سراج24، سید حسام الدین حسینی/ این روزها در آستانه جام ملتهای آسیا هستیم. کمتر از ده روز دیگر، مهمترین رقابت قوتبالی در سطح قاره آغاز میشود. ایران به عنوان تیم اول آسیا یکی از پر امیدترین تیمهای برای قهرمانی است. تیم ما در بیشتر پیشبینیها و تحلیلهای سایتهای معتبر ورزشی در سراسر دنیا شانس اول قهرمانی این رقابت بزرگ است. این واقعیتی است که با یک جستجوی ساده اینترنتی اثبات میشود. اما احساس بسیاری از فوتبالدوستان ایرانی و عشق فوتبالهای وطنی با این واقعیت فاصله زیادی دارد. بیشتر ما؛ به عنوان کسانی که اخبار فوتبال ملی را دنبال میکنیم از دعواهای کشدار و اعصاب خرد کن کیروش با برانکو و وزیر ورزش و تاج و ... خسته شدهایم. مصدومیت تعدادی از ستارهها و کنار گذاشتنشان از اردوی تیم، این خستگی را تبدیل به نا امیدی کرده است. حس میکنیم شرایط تیم ملی خوب نیست و امید چندانی به قهرمانی نداریم. سوال این جا است، چرا تحلیل سایتها و کارشناسان معتبر جهانی با احساس ما تا این اندازه فاصله دارد؟
خب راستش حق با ما است. اگر سری به سایتها و رسانههای فوتبالی داخلی بزنید متوجه این موضوع میشوید. بیشتر اخبار این سایتها درباره تیم ملی سیاه و ناامیدکننده است. هر روز صدها خبر، مصاحبه و تحلیل درباره اخلاق بد کیروش، ضعفهای ساختاری فوتبال، کمبود امکانات، فساد در فدراسیون، مشکلات مالی، حاشیههای بازیکنان، اخلاق بد کیروش، فساد در فدراسیون، حاشیههای بازیکنان، اخلاق بد کیروش و اخلاق بد کیروش منتشر میشود. مدام از کیفیت بد لباس تیم ملی، کیفیت بد زمین تمرین و هزار چیز دیگر شکایت میشود. اما واقعیت چیست؟ واقعیت این است که تیم ملی ایران سالها است تیم اول آسیا است. دو دوره متوالی به جام جهانی صعود کرده است. با ثبات ترین و موفق ترین دوره خود از بدو تاسیس سپری میکند. مدتها است به هیچ حریف آسیایی نباخته است. یکی از پدیدههای لیگ فرانسه را در ترکیب خود دارد. آقای گل و بهترین بازیکن فصل گذشته لیگ هلند را در اختیار دارد. بهترین دروازهبان آسیا درون دروازهاش میایستد. و صدها واقعیت دیگر که همگی بازتبانده این واقعیت اصلی هستند که ایران شانس اول قهرمانی در جام ملتهای آسیا است. واقعیتهایی که کارشناسان غیر ایرانی به خاطر این تحت بمباران اخبار سایتهای ایرانی نیستند به آنها توجه میکنند و بر اساس آنها شانس ایران را بیش سایر رقیبان تخمین میزنند. چیزی البته اختصاص به کشور ما هم ندارد. بیشتر انگلیسیها از تیم ملیشان نارضیاند چون اخبار رسانههای زردی همچون روزنامه سان برای فروش بیشتر هر روز هزاران مسئله کم اهمیت را به عنوان مهمترین مسئله به خورد مخاطبان میدهند. چیزهایی مثل اخلاق بد کیروش. در واقع توجه به «اخلاق بد کیروش» به عنوان مهمترین مسئله کشور معضلی جهانی است، فقط نام متفاوتی دارد. نام «اخلاق بد کیروش» در انگلیس «خالکوبیهای استرلینگ»، در آلمان «عکسهای مسعود اوزیل» و در فرانسه «مدل موی پوگبا» است.
این ماجرا در جهان سیاست هم وضعی مشابه دارد. آمریکا پس از 40 سال رویارویی با ایران و تحمیل انواع فشارها با خروج نیروهای خود از سوریه دیگر پایگاه عمدهای در منطقه ندارد. ایران یک بار دیگر پس از زمان هخامنشیان به مرزهای مدیترانه رسیده است. ساختار اقتصادی کشور با همه تحریمهای خارجی و خیانتهای داخلی برقرار است. هر خبرنگار خارجی که به ایران میآید اولین نکتهای که در گزارشش میگوید عادی بودن زندگی در ایران است. همه آنها میگویند ایران هیچ شباهتی به کشوری که چهل سال تحریم است ندارد. تحلیلگران معتبر سیاسی در سراسر جهان ایران را به عنوان یک قدرت نوظهور جهانی مورد توجه قرار میدهند. از ترامپ گرفته تا پوتین و از اردوغان گرفته تا بن سلمان بیشترین توجههایشان را صرف تنظیم سیاست دوستی یا دشمنی با ایران میکنند اما آنچه رسانههای داخلی میگویند فروپاشی اقتصادی و سرنگونی سیاسی است. البته مشکلات داخلی ما مهم هستند. مشکلات اقتصادی کمر مردم را شکسته است همچنان که چاله چولههای چمن کمپ تیم ملی رباط صلیبی بازیکنان ما را پاره کرده است. اما ایران با ثباتترین کشور غرب آسیا است همچنان که شانس اول قهرمانی در جام ملتهای آسیا است. بله ما مشکلات مهمی داریم اما برای درک واقعیتها باید کمی از بیرون به خودمان نگاه کنیم. ما مشکلاتی داریم اما این مشکلات بحران اساسی و خانمان برانداز نیستند. چنان سرمربی تیم ملی در آخرین پیام خود پیش از جام ملتها نوشته است :«مشکلی که ما را نکشته، تنها قویترمان میکند.»
انتهای پیام/