به گزارش سراج24؛ هفتم صفر، روزی میان دو روایت است. عده‌ای آن را روز میلاد امام موسی کاظم (ع) می‌دانند. عده‌ای دیگر، و البته بیشتر علما و مراجع، معتقدند که این روز، روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) است؛ سبط اکبر پیامبر، مظلوم آل‌محمد.
اختلاف، در تاریخ شهادت امام حسن (ع) وجود دارد، اما در ماه صفر بودن آن تردیدی نیست. بعضی منابع، بیست و هشتم صفر را ذکر کرده‌اند، اما قول مشهورتر و مستندتر، هفتم صفر است. روایات قدیمی و منابع معتبر، از شهادت آن حضرت در روز پنج‌شنبه، هفتم ماه صفر سخن گفته‌اند.
سیره بزرگان حوزه هم روشن است. بزرگان شیعه از جمله آیت‌الله حائری، بروجردی، گلپایگانی و دیگران، این روز را روز عزا دانسته‌اند. حوزه‌های علمیه تعطیل می‌شوند. بازار بسته می‌شود. مردم سیاه‌پوش می‌شوند. این سنت هنوز هم در قم و نجف زنده است.
اما ولادت امام موسی کاظم (ع)، با وجود ثبتش در بعضی تقویم‌ها در هفتم صفر، پشتوانه قوی روایی و تاریخی ندارد. روایت‌های دقیق‌تری از ماه ذی‌الحجه به عنوان زمان ولادت آن حضرت یاد می‌کنند. حتی شیخ کلینی و شیخ مفید هم در این باره سکوت کرده‌اند.
در چنین وضعی، پاسداشت مظلومیت امام حسن (ع) نباید با تردید یا غفلت روبه‌رو شود. هفتم صفر، فرصتی است برای یادآوری مظلومیت. مظلومیتی که در سکوت تاریخ گم شده. این روز را نباید با شک و تردید بگذرانیم. عزای حسن (ع) نشانه وفاداری به حقیقت است.
