سراج24، محمدمهدی ادیبی/ زندگی پُر است از کارهای مختلفی که یا خودمان آن کارها را انتخاب کردیم یا به هر تقدیر در آنها واقع شدهایم. علّت هرچه باشد؛ روزهای ما آمیخته با مشغلههای گوناگونی است که اگر برنامهای برای انجام آنها نداشته باشیم؛ سردرگمیِ ناشی از آن هم، زحمت مضاعفی برای ما ایجاد میکند.
ما برای انجامِ درستِ کارهایی که در نظر داریم و برای دچار نشدن به سردرگمیِ ناشی از انباشتِ کارهای گوناگون، یک راه حل خوب داریم: «اولویتبندی»!
تصمیمگیری برای انجامِ کارهایِ پُرشمار و متعدد، جز با اولویتبندیِ عاقلانه امکان پذیر نیست. اولویتبندی سبب میشود که کارها بهتر و منظمتر پیش برود و هیچ کارِ با اهمیتی از قلم نیفتد.
برای اولویتبندی باید چند شاخصه را مدّنظر داشته باشید که «دوایت آیزنهاور» با بیان دو شاخصهی مهم، به این کار پرداخته و نمودار سادهای را در این خصوص طراحی کرده که به «ماتریس آیزنهاور» معروف است.
آیزنهاور برای اولویتبندیِ کارها، «اولویتِ زمانی» و «اولویتِ ارزشی» را مدّنظر قرار میدهد. به این معنا که در اولویتِ زمانی، شما باید میزانِ فوری بودن یا فوری نبودنِ کار را در نظر بگیرید و در اولویتِ ارزشی، باید ببینید که آیا این کار مهم است یا خیلی اهمیت ندارد.
در این ماتریس؛ نمودارِ عمودی، میزان اهمیتِ کار، و نمودارِ افقی، اولویت زمانی را نشان می دهد و برای هر کدام از چهار حالتِ پیش آمده، دستوراتی ارائه میشود.
در ماتریس آیزنهاور پیشنهاد میشود که اگر کاری مهم و فوری است، همین الان آن را انجام دهید.
اگر کاری مهم، اما غیر فوری است، برای انجام آن در زمانی مشخص، تصمیم بگیرید.
اگر کاری غیر مهم، اما فوری است، فکر کنید که چه کسی می تواند آن را برای شما انجام دهد. به عبارت دیگر، پیشنهاد میشود که آن را به دیگران بسپارید و وقت خود را برای آن هدر ندهید.
اگر کاری غیر مهم و غیر فوری است، آن را محدود کنید و چه بهتر که اصلاً حذفش کنید.
به این ترتیب، کارهای ما هرچه که باشند، در یکی از این چهار دسته قرار میگیرند و با توجه به تعدد کارهای ما، در هر دسته میتواند چند کار مختلف قرار داشته باشد.
پیشنهاد میکنم که برای اولویتبندی در هر دسته (علاوه بر شاخصههای آیزنهاور)، یک شاخصهی سوم را هم مد نظر قرار دهید: «سختیِ کار»
از کارهای قرار گرفته در هر دستهبندی؛ اولویت را به کاری اختصاص دهید که از سخت تر از بقیهی کارها به نظر میرسد. به بیان دیگر؛ در کارهایِ همارزش در هر دستهبندی؛ عبارتِ «قورباغهات را قورت بده»! را مدّنظر داشته باشید.
اولویتبندی، شیوهای است که سردرگمیِ ناشی از مشغولیتهای فکری و کاری که تقریباً همهی ما در این روزها به آن دچار شدهایم را به بهترین نحوی از بین میبرد و راه درست انجام امور روزمره را به ما نشان میدهد.
کافی است که مطابق دستورالعملی که ذکر شد، اولویتهای خود را شناسایی کرده و آن را در برگهای یادداشت کنید. سعی کنید این لیست را در جایی قرار دهید که همیشه مقابل چشمانتان باشد و هر روز چند بار نگاهتان با آن برخورد کند.
حالا فقط شما هستید و کارهایی که باید طبق اولویت انجام شوند.
موفق باشید.
انتهای پیام/