به گزارش گروه وبگردی « سراج24 » آنطور که اخبار غیررسمی می‌گوید، «نشر چشمه» قرار است روز دوشنبه در نشست خبری معاون فرهنگی وزیر ارشاد به طور رسمی فعالیت مجدد خود را کلید بزند؛ آن هم پس از انتشار کتاب «روز حسین» که اگر نگوییم یک توهیننامه علیه خاندان عصمت و طهارت (ع) بود، حداقل یک بیانیه سخیف سیاسی با چاشنی تمسخر اعتقادات مذهبی مردم ایران بود.
اما توهین و تمسخر قیام عاشورا و اهداف عالی اباعبدالله (ع) تمام تخلفات و اقدامات خلاف شرع و قانون «چشمه» نبود. نشر چشمه یکی از انتشاراتی‌هایی است که مبتذلترین کتاب‌های ممکن در عرصه ادبیات را منتشر می‌کند و از پرداختن به داستان‌های مبتذل هیچ ابایی ندارد.
«من و عاشقم توی وان دراز کشیده‌ایم و تن سپرده‌ایم به گرمای ملایمی که از وان برمی‌خیزد و آرام آرام سیگار‌هایمان دود می‌کنیم... عاشقم می‌گوید بهتر است از وان بیرون بروم چون ممکن است سرما بخورم. برای درک بهتر این بخش از داستان می‌توانید رجوع کنید به فیلم...» این‌ها بخشی از یکی از کتاب‌هایی است که انتشارات چشمه منتشر کرده است. البته اگرچه از انتشار همین چند خط هم شرمساریم اما قطعا مواردی بد‌تر از این را در کتاب‌های دیگر این نشر پیدا خواهید کرد. حال با این انتشاراتی چه باید کرد؟
**چشمه چرا خشک شد؟
معاون فرهنگی وقت وزارت ارشاد در توضیح علل لغو مجوز نشر چشمه، با اشاره به عرضه کتب موهن به مقدسات خاطرنشان کرد: باز هم ما گفتیم یک فرصت بدهیم که اصلاح کنند شاید با درایت لازم بتوانند مسیر خودشان را اصلاح کنند اما متاسفانه کار به اینجا رسید که این انتشارات کتابی عرضه کرد که سراسر ضد قیام کربلا و ضد امام حسین (ع) بود. تعرض به امام حسین(ع) که همه ایران 10 روز محرم برای او سیاه می‌پوشند و سوگواری می‌کنند دیگر قابل گذشت نبود. آقای کیائیان مدیر نشر به دفتر من آمد و گفت والله من این کتاب را نخواندم! خب برادر من ما به شما پروانه نشر داده‌ایم که شما کتاب‌ها را بخوانید. مگر می‌شود من یکی را بکشم بگویم من نفهمیدم. متوجه نشدم؟!
بهمن دری ادامه داد: یکی دیگر از تخلف‌های نشر چشمه این بود کتابی را برای مجوز ارائه می‌داد و بعد همان کتاب را دوباره از مسیر انتشاراتی دیگر با همان شکل و شمایل عرضه می‌کرد. بعد که پیگیری می‌کنیم و دلیلش را می‌پرسیم می‌گویند مشکل از مولف بوده است و بعد که می‌گوییم خب بروید قرارداد‌هایتان را بیاورید می‌گویند صحبت شفاهی بوده و... به هر حال مشکلات این ناشر بیش از این چیزی است که مردم و اهل قلم می‌دانند و متاسفانه جو رسانه‌ای کاذب هم ایجاد می‌شود و ناشر هم به هر حال بدش نمی‌آید یک جور مطرح شود.
**انتشارات فرهنگی یا پاتوق سیاسی؟
تعداد قابل توجهی از مدیر گروه‌ها و نویسندگان نشر چشمه به اتهامات امنیتی بعد از انتخابات 88 بازداشت و محاکمه شده‌اند. پرونده‌های جدی از نشر چشمه پشت درب مراجع قضایی در انتظار دادرسی است. رضا شکراللهی، احمد غلامی، مهدی یزدانی‌خرم به انضمام نویسندگان فراری از ایران و پناهنده به خارج که از مبتذل‌نویسی هم در نشر گردون و باران ابایی ندارند، اسپانسرینگ جایزه ادبی گلشیری و روابط خاص با برخی بررس‌های اداره کتاب و تخلفات هنوز بررسی نشده دیگر همه و همه در معادله بودن یا نبودن چشمه موثر خواهند بود.
جالب اینکه مسئولان این انتشارات نه تنها برای رفع اثر حضور این افراد در مجموعه خود اقدامی صورت نداده، بلکه در چهت عکس یعنی حمایت از طیف برانداز و همچنین خواستار هجمه به باور‌ها و اعتقادات دینی مردم، وارد عمل شده است.
**جوشش آب مسموم از «چشمه»
بسته شدن یک موسسه فرهنگی – حتی اگر در عمل ضدفرهنگی باشد – مطلوب هیچکس نیست و اهالی ادبیات انقلاب اسلامی هم از اینکه در این اوضاع خشک‌سالی آمار کتابخوانی ایرانیان، یک انتشارات فعال تعطیل شود و چراغ حرکتش خاموش شود، خوشحال نیستند اما مساله اصلی در این روایت است که چرا مسئولان نشر چشمه حتی حاضر نشده‌اند تا به احترام همان مخاطبانی که کتاب‌های این انتشارات را پرفروش کردند، از اقدامات توهین آمیز خود عذرخواهی کنند و صراحتا از مردم پوزش بطلبند؟
آیا کسانی که داعیه ادب و فرهنگ و هنر دارند و در همه حال مشغول پیچیدن نسخه برای بهبود اوضاع فرهنگی مملکت هستند، آنقدر متحجر – مانند سنگ سخت شدن اندیشه‌ها – شده‌اند که فقط خودشان را معیار حق و حرف درست می‌دانند و در این زمینه حتی از توهین به اهل بیت (ع) هم که عشق آن‌ها در خون ایرانیان جاری است، ابایی ندارند؟
نشر چشمه مجددا شروع به فعالیت بکند یا نکند، یک لکه ننگ و نقطه سیاه بسیار بزرگ بر دامان خود دارد که حتی شعارهای شیک وزیر ارشاد فعلی و فضای موسوم و البته موهوم «اعتدال» هم نمی‌تواند آن را از میان بردارد. نشر چشمه مدت‌هاست که تعطیل شده؛ از همان زمانی که به باورهای مردم ایران عزیز پشت پا زد و دست به سوی روشنفکران از دماغ فیل افتاده دراز کرد./رجا
