به گزارش سراج24؛ رضا تقی پور کارشناس و تحلیلگر رسانه نوشت: در نظم حقوقی بین‌المللی، حق دفاع از حاکمیت سرزمینی یک اصل بنیادین و پذیرفته‌شده است که در منشور سازمان ملل متحد، به‌ویژه در ماده ۵۱، مورد تصریح قرار گرفته است. بر این اساس، هر کشوری در صورت مواجهه با تجاوز یا تهدید مستقیم، این حق را دارد که برای حفاظت از مرزها، مردم و تمامیت ارضی خود، اقدامات دفاعی قاطع و متناسب انجام دهد.
ایران نیز به عنوان کشوری مستقل و دارای حاکمیت تاریخی و تمدنی، نه‌تنها از این حق مشروع برخوردار است، بلکه وظیفه‌ای ملی و قانونی برای استفاده از آن در برابر هرگونه تعرض دارد.
تجاوز به مرزهای ایران؛ عبور از خط قرمز مشروعیت
در سال‌های اخیر، به‌ویژه در ماه‌های گذشته، بارها شاهد اقداماتی تحریک‌آمیز از سوی رژیم صهیونیستی و هم‌پیمانانش بوده‌ایم؛ اقداماتی که صریحاً امنیت ملی و آرامش مردم ایران را تهدید کرده‌اند. حمله مستقیم به مراکز مسکونی، تأسیسات حیاتی یا نفوذهای امنیتی در عمق سرزمینی ایران، مصداق بارز تجاوز و تهدید علیه حاکمیت کشور است.
در چنین شرایطی، پاسخ دفاعی ایران نه‌تنها اقدامی معقول و متناسب، بلکه مبتنی بر اصل بازدارندگی در برابر تکرار حملات و نقض قوانین بین‌المللی از سوی متجاوزان است.
جامعه جهانی و معیارهای دوگانه
متأسفانه آنچه در عرصه بین‌المللی رخ می‌دهد، اغلب تابع معیارهای دوگانه است. همان قدرت‌هایی که خود بارها به بهانه «دفاع مشروع» به کشورهای دیگر حمله کرده‌اند، اکنون تلاش دارند ایران را در موضع انفعال نگه دارند. اما ایران نه از موضع ضعف، بلکه از جایگاه اقتدار حقوقی و مشروعیت بین‌المللی، از امنیت خود دفاع می‌کند.
پیام ایران: ما آغازگر نیستیم، اما در دفاع تردید نمی‌کنیم
جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده که خواستار صلح، ثبات و امنیت برای همه کشورهای منطقه است. اما در برابر دشمنانی که زبان دیپلماسی را نمی‌فهمند و تنها از قدرت درک دارند، پاسخ قاطع دفاعی، بخشی از عقلانیت راهبردی ایران در صیانت از حاکمیت خود است.
دفاع مشروع، نه انتخابی احساسی، بلکه ضرورتی عقلانی و حقوقی است که ایران به‌درستی از آن بهره می‌گیرد. این موضع نه‌تنها قابل دفاع است، بلکه نشانه‌ای روشن از بلوغ سیاسی، توانمندی نظامی و استقلال تصمیم‌گیری در نظام جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود.
