به گزارش سراج24؛ دیروز راهروی بخش نورولوژی بیمارستان مطهری ارومیه شاهد اتفاقی بود که با منطق سرد بیمارستانها همخوانی نداشت؛ جایی که معمولاً اضطراب، انتظار و نگرانی حرف اول را میزند، اما برای ساعاتی این سالن انتظار بیمارستان رنگ صمیمیت و لبخند و به قول امروز ها تم یلدایی گرفت.
ماجرا از یک تصمیم ساده آغاز شده بود؛ چند جوان، بدون تکیه بر آداب و رسوم رسمی و تشریفات مرسوم، با همراهی یک مؤسسه مردمنهاد، تصمیم گرفتند یلدا را به جایی ببرند که کمتر کسی سراغش میرود؛ دلِ بخش اعصاب کودکان، میان مادرانی که روزها و شبها را با امید و دلهره کنار تخت فرزندانشان میگذرانند.
ورود به بخش، اولین تصویر روایت را میسازد؛ صندلیهای بیمارستان، نور سرد راهرو و نگاههایی که بیشتر از هر چیز، خستگی را فریاد میزند. اما همین قاب، خیلی زود تغییر میکند. برنامهای ساده، بیادعا و مردمی آغاز میشود؛ نه سناریوی پیچیدهای در کار است و نه فاصلهای میان اجراکننده و مخاطب. همهچیز حول یک هدف میچرخد؛ حالِ خوب.
تلاوت قرآن، اجرای صمیمی مجری در میان جمع، قصهگویی و ... امید را به دلها تزریق میکند. سؤالها سادهای پرسیده میشود، اما پاسخهای عمیق در آن جلسه داده میشود؛ «یلدا برای شما یعنی چه؟» همین پرسش، مادران، پرستاران و همراهان بیماران را به حرف میآورد. هرکدام، بخشی از زندگیشان را وسط میگذارند؛ از یلدایی که در شیفت بیمارستان گذشته تا رؤیای پزشکی و آیندهای که هنوز میشود به آن امید داشت.
با شکستن یخ جمع، فضا جان میگیرد. نغمههایی به زبانهای ترکی، کردی و فارسی در راهرو میپیچد. دست زدنها، خندههای کودکان و بادکنکهایی که در دستانشان بالا میرود، تضادی معنادار با فضای همیشگی بخش بیمارستان میسازد.
پذیرایی ساده، هدایای کوچک و فال حافظ در آن شب طولانی سالن انتظار بیمارستان گرفته میشود و با یک عکس دسته جمعی این دورهمی به پایان میرسد.
