به گزارش «سراج24»، نیرویی که یک موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهد، نیروی پیشران نامیده میشود. قدرت نیروی پیشران به سرعت خارج شدن گاز خروجی بستگی دارد. نیروی پیشران به موشک شتاب داده، باعث افزایش سرعت آن میشود که البته مقدار شتاب نیز بستگی به جرم موشک دارد.
هر چه موشک سنگینتر باشد، برای رسیدن به فضا، به نیروی پیشران بیشتری نیاز است. تا وقتی که موتورهای موشک ، روشن و در حال تولید نیروی پیشران هستند، شتاب فضا پیما نیز هر لحظه زیادتر میشود.
موتور موشک یا از پیشران مایع استفاده می‌کند یا جامد، اما بعضی اوقات، یک موشک کامل ممکن است در مراحل مختلف از هر دو نوع پیشران استفاده کند.
موشکها با سوخت جامد
برای روشن شدن موشک، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران از طریق دماغه انتهایی موشک خارج میشوند.
ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید می‌کنند. تنها ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به عبارت دیگر ، نمی‌توان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.
موشکها با سوخت مایع
در یک موشک سوخت مایع، سوخت و اکسیدکننده در باک های جداگانه نگهداری میشوند و از راه سازوکاری که برگرفته از لوله ها، شیرها و توربوپمپ میباشد، به اتاقک سوزش وارد میشوند و میسوزند. با احتراق پیشرانش(سوخت) گاز داغی ساخته میشود که در هنگام گذر از اتاقک بر شتاب آن افزوده میشود و از دمای آن کاسته میشود. به عبارت دیگر اتاقک سوزش، انرژی شیمیایی سوخت را به انرژی جنبشی بدل می‌کند و اینگونه است که نیروی پیشران (تراست) ایجاد میشود.
نکته‌ای که درباره موشک‌های بالستیک برد حدود 2000 کیلومتر ایران وجود دارد این است که جمهوری اسلامی ایران توانسته است با کمک هریک از فناوری‌های تولید پیشران موشک به طراحی نوع خاصی از پیشران و در نتیجه ساخت موشک با مراحلی مختلف بپردازد.
SHAHAB-3 نیروی محرکه: سوخت مایع، تک مرحله ای
موشک شهاب 3، موشکی با سوخت مایع و بالستیک با برد متوسط است. این موشک نماد نخستین تلاش برای به دست آوردن موشک های بالستیک با برد متوسط است و ایران را قادر به تهدید اهدافی کرد که در دوردست هستند و اسراییل نمونه بارز آن است.
موشک شهاب 3 که در سال 2003 رونمایی شد، تقریبا مشابه موشک نودانگ 1 کره شمالی است. انواع پیشرفته شهاب 3 شامل موشک بی 3 ( سیستم راهنمای بهتر ترمینال و کلاهک) و همینطور موشک های 3 سی و 3 دی می شود و که اعتقاد برا این است که دقت آنها بهبود یافته و برد بیشتری دارند.
البته خاطرنشان میشود موتور موشک شهاب۳، حدود 26 هزار کیلوگرم نیروی رانش تولید می‌کند که برای طی مسافت ۲۰۰۰ کیلومتر کافی است.
SEJIL-1/2 (ASHURA)
نیروی محرکه: سوخت جامد، دو مرحله ای
در اواخر سال 2008، ایران نخستین نوع موشک سجیل( یا عاشورا)، موشک بالستیک با برد متوسط را آزمایش نمود.موشک سجیل ، که در ابتدا به عنوان نوع ِ پیشرفته موشک قدر طراحی شد، موشکی دارای سوخت جامد دومرحله ای است و تا حد زیادی از طرح و تکنولوژی موشک های رده شهاب اقتباش شده است.
در دسامبر سال 2009، ایران بطورموفق نسخه سجیل 2، که ظاهرا در پرواز خودرو و مراحل ورود دوباره به مسیر پرواز سریعتر عمل می کند و تشخیص آن به واسطه پوشش آن با مواد ضد رادار دشوارتر می باشد، را آزمایش و بهینه سازی نمود.
برخلاف موشک های پیشین در ایران که با استفاده از تکنولوژی کشورهای کره شمالی یا روسیه، توسعه یافته اند، موشک سجیل طرح منحصر بفرد ایرانی است. یوزی روبن، رئیس سابق سازمان دفاعی اسرائیل، گفت:" موشک سجیل، برخلاف دیگر موشک های ایرانی، هیچ شباهتی به هیچ کدام از (فناوری تکنولوژی) کره شمالی، روسیه، چین یا پاکستان ندارد. این مسئله بیان گر چهشی مهم در قابلیت های موشکی ایران رخ داده است.
GHADR-1 (-110/-101/-F)
تک کلاهک محرکه: دو مرحله‌ای . مرحله اول: مایع؛ مرحله دوم: سوخت جامد
موشک قدر1 موشک بالستیک با برد متوسط است. منابع نشان می دهند که حداکثر برد این موشک 1800 کیلومتر است که آن را قادر می سازد تا به اهدافی در اسرائیل و در سراسر خاورمیانه، حمله نماید. اعتقاد بر این است که این موشک حداقل از سال 2008-2007 قابل بکارگیری بوده است.
موشک قدر، نوع پیشرفته ای از موشک شهاب است، که از نظر اندازه کمی بلندتر از شهاب 3 است و برخلاف دماغه مخروطی نوع سنتی شهاب 3، از دماغه مخروطه ای به شکل" شیشه شیر بچه" برخوردار است. در موشک قدر قدرت مانور افزایش یافته است و گزارشات نشان می دهند که این موشک احتمالا برای حمل منفجره با وزن بالایی طراحی شده است.
در واقع موشک‌های ایران در برد حدود 2000 کیلومتر هم شامل موشک‌های تک مرحله‌ای است و هم دو مرحله‌ای که در نوع دو مرحله‌ای نیز دو طراحی تمام سوخت جامد و ترکیب سوخت جامد و مایع طراحی شده است.
این موضوع نشانگر این است که جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با دشمن صهیونیستی خود دارای انواع فناوری‌ها و توانمندی‌ها است که هرکدام در شرایطی خاص قابلیت بهره برداری هستند.
متناسب با زمانی که سرعت، دقت و قابلیت کنترل مطرح باشد به تناسب می‌توان از هریک از موشک‌های بالستیک فوق استفاده کرد.
