به گزارش سراج24؛ حجتالاسلام والمسلمین مصطفی سلیمانیان، مدرس حوزه علمیه همدان در گفتوگویی، با بیان اینکه اندیشمندان و دانشمندان مختلفی در جهان نسبت به حادثه کربلا مطالعه، تحقیق و پژوهش کردهاند و با توجه به فطرت خود اظهاراتی داشتهاند، گفت: یکی از این اندیشمندان «جوزف حرب» است او اظهار کرده: مسیحیت من بدون حسین کامل نمیشود، هر آیین و دینی، چه آسمانی و چه غیرآسمانی، اگر شخصیتی چون حسین نداشته باشد دینی زمینی است و از بهشت بیبهره خواهد بود.
«مورس دوکبری» اهل فرانسه درباره شخصیت امام حسین(ع) بیان میکند: اگر مورخان ما حقیقت روز عاشورا را میدانستند این عزاداری را مجنونانه نمیپنداشتند، چراکه پیروان حسین بهواسطه عزاداری میفهمانند که استعمار و استثمار را نباید پذیرفت و در مقابل ظلم و ستم باید ایستاد، اگر بهطور عمیق در مجالس عزاداری حسین فکر کنیم خواهیم دانست که چه نکات دقیق حیاتبخشی وجود دارد.
«چارلز دیکنز» اهل انگلستان نیز درباره امام حسین(ع) میگوید: اگر خواسته حسین دنیایی بود من نمیفهمم که چرا خواهران، زنان و فرزندانش هم با او بودند؟ پس عقل چنین حکم میکند که او فقط به علت حفظ دینش فداکاری کرده است.
«ابن رزق» میگوید: هیچ کاروانی در تاریخ سراغ ندارم که آرزو کنم در میان آنها باشم به جز کاروان حجاز که به رهبری حسین به کربلا میرفت تا با فداکاری خود حق را زنده کند، هیچگاه در زندگی دوست نداشتم تیراندازی کنم، اما ای کاش در لشکر حسین بودم و به دشمنانش تیر میانداختم.
«ریموند قسیس» نیز میگوید: ای حسین، جانم به فدای تو، تو نور درخشان زندگی من هستی. «توماس کارلایر» دانشمندی اسکاتلندی است و میگوید: حسین و یارانش ایمان محکمی به خداوند داشتند آنها ثابت کردند که برتری عددی در جایی که حق با باطل روبهرو میشود اهمیتی ندارد. پیروزی حسین با وجود اقلیتی که داشت موجب شگفتی من است.
«گاندی» اندیشمند و رهبر بزرگ معنوی هند نیز میگوید: من زندگی حسین، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خواندهام و به صفحات کربلا توجه کردهام بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز باشد باید از روش حسین استفاده کند.
«ادوارد گیگوند» اهل انگلستان نیز درباره امام حسین(ع) مینویسد: در قرون آینده شرح صحنه حزنآور حسین موجب بیداری قلبها خواهد شد. «موسیو ماردین» اهل آلمان میگوید: حسین بن علی نوه محمد(ص)، تنها کسی است که در ۱۴ قرن گذشته در برابر حکومت جور و ظلم قد علم کرده است.
«توماس ماساریک» اهل اسلوواکی نیز میگوید: گرچه کشیکهای ما مردم را با ذکر مصیبت مسیحیت محزون میدارند، اما آن شور و هیجانی که در بین پیروان حسین هست در پیروان مسیح یافت نمیشود. مصائب مسیح در برابر مصائب حسین پر کاهی در برابر یک کُره است.
«توماس مان» دانشمندی آلمانی است که میگوید: اگر فداکاری حسین و مسیحیت با هم مقایسه شود قطعاً فداکاری حسین پرمغزتر و با ارزشتر است، چراکه روزی که مسیح میخواست فدا شود زن و فرزند نداشت و نگران آنها نبود که چه آیندهای نصیب آنها خواهد شد، اما حسین خردسالانی داشت که به پدر احتیاج داشتند. «آنتوان بارا» کتابی دارند با عنوان حسین در اندیشه مسیحیت که به خوانندگان توصیه میشود این کتاب را مطالعه کنند.
«آلام بوید» اهل آمریکا است و میگوید: افراد بشر جرئت، شهامت و عظمت روح را دوست داشتهاند و نتیجه همین ارزشهاست که آزادی و عدالت هرگز در مقابل ظلم و ستم قد خم نمیکند. این بود عظمت امام حسین(ع) هر چند هزار و ۳۰۰ سال از آن تاریخ گذشته باشد.
