گزارش صهیونیستی از «نیازهای امنیتی» در لبنان و سوریه

به گزارش سراج24؛ بر اساس این گزارش، حضور نظامی رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه یک برگ چانه‌زنی موقت نیست، بلکه ناشی از شرایط میدانی و سیاسی پیچیده‌ای است که رویکردی امنیتی و بلندمدت را ایجاب می‌کند.

این گزارش می‌افزاید که حاکمان جدید سوریه به نخست‌وزیری ابو محمد الجولانی، در پی بازگرداندن حاکمیت دولت مرکزی بر سراسر خاک این کشور است، هدفی که به گفته نویسندگان گزارش، به طور مستقیم با خواسته‌های امنیتی تل آویو در تضاد قرار دارد. رژیم اسرائیل خواهان ایجاد یک منطقه حائل گسترده و عاری از سلاح در جنوب سوریه است که بخش‌هایی از اراضی جنوب دمشق را نیز شامل می‌شود.

طبق گزارش مرکز صهیونیستی «ألما»، این خواسته‌های تل آویو پس از آن تقویت شد که ارتش وابسته به ابو محمد الجولانی گروه‌هایی مسلح را که شامل «مبارزان جهادی سابق» بودند، در خود ادغام کرد.

گزارش یادشده تصریح می‌کند که استقرار نظامیان صهیونیست در پنج پایگاه در جنوب لبنان و ۹ پایگاه در داخل خاک سوریه، در چارچوب خط جداسازی نیروها طبق توافق سال ۱۹۷۴، نشان‌دهنده یک سیاست دفاعی دائمی است که از «یک واقعیت دیپلماتیک حل‌ناپذیر» ناشی می‌شود. این سیاست در شرایطی اتخاذ شده که دولت سوریه حاضر به اجرای شروط رژیم اسرائیل برای عقب‌نشینی از جبهه‌های شمالی نیست.

ورود تانک‌های ارتش اشغالگر به خاک سوریه

در جمع‌بندی این گزارش آمده است که هر مسیر دیپلماتیکی که این اختلاف بنیادی را نادیده بگیرد، محکوم به شکست است. بر اساس این گزارش، دکترین امنیتی جدید رژیم صهیونیستی بر رد سیاست مهار یا خرید آرامش تأکید دارد و اولویت اصلی آن حذف توانمندی‌های نظامی سوریه است.

پیش‌تر نیز رسانه‌های صهیونیست گزارش داده بودند که تل‌آویو پیامی به دولت سوریه ارسال کرده و از آن خواسته است که به جای ارتش، نیروهای وابسته به «نیروهای سرویس امنیت» را در جنوب سوریه مستقر کند.

افسر ارتش لبنان، نخست‌وزیر نواف سلام را از یک پایگاه نظامی اسرائیل در روستای الخیام نزدیک مرز، آگاه می‌کند

گزارش «ألما» نشان می‌دهد که تل‌آویو در شرایط کنونی، حضور نظامی خود در لبنان و سوریه را نه یک اقدام موقت، بلکه بخشی از راهبرد بلندمدت برای ایجاد کمربند امنیتی در مرزهای شمالی می‌داند.

تأکید بر حذف توانمندی‌های نظامی سوریه و فشار بر دولت لبنان برای خلع سلاح حزب الله، بیانگر آن است که رژیم صهیونیستی به جای حرکت به سمت توافقات سیاسی، بر ادامه فشار میدانی و تثبیت واقعیت‌های امنیتی جدید مورد نظر خود تکیه کرده است.