به گزارش
سراج24 ، به نقل از تسنیم کردستان یکی از استان‌های غنی کشور در حوزه فرهنگی به شمار می‌رود و مدال فرهنگی‌بودن خود را از مقام معظم رهبری دریافت کرده است، فرهنگی که میراثی از مردم باستان است.
موسیقی رسمی نقش عجیبی در زندگی انسان‌ها دارد و عوامل متعددی دست به دست هم داده‌اند تا کردستان به مهد موسیقی کشور تبدیل شود.
تولیدکننده سنندجی سازهای سنتی: انواع سازهای سنتی از قبیل عود، تنبک، سنتور، سه تار و دیوان را می‌سازم
امجد مرادی 39 ساله تولیدکننده سازهای سنتی اهل و ساکن سنندج در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: بنده از 12 سالگی نزد مرحوم استاد «بهزادیان» کار چوب را شروع کردم و پس از آن به علت علاقه وافری که به موسیقی داشتم شروع به ساخت ساز کردم.
وی موسیقی کُردی را جزو غنی‌ترین و پربارترین موسیقی‌های محلی ایران دانست و گفت: موسیقی کُردی پیوند ناگسستنی با مردم کردستان و زندگی روزمره آنها دارد.
این تولیدکننده سنندجی سازهای سنتی تصریح کرد: مردم کردستان در بیشتر مراسم‌ها و آئین‌ها از موسیقی سنتی استفاده می‌کنند و موسیقی در زندگی آنها ریشه‌ای محکم وناگسستنی دارد.
وی گفت: در گذشته بیشتر سازها همچون نی، دهل، تنبک، عود، نرمه نای، شمشال در استان کردستان رایج بود و سازهای سیمی جایگاهی نداشت.
مرادی افزود: ساز دف در مناطق کُردنشین بسیار ریشه‌دار و کهن است و اساتید خاصی در این رشته دستی بر آتش دارند.
وی با بیان اینکه قادر به تولید انواع سازهای سنتی هستم، اظهار کرد: بنده در شهرک بهاران یک کارگاه شخصی دارم و انواع سازهای سنتی از قبیل عود، تنبک، سنتور، سه تار و دیوان را تولید می‌کنم.
تولیدکننده کردستانی سازهای سنتی به مراحل ساخت ساز عود اشاره و تصریح کرد: کاسه عود در گذشته همانند تار و سه تار به صورت یکپارچه از تنه درخت تراشیده می‌شد اما در عصر حاضر روش ساخت کاسه به شکل گذشته منسوخ و روش ترکه‌ای جانشین آن شده است.
وی اضافه کرد: در این روش تخته‌های نازکی از درخت توت یا گردو را در آب خیسانده و پس از قرار گرفتن در قالب‌های ویژه با حرارت رطوبت خود را از دست داده تا خشک شود و سپس قطعات خمیده چوب با در کنارهم قرار گرفتن، شکل نهایی کاسه را می‌سازند.
تولیدکننده سازهای سنتی خاطر نشان کرد: پس از چسباندن ترکه‌ها و شکل گرفتن کاسه، دسته و سرپنجه عود را به کاسه وصل کرده و روی صفحه ساز، سوراخ بزرگ و مشبکی که گل نام دارد، ایجاد می‌کنیم.
وی گفت: در چند دهه اخیر با پیشرفت‌های صنعتی، سیم‌های عود ترکیبی از نایلونی و فلزی ساخته می‌شود.
بازار کار سازهای سنتی افت زیادی کرده است
مرادی بیان کرد: بازار کار سازهای سنتی نسبت به بقیه رشته‌های صنایع دستی نسبتاً خوب بوده هر چند به علت رکود بازار افت زیادی کرده و از آنجا که درآمد مردم در حدی پایینی است صنایع دستی جزو کالاهای اساسی مردم کردستان محسوب نمی‌شود.
وی با بیان اینکه بیشترین فروش ساز به هنرمندان و آهنگسازان اختصاص دارد، اظهار کرد: حدوداً 500 هزار تومان هزینه ساخت هر عود بوده و یک ماه طول می‌کشد تا ساخته شود و در نهایت سه تا چهار میلیون تومان به فروش می‌رسد.
تولیدکننده سنندجی سازهای سنتی با اشاره به اینکه تولید ساز به صورت انبوه و آماده وجود ندارد، تصریح کرد: مشتری برای یک ماه آینده و حتی گاهی یک سال سفارش نوع ساز را می‌دهد سپس ما بر اساس نوع سفارش و تقاضا شروع به ساخت ساز مورد نظر می‌کنیم.
وی گفت: میراث فرهنگی می‌تواند نقش پررنگ‌تری ایفا کند و با برپا کردن نمایشگاه‌های دائمی صنایع دستی در سنندج و استان و معرفی هنرمندان و صنعتگران گام‌های بیشتری در این راستا بردارد.
صنعتگران کردستانی از حمایت دولت ناامید شده‌اند
این تولیدکننده سازهای سنتی خاطر نشان کرد: صنعتگران کردستانی آنچنان از حمایت دولت ناامید شده‌اند که دیگر هیچ انتظاری از هیچ سازمان و ارگانی ندارند در گذشته صنعتگران ما بی‌پول بودند اما همین صنعتگران بی‌پول، بدهکار هم شده‌اند که به جای تولید اجناس با کیفیت بیشتر به فکر تولید انبوه اجناس خود هستند و کیفیت کار را فدای سرعت کرده‌اند تا بتوانند بدهکاری‌های خود را پرداخت کنند و این مسئله روی کیفیت کار آنها تاثیرات منفی زیادی گذاشته است.
وی عنوان کرد: اگر دولت امکانات لازم را در اختیار بنده به‌عنوان صنعتگری که سازهای سنتی می‌سازم قرار می‌داد بهتر می‌توانستم از پتانسیل‌های بالقوه شهر و استان خود در راستای تربیت و آموزش جوانان مستعد مثمرثمر باشم.
مرادی افزود: متأسفانه سیاست‌گذاری‌های کلی که در چند سال اخیر در حوزه صنایع دستی روی داده سبب شکست ساختار اصلی صنایع دستی شده و تأثیرات منفی زیادی بر روی آن گذاشته است.
وی با تاکید بر اینکه نوع نگاه سازمان میراث فرهنگی کردستان به صنایع دستی خوب نیست، اظهار کرد: متأسفانه در سازمان میراث فرهنگی به صنایع دستی فقط به عنوان فضا پُر کن نگاه می‌شود و بهای زیادی به آن داده نمی‌شود و روند پیشرفت آن به حدی کند است که اصلا به چشم نمی‌آید.
