به گزارش « سراج24 » چند ماه قبل از آغاز دور جدید بیداری اسلامی و در عید فطر سال 1389 بود که صداوسیما اعلام کرد برای مخاطبان عرب در سراسر جهان شبکه تلویزیونی «آی‌فیلم» را با هدف پخش سریال به روی آنتن می‌برد.
این شبکه که با شعار «قناة دراما للاسرة»(شبکه سریال‌ه ای خانوادگی) به روی آنتن رفت در روزهای اول این مطلب را داشت که «به دنبال کاهش آثار مخرب سریال‌های خارجی و به دنبال ورود افکار و ارزش‌های منافی با ارزش‌های اسلامی، عربی و ایرانی هستند».
هر چند از ابتدا مسئله کمبود محتوای عالی و خوب در این عرصه در سینما و تلویزیون ایران برای پخش برای مخاطبان عرب مطرح بود اما تاسیس چنین شبکه‌ای کار مثبتی در میانه ده‌ها شبکه ضداخلاقی غربی و عربی بود.
این شبکه قرار بود به عنوان بازوی صدور فرهنگی انقلاب اسلامی اقدامات جدی در عرصه الگوسازی سینمایی و تلویزیونی و حرکت در مسیر بیداری اسلامی انجام دهد که هر چند موفقیت‌هایی داشت و به نوعی «بینایی در شهر کورها» بود اما تولیدات و فیلم‌های ویژه این شبکه موجبات تعجب بسیاری را برانگیخته است.
شبکه آی‌فیلم از ابتدا قرار بود پخش کننده فیلم‌ها و سریال‌های آرشیوی صداوسیما باشد و مسلما در این عرصه بیشتر بودجه خود را برای دوبله به زبان عربی صرف کرده است اما تولیدات اندکی نیز داشته است.
یکی از این تولیدات که این روزها از شبکه آی‌فیلم در حال نمایش است جدا از اینکه هیچ شناختی از مخاطب عرب‌زبان ندارد در آن دیده نمی‌شود، نوعی ضدغرض را روایت می‌کند.
داستان سریال ساخته شده در «آی‌فیلم» با نام «یادآوری» و ساخته «حجت قاسم‌زاده‌اصل» که همرنگ سریال‌های ضدقصاص صداوسیماست در حالی به روی آنتن این شبکه رفته است که قرار بود این شبکه « که به دنبال ورود افکار و ارزش‌های منافی با ارزش‌های اسلامی، عربی و ایرانی» به جوامع عربی باشد!
سریالی که همه نشانه‌های یک سریال ضدقصاص اعم از ضجه‌های خانواده قاتل، دلسوزی خانواده مقتول، نامردی و قساوت قصاص‌کننده و نهایتا پشیمانی از قصاص را داراست.
اثر دیگر شبکه آی‌فیلم که مسئولان آن تاکنون از یک مصاحبه جدی طفره رفته‌اند، برنامه‌ای است که سال گذشته ساخته شد و این روزها بار دیگر از این شبکه در حال پخش است.
شبکه آی‌فیلم در برنامه «گپ» ساخته «رامبد جوان» شکاف میان روشنفکری بیمار در سینمای ایران و سبک زندگی آنها با ارزش‌های مورد انتظار از انقلاب اسلامی را نشان می‌دهد.
حال سوال اینجاست که اگر می‌شد با اغماض توجیهی به نام «نبود برنامه‌های قوی در راستای اهداف انقلاب» در میان تولیدات داخلی سینما و تلویزیون را قبول کرد، چرا شبکه آی‌فیلم بودجه محدود خود را خرج برنامه‌هایی می‌کند که نقض غرض تاسیس چنین شبکه‌هایی برای صدور فرهنگی انقلاب اسلامی است؟
آیا روند سیاستگذاری در این شبکه معلوم است؟ چرا بسیاری از فیلم‌های سینمایی که به دلیل عدم رعایت ضوابط امکان پخش آنها حتی در شبکه‌های داخلی نیز وجود ندارد به راحتی در این شبکه پخش می‌شوند؟
آیا شبکه آی‌فیلم روند توجه حرکت خود را از کشورهای عربی به داخل کشور تغییر داده و به دنبال تابو شکنی‌های داخلی است؟ و آیا جنجال‌هایی که پس از خبر لغو زبان فارسی این شبکه شد بر این اساس نبود؟ چه اینکه نیم نگاهی به تبلیغات، زیرنویس‌ها و برنامه‌های جنبی این شبکه این نکته را بسیار تقویت می‌کند و می‌توان با نگاهی به سایت و پیامک‌های ارسالی به این شبکه این گمانه را قوی دانست که در یکساله اخیر و با افزایش گیرنده‌های دیجیتالی میزان بینندگان ایرانی شبکه از بینندگان عرب فراتر رفته است./فارس
