
به گزارش سراج24؛ اهل کار خیر بود. اصلاً آن روز رفته بود دمِ درِ زندان تا شاید بتواند از کسی رضایت بگیرد و یک زندانی دیگر را به آغوش خانوادهاش بازگرداند که آن حادثه رخ داد. او تنها نبود. خیلیهای دیگر هم برای دیدار با زندانیانشان به زندان اوین رفته بودند.
اسرائیل با حمله به ورودی زندان اوین و بیمارستان آن، دستکم ۷۹ نفر را به شهادت رساند.جنایتهای این رژیم در حق مردم ایران تنها به اینجا ختم نشد. اسرائیل، به رسم دههها کودککشی خود، دستکم ۱۰ دختر بچه و ۵ کودک پسر را به شهادت رساند و حداقل به ۳ بیمارستان حمله کرد.
مریم فقط یک مادر بود...
مریم، نام مادری ایرانی بود؛ مادری که مدت زمان زیادی از مادر شدنش نمیگذشت. مریم 29 ساله نظامی نبود؛ فقط یک مادر بود.
عکسهای او و فرزند خردسالش گواه جنایتی است که در حق مردم این سرزمین روا داشته شده است؛ جنایتی که عامل آن رژیم صهیونیستی است. همان رژیمی که نخستوزیرش دائم در اظهاراتی مدعی میشد با مردم ایران کاری ندارد و هدف او، حکومت ایران است.
نیروهای هلال احمر برای کمک رفته بودند
میدان قدس و عشق اسرائیل به مردم ایران!
تصاویر منتشرشده از حملهی این رژیم به میدان قدس تهران، آنهم در ساعت شلوغِ پایتخت، مدرک دیگری است از علاقهی دروغین اسرائیل به مردم ایران!
مردم ایران به خیابان آمدند؛ اما علیه نتانیاهو
بیبی ایرانیها را نشناخته بود. پیشبینی کرده بود که با حمله به ایران، میتواند مردم این کشور را به خیابانها بکشاند تا با اغتشاش، فضای ایران را ناامن کند و در نهایت، زمینهی تجزیهی این خاک را فراهم آورد.
این اسرائیلی، یک جای ماجرا را درست حدس زده بود؛ مردم ما به خیابان آمدند، اما در اعتراض و مخالفت با جنایتهای او و رژیمش.
حملات اسرائیل، برخلاف تصور این رژیم، ایرانیها را متحدتر از پیش کرد. حالا خیلی از کسانی که پیش از این به چهرهی واقعی اسرائیل پی نبرده بودند، این رژیم را بهتر شناختند.
مردم ایران برای مقابله با این تجاوز، با هر عقیده، مذهب یا تفکری همپیمان شدند؛ چون حالا پای یک چیز مهم در میان بود: پای وطنشان.
حالا ماجرای کربلا برای مردم ایران ملموستر از پیش است.
حالا آنها وقتی روضه علیاصغر را میشنوند؛ به یاد رایان قاسمیان میافتند.
آنها وقتی از رقیه میشنوند؛ به یاد پسران و دختران سهچهارساله ایرانی میافتند و به عمق این جمله بیش از پیش پی میبرند که «کل یوم عاشورا، کل أرض کربلا.»