، آیا تو برای حضور در این سریال وسواس به قول خودت همیشگی را کنار گذاشتی یا اینکه فیلمنامه و نقش هر آنچه تو را جذب می‌کند با خود به همراه داشت؟
ـ من ایراد بزرگی دارم ـ که البته به نظر خودم این روزها یک ایراد است ـ و آن این که دوست ندارم نقشی را در یک اثر بازی کنم که تنها حضور داشته باشم. در واقع نمی‌خواهم تنها در سیستم بازیگری یک کار باشم و بس! شخصیت طالبی در سریال «پروانه» کاراکتری بود که واقعاً ویژگی‌های لازم را برای من داشت و به فاکتورهای ذهنی‌ام نزدیک بود.
طوریکه اگر به خاطر حضور در یک نمایش من از انجام آن محروم می‌شدم حتماً امروز ناراحت بودم، بنابراین خیلی خوشحال هستم که در این کار بازی کردم و از آقای سامان و سهراب‌پور هم تشکر می‌کنم که این فرصت را به من دادند تا این نقش را بازی کنم. ضمن اینکه دوستان با شرایط و کارهای من هم همراهی کردند تا این اتفاق خوب رخ بدهد.
معمولاً ایفای نقش‌های تاریخی (حتی تاریخ معاصر) نیازمند آن است تا بازیگر ضمن شناخت خصوصیات و ویژگی‌های آن برهه تاریخی به روانشناسی شخصیتی انسان‌ها در آن دوره و تأثیر اتفاقات سیاسی و... نیز آشنا باشد یا حداقل با اطلاعات کافی، کاراکترش را طراحی کند. شما در ایفای شخصیت «طالبی» چه مسیری را طی کردید؟
- من اصولاً به دهه پنجاه، شصت و هفتاد میلادی علاقه‌مند هستم. موسیقی، تئاتر، سینما و حتی شیوه لباس پوشیدن و... آن دوره را دوست دارم، بنابراین حال و هوای آن دوره را می‌شناختم و جالب اینکه آثاری را که درباره و با فضای آن سال‌ها ساخته می‌شود را دنبال می‌کنم. درباره کاراکتر طالبی نیز صحبت‌هایی طولانی با آقای سامان داشتم و چه پیش از کار و چه در طول کار تعامل بسیار خوبی بین ما برقرار بود و آقای سامان از آن دست کارگردانانی هستند که بازیگرانشان را با وسواس بسیار زیاد هدایت می‌کنند.
شاید خیلی از بازیگران، با این سبک کار ارتباط برقرار نکنند اما من شیوه کار آقای سامان را دوست داشتم. این روزها دیده شده که برخی بازیگران هستند که کارگردانان را هدایت می‌کنند (می‌خندد) جالب اینکه هیچ کس با این مسئله مشکل ندارد و همه با این ماجرا کنار می‌آیند و خوشحال می‌شوند.
راستش را بخواهید من با این شیوه به شدت مخالف هستم و به جایگاه کارگردان و هدایتش به شدت اعتقاد دارم. سریال «پروانه» برای من بسیار موقعیت مغتنمی بود. نمی‌خواهم مقایسه کنم، اما زمانی که من سر سریال آقای فتحی «میوه ممنوعه» هم بودم به همین ترتیب از این که هدایت می‌شوم بسیار لذت می‌بردم.
به نظرم اینکه تو به کارگردانت اعتماد داشته باشی، فرصتی است تا بتوانی هر بار نقشی متفاوت را به نمایش بگذاری. به نظر من بازیگر به تنهایی نمی‌تواند یک شخصیت را جذاب و ماندگار خلق کند. هدایت بازیگر از بیرون است که می‌تواند مسیر درست را به او نشان دهد. من از آقای سامان ممنون هستم که درست و مدبرانه مرا راهنمایی کردند.
شخصیت طالبی در فیلمنامه هم تا این حد مرموز و تو در تو تعریف شده یا اینکه خواسته کارگردان و بازیگر این نقش بود که نقش در سایه حرکت کند و دستش تا پایان رو نشود؟
- شخصیت در فیلمنامه هم مرموز بود و هرگز کاراکتر رویی نبود، اما با یک اشاره و کمی عمیق شدن در نقش بازیگر باید بفهمد که این آدم از چه جنسی است و چگونه باید اجرا شود.
من معتقد هستم به غیر از فیلمنامه که نیازمند تعلیق است، بازی بازیگر نیز نیازمند تعلیق است.
البته شخصیت طالبی خودش یکی از نقاط تعلیق قصه است.
- بله موافقم، به نظر من هم کاراکتر جذاب کاراکتری است که دستش را همه جا و زود رو نکند و کم‌کم در طول قصه خرج شود. ما سر هر پلان و حتی هر دیالوگ در این باره با آقای سامان صحبت می‌کردیم و این بده بستان در طول کار برای من بسیار لذتبخش بود.
یکی از نقاط ضعف اکثر فیلمنامه‌های ما در شخصیت‌پردازی، عدم تعریف کامل کاراکتر و از آن مهم‌تر به فینال نرساندن کاراکتر در دل قصه است. در شخصیت طالبی در سریال «پروانه» آیا این فینال درست اتفاق می‌افتد؟
- اگر نخواهم اغراق کنم، باید بگویم کاراکتر طالبی در انتهای این سریال تماشاگرش را سورپرایز می‌کند و فینال درست و منطقی در انتظار شخصیت است. البته باید بگذاریم و منتظر بمانیم تا تماشاگران و شما راجع به این مسئله قضاوت کنید. یادم می‌آید ما یک تله‌فیلم با نام «تنگنا» (علیرضا بذرافشان) کار کردیم که من آنجا با دوست عزیزم شهاب حسینی همبازی بودم. در آن فیلم تلویزیونی تعلیق نه تنها در فیلمنامه به چشم می‌خورد، بلکه خود کاراکترها نیز از این تعلیق بی‌نصیب نبودند و همین ویژگی به جذاب‌تر شدن اثر کمک دو چندانی می‌کرد.
از حاصل کارتان در این سریال، پس از پنج سال راضی هستید؟
- این شیوه انتخاب، بازی در یک کار پس از پنج سال خیلی لذتبخش بود. اما ازاین به بعد دلم می‌خواهد از این سخت‌گیری و مراقبت کمی دست بکشم و یک مقدار راحت‌تر بپذیرم و کار کنم.
اما در روزگار امروز این همه وسواس و سخت‌گیری عاملی است که بازیگر فراموش می‌شود.
- بله و هر بار که تو می‌آیی اگرچه یک تازگی و طراوت در کارت وجود دارد، اما این نبودن ضررهایی هم دارد. به نظرم باید یک مقدار حساسیت‌هایم را کم کنم، اما مراقب باشم که ایفاگر نقش و کاری باشم که برایم قابل دفاع باشد.
یادی کنیم از «داستان یک شهر» که احتمالاً جزو اولین فعالیت‌های تصویری شما هم بوده است؟
- بله تقریباً...
قبل از این سریال هم کاری کرده بودید؟
- بله سریال «حباب» را با آقای ابوالقاسم معارفی کار کرده بودم. تهیه‌کننده آن کار هم آقای حسین پاکدل بودند، در آن کار من نوزده سالم بود و با خانم گوهر خیراندیش و آقای ناصر آقایی و... همبازی بودم. بعد از آن هم بیشتر تله‌فیلم کار کردم با آقایان کریمی و احمد امینی و...
اما با داستان «یک شهر» شناخته شدی؟
- بسیار کار شریفی برای من بود و همان موقع هم بدون اینکه آقای فرهادی موفقیت‌های امروزشان را به دست بیاورند، معلوم بود که ایشان کارگردان کار بلدی هستند. در کل نگاه متفاوتی داشتند و البته آدم‌هایی مثل مرا بد عادت کردند تا در ادامه هر کاری را انجام ندهیم.
پس علاقه‌مند هستید که امروز هم اصغر فرهادی شما را صدا کند و...
- طبیعتاً... از آن زمان کار و شیوه کارگردانی ایشان برای من مثال بوده است.
در پایان اگر ناگفته‌ای از سریال «پروانه» مانده...
- می‌خواهم از آقای سامان و آقای سهراب‌پور که این مجموعه آبرومند را ساختند و جان تازه‌ای به سریال‌های در حال پخش تلویزیون دادند تشکر کنم. فرصت خوبی بود تا پس از 5 سال سخت‌گیری، با یک مجموعه خوب و مخاطب‌پسند بازگردم.
