به گزارش سراج24؛ در حالی که بعد از آغاز آتش‌بس شکننده در نوار غزه، اجازه ورود مقادیری کمک‌های بشردوستانه به این باریکه داده شده است اما اشغالگران به‌طور کامل به مفاد بشردوستانه توافق آتش‌بس همانند سایر مفاد آن پایبند نمانده‌اند و همچنان سعی دارند بیش از 2 میلیون فلسطینی را در نوار غزه در چرخه گرسنگی نگه دارند.
سیاست جنایتکارانه صهیونیست‌ها در نگه‌داشتن غزه در چرخه گرسنگی
این سیاست جنایتکارانه صهیونیست‌ها در سیطره آنها بر انواع مقادیر و قیمت کالاهای واردشده به غزه مشهود است و رژیم اشغالگر تلاش دارد مانع دسترسی مردم غزه به کالاهای ضروری شود؛ مردمی که همچنان با آثار ویرانگر جنگ و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
طبق آمار رسمی نهادهای دولتی غزه، از 9 اکتبر تا 4 نوامبر، رژیم صهیونیستی اجازه ورود تنها 4453 کامیون حامل کمک‌های انسانی به غزه را داده است که شامل همه کمک‌ها از جمله کالاهای تجاری و مشتقات سوختی می‌شود.
طبق همین آمار، 1110 کامیون وارد بخش تجاری شده‌اند، از جمله 354 کامیون حامل مواد غذایی، که 32٪ از کل کالاهای عرضه‌شده به بازرگانان را تشکیل می‌دهد. در این بازه زمانی تنها 10 کامیون حامل گوشت و 62 کامیون حامل میوه و سبزیجات وارد غزه شدند.
اسماعیل الثوابته، مدیرکل دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در نوار غزه در این زمینه اعلام کرد: میانگین تعداد کامیون‌هایی که روزانه وارد غزه می‌شوند تنها 171 کامیون است؛ در حالی که طبق پروتکل بشردوستانه توافق آتش‌بس، قرار بود روزانه 600 کامیون وارد غزه گردد.
ادامه جنگ گرسنگی اشغالگران علیه غزه بعد از آتش‌بس
وی ابراز کرد: این نشان می‌دهد که اشغالگران مصمم هستند به جنگ گرسنگی علیه بیش از 2 میلیون فلسطینی در نوار غزه ادامه دهند. نیروهای اشغالگر همچنان از ورود 350 قلم کالای غذایی ضروری موردنیاز کودکان، بیماران، مجروحان و گروه‌های آسیب‌پذیر، به‌ویژه تخم‌مرغ، گوشت قرمز، مرغ، ماهی و لبنیات، جلوگیری می‌کنند.
در این زمینه محمد بربخ، مدیرکل موقت مطالعات وزارت اقتصاد غزه در گفتگو با الجزیره اعلام کرد: اشغالگران به‌دلیل کنترل گذرگاه‌های تجاری، آمار دقیقی از مصرف ماهانه اقلام غذایی اساسی توسط جمعیت نوار غزه در اختیار دارند، این امر به صهیونیست‌ها اجازه می‌دهد بر جریان ورود کالاها به نوار غزه با دقت سیطره داشته باشند.
وی افزود: بر این اساس، اشغالگران سیاستی را اتخاذ کرده‌اند که ما آن را «بالا نگه‌داشتن سر روی آب» می‌دانیم. رژیم صهیونیستی کالاهای ورودی به غزه را کاملاً کنترل می‌کند تا مطمئن شود که مردم غزه همچنان در بحران گرسنگی می‌مانند؛ بدون اینکه همانند دوره جنگ منجر به مرگ جمعی آنها شود و در واقع این مردم به‌شکل تدریجی از گرسنگی بمیرند.
این مسئول فلسطینی تأکید کرد: صهیونیست‌ها بر کمّیت، قیمت و نوع کالاهای ورودی به غزه سیطره دارند و کالاها را با قیمت‌های فزاینده بین تاجران توزیع می‌کنند، سپس کالاها به چندین برابر قیمت اصلی به دست مصرف‌کنندگان می‌رسند، اختلافات قیمت صرفاً به‌دلیل کمبود کالاها نیست، بلکه به‌دلیل وجود شبکه‌های پنهانی است که روند فروش و عرضه را کنترل می‌کنند.
وی اظهار داشت: نوار غزه در زمان حاضر از فقدان زیرساخت‌های لازم برای ذخیره‌سازی کالاها پس از تخریب انبارها و تأسیسات ذخیره‌سازی در طول جنگ رنج می‌برد، این امر بازار را شکننده و بسیار مستعد هرگونه تشدید یا اختلال در تأمین کالاها کرده است.
محمد بربخ در ادامه گفت: اشغالگران صهیونیست عامدانه میزان کالاهای اساسی ورودی به کشور را کنترل می‌کنند تا کنترل مداوم خود بر بازار را در قالب مهندسی سیستماتیک گرسنگی و استفاده از ابزارهای اقتصادی به‌عنوان یک تکنیک تنبیهی نرم تضمین کنند، این در حالی است که غذا حق اساسی همه انسان‌هاست و نباید به‌عنوان یک ابزار چانه‌زنی سیاسی مورد استفاده قرار بگیرد.
آثار فاجعه‌بار و طولانی مدت رژیم غذایی ناسالم بر مردم غزه
منابع پزشکی غزه گزارش دادند که صهیونیست‌ها محدودیت‌های زیادی بر میزان کالری مصرفی هر فرد در نوار غزه اعمال کرده‌اند؛ به‌گونه‌ای که مانع نجات آنها از گرسنگی و قحطی شوند، این امر در سیطره صهیونیست‌ها بر کمّیت و کیفیت مواد مغذی ضروری مانند پروتئین‌ها و چربی‌ها، که بدن واقعاً برای حفظ سلامت به آنها نیاز دارد، مشهود است.
احمد الفرا، متخصص تغذیه، گفت: سوءتغذیه در غزه از مرحله کمبود شدید کالری که مشخصه آغاز قحطی بود و با ضعف عمومی و کاهش وزن قابل توجه همراه بود، به مرحله کمبود پروتئین که در زمان حاضر شایع‌ترین مشکل در نوار غزه است، انتقال یافته است. در زمان حاضر به‌دلیل عدم وجود گوشت، تخم‌مرغ و لبنیات در سبد غذایی مردم غزه، آنها عملاً هیچ‌گونه پروتئینی دریافت نمی‌کنند.
وی اضافه کرد: کمبود پروتئین در بدن انسان موجب تورم صورت، شکم و اندام‌ها می‌شود و همچنین سیستم ایمنی را تضعیف می‌کند و بدن نمی‌تواند در برابر بیماری‌ها مقاومت کند، این امر منجر به اختلال در رشد شناختی در کودکان، تأخیر در رشد، مشکلات تیروئید و هورمون‌های جنسی و همچنین تأثیرات منفی بر عملکرد تحصیلی و قد می‌شود.
این متخصص تغذیه توضیح داد: رژیم غذایی در غزه به‌طرز خطرناکی نامتعادل شده است، به‌طوری که ساکنان فقط به کربوهیدرات‌ها متکی هستند، در حالی که چربی‌های طبیعی که برای تغذیه سلول‌های عصبی ضروری هستند، کمیاب شده‌اند. از بارزترین پیامدهای این رژیم غذایی می‌توان به کاهش شدید حافظه و فرسودگی بدن اشاره کرد.
احمد الفرا هشدار داد: وضعیت برای آسیب‌پذیرترین گروه‌ها، مانند زخمی‌ها، زنان باردار و نوزادان، به‌طور فزاینده‌ای وخیم می‌شود. پروتئین برای ترمیم بافت و بهبود زخم‌ها و شکستگی‌ها ضروری است و کمبود آن منجر به عفونت‌های ریوی می‌شود که می‌توانند به عوارض جدی تبدیل شوند.
وی تصریح کرد: تولد نوزادان کم‌وزن و ناقص در غزه به‌وضوح پیامدهای این فاجعه را منعکس می‌کند. در حالی که قبل از جنگ، نوزادان در غزه با وزن طبیعی 3 تا سه‌ونیم کیلوگرم به دنیا می‌آمدند، اکنون نوزادان کمتر از یک‌ونیم یا دو کیلوگرم وزن دارند و این نشانه سوءتغذیه شدید مادران است.
این پزشک فلسطینی با لحنی غم‌انگیز گفت: سوءتغذیه تبدیل به همراه همیشگی بیماران و مجروحان در غزه شده است و ما هر روز مادران زیادی را در بخش مراقبت‌های ویژه از دست می‌دهیم، نه‌تنها به‌دلیل جراحات یا ویروس‌ها، بلکه به این دلیل که بدن پس از خستگی ناشی از گرسنگی و کمبود پروتئین، دیگر قادر به مقاومت نیست.
اقدام فریبکارانه صهیونیست‌ها در ورود کمک‌های نمادین و غیرضروری به غزه
ابوبلال الشیخ خلیل، شهروند 40ساله فلسطینی که با خانواده هفت‌نفره خود در یک مدرسه در محله شیخ رضوان در شمال غربی شهر غزه زندگی می‌کند، در گفتگو با خبرنگار العربی الجدید اظهار داشت: کالاهایی که برای ما فرستاده شده شامل نودل‌های فوری، چیپس و شکلات است، واقعاً ما قرار است با این‌ها چه کنیم؟ مایحتاج اولیه مانند گوشت، مرغ و ماهی در دسترس نیست و آن مقدار کمی هم که موجود است، قیمت گزافی دارد.
وی افزود: ما بیش از هشت ماه است که مرغ یا ماهی نخورده‌ایم و گرسنگی با وجود آتش‌بس ادامه دارد. صبحانه ما پنیر، ناهار ما کنسرو و شام ما فلافل یا باقلاست. اشغالگران ادعا می‌کنند که گذرگاه‌ها برای کمک‌رسانی باز است، اما این درست نیست.
نصر محمد ابوالعیش، شهروند 32ساله غزه هم که از یک سال و نیم گذشته از اردوگاه آوارگان جبالیا در شمال غزه آواره شد و یک خانواده شش‌نفره دارد، به‌نوبه خود گفت: من قبلاً آهنگر بودم و کارگاه خودم را داشتم، حالا نه خانه‌ای دارم و نه کاری. قیمت‌ها سرسام‌آور است؛ فرزندانم درخواست سیب می‌کنند، اما من نمی‌توانم برایشان بخرم. برای صبحانه، فلافل یا پنیر، برای ناهار، لوبیا یا نخودفرنگی و برای شام هم همین‌طور. بمباران‌ها تا حدی متوقف شده است اما گرسنگی ادامه دارد و ما در حال تجربه نوع دیگری از نسل‌کشی هستیم.
محمود شفیق ابوالقاص، شهروند 58ساله فلسطینی در غزه اعلام کرد: گوشت و مرغ اصلاً پیدا نمی‌شود، آرد کمیاب است، قیمت‌ها بالاست و اکثر مردم هیچ منبع درآمدی ندارند. اشغالگران ادعا می‌کنند که گذرگاه‌ها را باز کرده‌اند، اما محموله‌هایی که وارد نوار غزه می‌شوند صرفاً نمادین هستند، همه آنها کالاهای مصرفی هستند، در حالی که مایحتاج اولیه همچنان وارد نمی‌شود و گرسنگی در غزه به هیچ وجه پایان نیافته است.
محمد الشکری، متخصص تغذیه، به‌نوبه خود به العربی الجدید گفت: پس از اجرایی شدن توافق آتش‌بس، اشغالگران پس از یک دوره طولانی ممنوعیت، اجازه ورود برخی کالاها به نوار غزه را دادند.
وی اضافه کرد: با این حال، همه این کالاها اقلام غیرضروری هستند که رژیم غذایی ایده‌آلی برای بدن انسان محسوب نمی‌شوند. اشغالگران بازارها را با شکلات‌ها و شیرینی‌هایی که حاوی مقادیر زیادی شکر هستند، علاوه بر محرک‌هایی مانند قهوه پر کرده‌اند، در حالی که از ورود بسیاری از اقلام ضروری مانند شیر، تخم‌مرغ و گوشت و مرغ تازه جلوگیری می‌کنند، این امر بر سلامت جامعه تأثیر منفی می‌گذارد و شیوع سوءتغذیه را تداوم می‌بخشد.
این متخصص تغذیه گفت: قحطی در غزه بدون تغییر باقی مانده است و ساکنان به‌شدت به بسیاری از مایحتاج اولیه نیاز دارند. اکثر کالاهایی که وارد نوار غزه می‌شوند، کالاهای لوکس و غیرضروری هستند و سرازیر کردن این محصولات به بازارها، پیامدهای منفی بر زندگی مردم، به‌ویژه کودکان، بیماران و سالمندان، دارد، این یک سیاست عمدی اشغالگران است که اجازه ورود اقلام غذایی غیرضروری را می‌دهد تا قحطی و گرسنگی همچنان ادامه پیدا کند.
