
به گزارش سراج24؛ محمد مهدی ملکی کارشناس مسائل منطقه: برگزاری کنفرانس بغداد ۲ به منظور بررسی راهکارهای کمک به امنیت، ثبات و شکوفایی عراق و نیز بحث و بررسی در خصوص مسائل مهم منطقه ای که عراق نیز در قلب آن جای دارد، به یکی از مهمترین موضوعات چند روز اخیر محافل رسانهای و سیاسی منطقه تبدیل شده است.
مقامات کشورهایی چون بحرین، عمان، مصر، عربستان، امارات، قطر، ترکیه، ایران، فرانسه و عراق در این کنفرانس شرکت کرده اند و البته مسئول اتحادیه اروپا نیز در این کنفرانس حضور دارد که میتواند وزن بین المللی کنفرانس مزبور را ارتقا دهد.
حسین امیرعبداللهیان نیز به عنوان نماینده ایران در رأس هیئتی عازم اردن شده تا ضمن حضور در این کنفرانس، دیدارهای دوجانبهای را با مقامات حاضر داشته باشد و موضوعات مهم منطقهای و بینالمللی را با آنها به بحث و تبادل نظر بپردازد.
برگزاری این کنفرانس در چنین سطحی این بیانگر چند نکته است، یکی اینکه موید وزن، جایگاه و اهمیت عراق در منطقه است که کشورهای همسایه و البته برخی کشورهای فرامنطقه به منظور کمک به ثبات و شکوفایی آن گرد هم آمده اند و تلاش میکنند تا عراق با شتاب بیشتری به سمت ثبات و توسعه پایدار حرکت کند.
همچنین برگزاری این کنفرانس نشان دهنده جایگاه منطقهای عراق در تاثیرگذاری بر روند تحولات کشورهای همسایه و البته جایگاه و نقش آن کشور در میان کشورهای اسلامی است.
این کنفرانس میتواند زمینه ساز کمک های بیشتر به عراق در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی باشد و برای دولت جدید آن کشور به ریاست سودانی هم برگزاری چنین کنفرانسی و البته دستاوردهای احتمالی آن برای عراق بسیار حائز اهمیت است.
همچنین مذاکرات ایران و عربستان در حاشیه کنفرانس که خود می تواند بستر تداوم گفتگوهای میان این دو با یکدیگر را پس از وقفهای که حاصل شد متعاقب پنج دور مذاکره، فراهم آورد که یکی از مولفه هایی است که بر اهمیت و جایگاه بغداد و البته سطح نفوذ آن در منطقه می افزاید.
نقش آفرینی بغداد در جریان نزدیک شدن تهران و ریاض و میزبانی از پنج دور مذاکرات میان مقامات امنیتی دو بازیگر مهم منطقه و تلاشهای پیدا و پنهان عراق در جهت کاهش تنش و نزدیکی دیدگاههای ایران و عربستان خود بیانگر نقش مهم و تاثیرگذار این کشور است.
حتماً دولت سودانی میداند که در جهت ثبات و توسعه بیشتر عراق و غلبه بر مشکلات متعدد اداری، مالی، اقتصادی و معیشتی نیازمند کمک بازیگران منطقه ای و بین المللی و جذب سرمایهگذاریهای گسترده خارجی است چرا که شرایط نامناسب موجود در عراق به نحوی است که باید با کمترین میزان هزینه و ریسک و البته بیشترین بازدهی به دنبال کسب بهترین نتیجه بود.
در خاتمه آنکه، دولت جدید عراق باید از فرصتهای ایجاد شده پس از برگزاری کنفرانس مزبور نهایت بهرهبرداری را در راستای تامین منافع و امنیت ملی عراق داشته باشد و بتواند با حفظ استقلال رای و تصمیم گیریهای کلان، از ظرفیت کمکهای خارجی به منظور توسعه و شکوفایی هرچه بیشتر کشور و رفاه و آسایش مردم عراق استفاده نماید.