سراج24 – عباس بخشی: اندیشه سیاسی ناب اسلامی که از ابتدای انقلاب اسلامی در کشور ما به طور رسمی نهادینه شده است دارای مولفه های مشترک با آراء اندیشمندان غربی است این گذاره ها که در ابتدای انقلاب برای حفظ جمهوریت نظام با اندیشه سیاسی غرب به اشتراک رسیده است توانست مدل جدیدی از نظام سازی را در فقه سیاسی اسلام مطرح نماید، گذاره هایی همچون جمهوریت، تفکیک قوا، تحزب گرایی و شوراهای شهر از جمله این موارد هستند که هم اکنون به عنوان ارکان اصلی نظام معرفی می شوند.
اصل مترقی ولایت فقیه به عنوان وجه تمایز نظام جمهوری اسلامی با دیگر نظام های سیاسی است که توانسته از به بن بست رسیدن قانون اساسی حتی با ورود کلید واژه و آراء اندیشمندان غرب جلوگیری کند این اصل حماسی همواره به عنوان آلترناتیو معضلات سیاسی نقش کار ویژه عملیاتی خود را به درستی و در زمان خود انجام داده است .
تاریخ حماسه ساز معاصر کشورمان به ویژه بعد از دوران مشروطیت با نفوذ روشنفکران سیاسی و وابسته در بهره گیری از اندیشه های منحط غربی دچار واگرایی شده است و برخی از اندیشه های غیر منطقی خصوصا در دوران پهلوی توانسته جایگاه خود را در عرصه سیاست با پرداختن به اصول تهی شده غربی بدست آورد.
اما طرح اصلی موضوع به انتخاب برخی از مدل های سیاسی که در نیمه دوم قرن بیستم وارد ادبیات سیاسی جهان شد باز می گردد مواردی همچون دولت های ائتلافی، ائتلاف احزاب و گروه ها و ائتلاف نخبگان سیاسی که در همه این موارد خصوصا در کشورهای توسعه یافته غربی مورد آزمون و خطا قرار گرفته است.
در سپهر سیاسی کشورمان که همواره قبل از انتخابات شکل می گیرد ما شاهد ائتلاف گروه احزاب و شخصیت برای حضور در مجلس، شورای شهر و انتخابات ریاست جمهوری هستیم.
این مدل به عنوان یک طرح نهادینه شده در چند سال اخیر قبل از انتخابات در کشور مان محقق می شود و توانسته آثار و ثمراتی را برای گروه های ذی نفوذ بدست آورد اما در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم ما با مدل جدیدی از ائتلاف مواجه بودیم که در ادامه توضیحاتی درباره آن خواهیم داد.
سه کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری که صلاحیت شان توسط شورای نگهبان احراز شده است قبل از پایان سال ۱۳۹۱ طی نشستی با اصحاب رسانه اعلا م کردند که تحت عنوان ائتلاف سه گانه فعالیت انتخاباتی خود را با رویکرد اصولگرایی آغاز کرده و در نهایت از بین این سه نفر یک نفر به عنوان کاندیدای هدف و نهایی برای حضور در عرصه انتخابات معرفی می شود.
فارغ از تمامی هزینه های مادی و معنوی که پیگیری عملکرد این سامانه ائتلافی برای اصحاب رسانه، نخبگان و مردم داشت نوع ادبیات سیاسی موجود در پردازش این سامانه منجر به نوعی واگرایی سیاسی در ادبیات سیاست زده کشور شد.
به طور خلاصه باید اشاره کرد که ارائه طرح بحث های جدید در طول عمر سه ماه سامانه ائتلاف از سوی هر سه عضو و نزدیکان به این افراد در مورد عملکرد و خروجی ائتلاف خارج از تکذیب‌ها و ماسمالیزیون‌ها در واکنش به افشاگری ها تنها یک ثمره داشت و آن هم اسنتباط افکار عمومی از شکل گیری این سامانه به عنوان بازی سیاسی و نمایان شدن این موضوع که اعضای ائتلاف کذا اعتقادی به روش های معرفی شده موجود برای معرفی کاندیدای خروجی ائتلاف ندارند.
تمامی این وهمیات در چند روز گذشته با فعالیت مستقل هریک از ستاد های انتخاباتی این افراد فاز جدیدی را از تعریف ایجاد وحدت تشکیلاتی به ادبیات سیاسی کشور معرفی کرد که می توان برای آن نوعی درجه علمی قرار داده! و اصطلاح نوائتلاف گرایی را که حاصل این برخورد سیاسی است وارد فرهنگ اصلاحات سیاسی نمود.
در آخرین اظهارنظرها و در تبیین مدل نو ائتلاف گرایی اعضای ائتلاف سه گانه اعلام کردند که هدف ما از تشکیل ائتلاف حضور هر سه کاندیدا در انتخابات به طور مستقل و انتخاب یکی از آن ها به عنوان رئیس جمهور توسط مردم در ۲۴ خرداد است.
حالا به نظر می رسد که دسته چاقو سامانه های بدون پشتیبانی و اعتقاد تشکیلاتی این جا ها بیرون می زند و مردم متوجه می شوند که اختلافات سیاسی درون گفتمانی فقط در یک بخش تبدیل به وحدت ساختاری می شود و آن هم اعتقاد به گفتمان های ناب شکل گرفته در طول انقلاب است نه گفتمان جریان های سهم خواه، تزویری، انحرافی و قدرت طلب.
