به گزارش سراج24؛ در جنگ ترکیبی اخیر که طی ۱۲ روز از سوی رژیم صهیونیستی علیه ایران آغاز شد، یکی از خطوط مقدم واقعی و کم‌سروصدای نبرد، جبهه امنیت سایبری بود.
تصمیم جمهوری اسلامی ایران برای اعمال محدودیت‌های موقت در دسترسی به برخی بسترهای فضای مجازی، گرچه با فشار رسانه‌ای خارجی همراه شد، اما در داخل کشور با همراهی معنادار مردم روبرو بود.
مردمی که با مشاهده کاهش عملیات دشمن در فضای مجازی، بیش از گذشته از این تصمیم راهبردی حمایت کردند. مقابله با حملات سایبری گسترده، فعالیت هماهنگ کاربران داخلی با هشتگ‌های مقاومت و انسجام درونی شکل‌گرفته در پیام‌رسان‌های داخلی، از نشانه‌های موفقیت این مسیر بود.
همزمان اما، بلافاصله پس از آتش‌بس، برخی چهره‌های شناخته‌شده رسانه‌ای که سابقه فعالیت در فتنه‌های گذشته دارند، با بهره‌گیری از پلتفرم‌هایی نظیر واتس‌اپ و اینستاگرام، شروع به تخریب نهادهای مسئول فضای مجازی کردند. در حالی که همین پلتفرم‌ها در کشورهایی مانند آمریکا به دلیل مسائل امنیتی ممنوع هستند.
امنیت سایبری، نقطه قوتی بود که دشمن نتوانست در آن نفوذ کند. امروز کسانی که از تداوم محدودسازی‌های هدفمند انتقاد می‌کنند، باید به این پرسش پاسخ دهند که آیا امنیت ملی را می‌توان قربانی چند ابزار خارجی بدون مسئولیت‌پذیری کرد؟
درسی که از این ۱۲ روز باید گرفت آن است که همان‌قدر که موشک و پدافند حیاتی‌اند، دیواره‌های سایبری کشور هم نباید ترک بخورند.
