به گزارش سراج24؛ دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در دیدار اخیر با عبدالله دوم، پادشاه اردن، گروه حماس را "قلدر" خواند و اظهار داشت که "میدونی قلدر چیه؟ درسته می دانی، من در طول زندگی ام آن را پیدا کرده ام، یک قلدر ضعیف ترین فرد است. حماس قلدر است ضعیف ترین افراد قلدر هستند. شما می دانید که، درست است؟." این اظهارنظر، که با هدف تحقیر حماس بیان شد، در حقیقت می‌تواند به بهترین شکل ممکن توصیفی از خود ترامپ و رویکرد سیاست خارجی‌اش باشد. در این گزارش، بررسی خواهیم کرد که چگونه سیاست‌ها و اظهارات ترامپ در قبال اروپا، ایران، خاورمیانه و سایر مناطق جهان نشان‌دهنده همان ضعف و قلدری است که خود او به دیگران نسبت می‌دهد.
لیستی از قلدری‌های ترامپ در سیاست جهانی
• تلاش برای تصاحب گرینلند: برخورد سلطه‌جویانه با دانمارک.
• خرید غزه و کنترل بر آن: نقض قوانین بین المللی و ایجاد تنش های بیشتر در منطقه.
• تغییر نام خلیج مکزیک: نقض قوانین بین المللی و ایجاد تنش های بیشتر
• اخراج تحقیرآمیز مهاجران: سیاست‌های غیرانسانی در قبال مهاجران و پناهجویان.
• جنگ تجاری با همسایه ها، چین و اتحادیه اروپا: اعمال تعرفه‌های سنگین و تهدید به خروج از پیمان‌های اقتصادی.
• نحوه برخورد با کانال پاناما: دونالد ترامپ رئیس جمهوری منتخب آمریکا خواستار کاهش تعرفه استفاده از کانال پاناما و بازگشت آن به آمریکا شده است.
• ساخت دیوار مرزی با مکزیک: سیاست سختگیرانه مهاجرتی و خطاب کردن مهاجران مکزیکی به عنوان "مجرمان و متجاوزان."
• حمله‌های لفظی و تهدید به خروج از ناتو: تضعیف اعتماد کشورهای اروپایی به آمریکا.
• لفاظی های برای حمله به سایت های هسته ای ایران در صورت خلع سلاح نشدن: افزایش تنش با ایران و بی‌ثباتی منطقه.
رویکرد کلی ترامپ: نمایش قدرت یا ضعف؟
اگرچه ترامپ همواره خود را قاطع و نترس نشان می‌دهد، اما بسیاری از تحلیلگران معتقدند که سیاست‌های او بیش از آنکه از قدرت واقعی سرچشمه بگیرد، بر پایه ترس، بی‌ثباتی و نمایش اغراق‌شده است. حمله‌های لفظی مکرر به کشورها، خروج از پیمان‌های بین‌المللی، تهدیدهای بی‌اساس و بی‌توجهی به دیپلماسی، بیش از آنکه نشانه اقتدار باشد، نشانه عدم اطمینان و تزلزل درونی اوست. برخلاف رهبران قدرتمندی که با خرد و دیپلماسی سیاست را پیش می‌برند، ترامپ به تهدید و تحقیر متوسل می‌شود—همان چیزی که خود آن را نشانه ضعف می‌داند.
او می‌داند که حتی بدون داشتن قدرت واقعی، می‌توان با ارعاب و نمایش دیوانگی، امتیاز گرفت. در نگاه او، سیاست چیزی جز دلالی و تهدید نیست؛ یا معامله‌ای برای سود کوتاه‌مدت، یا تهدیدی برای گرفتن امتیاز با ترفند "بترسان تا به تو امتیاز بدهند." این همان رویکردی است که در سیاست‌های او، از جنگ تجاری با همسایگان و چین گرفته تا فشار و تحریم علیه ایران و تهدیداتش علیه اروپا، به‌وضوح دیده می‌شود.
تجربیات تاریخی قلدری در سیاست جهانی
1. آدولف هیتلر و دیپلماسی ارعاب
هیتلر قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، با تهدید نظامی و نمایش قدرت، امتیازات زیادی به دست آورد. الحاق اتریش و تصرف چکسلواکی بدون درگیری مستقیم، نتیجه همین استراتژی بود. اما وقتی این روش در برابر قدرت‌های واقعی مثل بریتانیا و شوروی قرار گرفت، به یک جنگ جهانی فاجعه‌بار ختم شد.
2.جوزف استالین و سیاست وحشت داخلی و خارجی
استالین نه‌تنها در داخل شوروی با ارعاب، تصفیه‌های خونین و سرکوب مخالفان حکومت می‌کرد، بلکه در سیاست خارجی نیز با فشار و تهدید، کشورهای اروپای شرقی را به زیر سلطه خود کشاند. اما این قلدری در نهایت به جنگ سردی پرهزینه برای شوروی منجر شد که در نهایت یکی از عوامل فروپاشی آن بود.
3. معمر قذافی و تهدیدهای بی‌حساب
قذافی سال‌ها از زبان تهدید استفاده کرد، چه علیه مخالفان داخلی و چه علیه کشورهای خارجی. او با نمایش قدرت، تلاش داشت که خود را شکست‌ناپذیر نشان دهد، اما این سیاست در نهایت باعث شد که نه‌تنها دشمنان خارجی، بلکه حتی نزدیک‌ترین متحدانش نیز از او فاصله بگیرند و سرنگونی او را تسریع کنند.
4. صدام حسین و قمارهای شکست‌خورده
صدام با حمله به ایران و کویت، گمان می‌کرد که با تهدید و زورگویی می‌تواند امتیاز بگیرد. اما این سیاست، ابتدا عراق را درگیر جنگی هشت‌ساله و سپس در معرض حمله ائتلاف بین‌المللی در 1991 قرار داد. در نهایت، این قلدری با حمله آمریکا در 2003 پایان یافت و حکومت او سرنگون شد.
تمام این نمونه‌های تاریخی نشان می‌دهند که رهبران قلدر معمولاً سعی دارند ضعف‌های خود را با نمایش قدرت، تهدید و بی‌ثبات‌سازی جبران کنند. ترامپ نیز از همین روش استفاده می کند ؛ او با تهدید کشورها، خروج از معاهدات و تحریم‌های گسترده، تلاش دارد خود را یک رهبر مقتدر نشان دهد، اما این سیاست‌ها بیشتر به آشفتگی و تضعیف جایگاه آمریکا منجر می شود. همان‌طور که تاریخ نشان داده، قلدری نه‌تنها نشانه قدرت نیست، بلکه سرانجام به تضعیف و در بسیاری از موارد، به شکست و انزوا ختم می‌شود.
