به گزارش سراج24؛ کاظم بهمنی، شاعر ترانه «علاج» که با صدای محسن چاوشی در روزهای پرالتهاب ایران منتشر شد، در متنی صمیمی، از شبی نوشت که این اثر متولد شد؛ شبی که صداهای پدافند خاموش نمی‌شد و چشم‌ها خواب را گم کرده بودند.
او در صفحه شخصی خود نوشت: «شب با هم قدم می‌زدیم. بعد از کلی حرف، به شوخی بهش گفتم تو هم ترسیدی؟ گفت: ذره‌ای نمی‌ترسم. ما جنگ‌دیده‌ایم… اما خیلی از این مردم با مقوله جنگ غریبه‌ان. باورم نمی‌شه دوباره به خاک‌مون تجاوز شده.»
محسن چاوشی در آن شب، عمیقاً نگران مردم بود. بهمنی روایت می‌کند که گفت: «مردم خیلی مضطربن… همه بغض دارن. کاش می‌شد براشون کاری کرد.»
بعد از قدم‌زدن، به خانه چاوشی برگشتند. حدود ساعت ۱۰:۳۰ شب بود و صدای ممتد پدافند در آسمان شنیده می‌شد. بهمنی می‌نویسد محسن یک ملودی آماده را پخش کرد و گفت «روی همین بنویس.»
هم‌زمان، فوادیان –دوست نزدیک و همکارشان– قهوه‌ای درست کرد تا خواب بر چشم شاعر غلبه نکند. آن شب تا سحر، بند به بندِ ترانه نوشته می‌شد و چاوشی بند به بند آن را می‌خواند.
ساعت ۳ صبح، فوادیان به خواب رفت. کاظم بهمنی می‌نویسد: «دیگه اثر کافئین رو هم حس نمی‌کردم اما اون (محسن) همچنان اصرار داشت که نخواب! به صورتش که نگاه می‌کردم، انگار موضوعی خوابو از چشماش گرفته بود…»
در تمام طول شب، چاوشی هر پانزده دقیقه به اتاق می‌آمد تا مطمئن شود شاعر خوابش نبرده. می‌گفت: «کاظم! برای مردم بنویس! بگو هر چی بزنن، ما هم جواب می‌دیم… یه جوری بگو دلاشون قرص شه. بگو نترسن، این سر و صداها بیشترش برای نفوذیاست! بگو خدا هوامونو داره…»
قطعه «علاج» سرانجام در روز شنبه، دوم تیرماه ۱۴۰۴ در فضای مجازی منتشر شد؛ این قطعه با استقبال گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد و کاربران از آن به‌عنوان «ندای آرام‌بخش در میانه آشوب» یاد کردند.
محسن چاوشی، خواننده، آهنگساز و تنظیم‌کننده این اثر، از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی ایران در دو دهه اخیر است. او که با صدای منحصربه‌فرد و اشعار اجتماعی و عاشقانه‌اش شناخته می‌شود، در طول سال‌ها فعالیت خود، بارها در بزنگاه‌های حساس اجتماعی و ملی، صدای مردم بوده است.
در ادامه این قطعه را بشنوید :
