به گزارش سراج24؛ آیا اسرائیل درصدد سرنگونی «جولانی» بود یا می‌خواست حکومت سست و ضعیف او را ضعیف‌تر کند تا نفوذ و سلطه خود را بر سوریه تحمیل کند؟ مسلم است که اگر حملات اسرائیل ادامه می‌یافت، منجر به فروپاشی حکومت جولانی می‌شد و اگر آمریکایی‌ها وارد عمل نمی‌شدند و از رژیم‌صهیونیستی نمی‌خواستند، حملاتش را متوقف کند، تاکنون نام و نشانی از جولانی و حکومتش نبود.
رخ‌دادهای سویداء از زوایای مختلف قابل بررسی است، ازجمله اینکه درگیری‌ها ساعاتی پس از افشای مذاکرات مقامات امنیتی جولانی و اسرائیل در آذربایجان برای دستیابی به تفاهم امنیتی بین دو رژیم آغاز شد.
پشت پرده مذاکرات آذربایجان
کسی دقیقا نمی‌داند، در مذاکرات باکو چه گذشت، اما دو دیدگاه در این‌خصوص مطرح است. اول، باید توافقی بین طرفین حاصل شده باشد که به موجب آن، جولانی براساس تفاهم با دروزی‌ها و کُردها، کنترل سویداء در جنوب سوریه را به دروزی‌ها و شمال‌شرقی این کشور را به قسد بدهد.
در اینجا، نمی‌توان مواضع «تام باراک»، فرستاده آمریکا را نادیده گرفت که از کُردها و دروزی‌ها خواست، در حکومت جولانی ادغام شوند و ایده فدرالیسم را کنار بگذارند.
دیدگاه دوم می‌گوید، مذاکرات آذربایجان همه خواسته‌های اسرائیل را برآورده نکرده و این امر منجر به بازی اسرائیل با «کارت دروزی‌ها» در جنوب سوریه شده که با دخالت عناصر جولانی به رخ‌دادهای سویداء منتهی شده و زمینه را برای ورود اسرائیل به جنوب سوریه با ادعای دفاع و حمایت از دروزی‌ها فراهم کرده، یعنی همان چیزی که اسرائیل خواهان آن است.
اما دیدگاه سومی نیز مطرح است.
مذاکره در خون
مسئله «سویداء» و «دروزی‌ها» موضوع جدیدی نیست و در طول تاریخ سوریه، کشورهای استعمارگر و رژیم‌صهیونیستی همواره تلاش کرده‌اند، از آن در راستای اهداف‌شان بهره‌برداری کنند.
با سقوط دمشق و روی کارآمدن جولانی موضوع دروزی‌ها در کنار دیگر اقلیت‌های سوریه، به‌ویژه بعداز نسل‌کشی علوی‌ها در منطقه ساحل و حمایت جولانی از عاملان جنایت‌ها ابعاد جدیدتری به‌خود گرفت و باعث‌شد، ظهور دیدگاه‌های مختلف در طایفه دروزی‌ها شد، برخی برداشتن سلاح و دفاع از طایفه را مطرح کردند، برخی دیگر نیز کمک‌گرفتن از بیگانگان ازجمله اسرائیل را پیشنهاد دادند، صرف‌نظر از دیدگاه‌های مطرح‌شده، آنچه مورد تأکید است، اینکه جولانی و حکومت تروریستی‌اش عامل این وضعیت در جنوب سوریه شده است.
در طول همه اتفاقات جاری در سویداء، خبری از جولانی نبود و «احمد الدالاتی»، مقام نظامی وی، مسئولیت مذاکره با دروزی‌ها را عهده‌دار بود، این نه‌تنها موجب کاهش یا توقف درگیری‌ها و خونریزی‌ها نشد، بلکه آن را تشدید کرد تا به اسرائیل بهانه اقدام نظامی جدید علیه سوریه و ورود هرچه بیشتر به پرونده جنوب را بدهد.
تمرکز حملات اسرائیل در این دور از تجاوز نظامی به جنوب سوریه سلاح‌های سنگین و تانک‌های سوری بود، تا به جولانی بار دیگر تأکید کند، جنوب سوریه مال ماست و اسرائیل خواهان منطقه‌ای خالی از سلاح و کاملا غیرنظامی در آن است.
چشم داشت‌های اسرائیل: ما حرف اول و آخر را می‌زنیم
اسرائیل از همان از اولین لحظات سقوط دمشق و نظام اسد، فرصت را برای تحقق اهدافش در سوریه مناسب دید. بنابراین تحولات جاری در جنوب سوریه، ازجمله استان سویداء بیش از آنکه نتیجه اختلاف بین دو شخصیت باشد که ابعاد طایفه‌ای به‌خود گرفته، اقدام برای اجرای طرحی از قبل برنامه‌ریزی‌شده با «کارت دروزی‌ها» است.
براساس این طرح سویداء دروازه نفوذ اسرائیل و چه‌بسا اگر شد، اجرای طرح «خاورمیانه جدید» اسرائیل می‌شود که برای نخستین‌بار «شیمون پرز»، نخست‌وزیر وقت رژیم‌صهیونیستی در سال 1992 آن را در کتابش «خاورمیانه جدید» مطرح کرد، طرحی که اجرای آن در زمان ارائه با شکست مواجه‌شد، اما حالا رژیم‌صهیونیستی فرصت را برای اجرای آن مناسب می‌بیند.
آنچه اسرائیل می‌خواهد، حفظ تفوق و تسلط خود بر جنوب سوریه و دستیابی به صلحی (عادی‌سازی) با سوریه است که همه خواسته‌هایش را تأمین کند، طوری‌که حاکمیتش بر بلندی‌های جولان به‌رسمیت شناخته شود و جنوب سوریه به یک منطقه حائل امنیتی و کاملا عاری از سلاح تبدیل شود.
خواسته‌هایی که جولانی در قبال ماندن در قدرت آنها را تأمین و جولان و جنوب سوریه را به اسرائیل پیشکش خواهد کرد.
رخ‌دادهای سویداء از نگاه بسیاری از ناظران، طرحی از قبل برنامه‌ریزی‌شده است تا با ناامن جلوه‌دادن جنوب سوریه زمینه ورود گسترده‌تر اسرائیل به منطقه را توجیه کند و از سوی‌دیگر، جولانی با اعلام دادن اختیار تأمین امنیت جنوب سوریه به عشایر و طوایف منطقه خود را از آنجا بیرون بکشد و عملا جنوب سوریه را به اسرائیل تقدیم کند.
چشم داشت‌های آمریکا: هنوز جولانی مورد نیاز است
در این تردید نیست که این تحرکات با هماهنگی آمریکا و اطلاع کاخ‌سفید انجام می‌شود و درخواست آمریکا از نتانیاهو برای پایان دادن به حملات به سوریه تنها نمایشی در راستای طرح تقسیم سوریه است.
این درخواست، نشان داد، آمریکا هنوز جولانی را برای اجرای طرح‌ها و تحقق اهدافش در سوریه لازم دارد، لذا هنوز تاریخ مصر جولانی پایان نیافته است، در عین‌حال این حملات، بار دیگر، هشداری برای جولانی بود تا مبادا از آنچه برایش مقرر شده، پا را فراتر بگذارد.
