زنده یاد آهی: مداحِ کاسبکار ماندگار نمی‌شود

به گزارش سراج24؛ امیرحسین کسائی: ۱۶ فروردین‌ماه سال ۹۴ بود که حاج میرزاعلی آهی که حق پدری بر گردن جامعه مداحان کشور داشت، در ۸۷ سالگی از دنیا رفت. آهی یک پیرِ دلسوخته و صاحب‌سبک بود که برای جامعه مداحان کشور تلاش‌ها و خدمات بسیاری داشت که از آن جمله می‌توان به تاسیس بنیاد دعبل خزاعی برای حمایت و پشتیبانی از مداحان، خانه مداحان اهل بیت(ع) و اختصاص قطعه روضه الحسین بهشت زهرا به مداحان و ... نام برد.

پدرش (مرحوم حاج قربانعلی آهی)، متولّد دهستان «آه» بوده است. «آه» به مجموع ۶ پارچه آبادی گفته می‏‌شده که امروز مشهور به شهر آبعلی است و در ۶۰ کیلومتری شمال‌شرقی تهران، جاده تهران ــ آمل قرار دارد. حاج علی متولد ۱۴ آبان ۱۳۰۷ در محله بازارچه پامنار (یکی از محله‏‌های قدیم و اصیل تهران) بود.

داغ فرزند، آهی را از پای انداخت

مرحوم حاج علی آهی در ۱۶ فروردین ۹۴ در ۸۷ سالگی درگذشت. حاج علی آهی حدود ۷ ماه قبل فرزند ۴۰ ساله‌اش به نام محمدرضا را از دست داد. سوگی که چنان او را رنجور و ناتوان کرد که آن پیرمرد قبراق و سرحال از پای افتاد و در ماه‌های پایانی عمرش با واکر و ویلچر و با کمک دیگران قدم از قدم برمی‌داشت. تا قبل از تابستان سال ۹۳، جز در چند مورد بیماری، حال و هوای این مرد هشتاد و اندی ساله، استواری امام راحل را تداعی می‌کرد. به گونه‌ای که حتی به دلیل شباهت‌های مختلف او با بنیانگذار جمهوری اسلامی، برخی از مذهبیون، او را امام مداحان می‌دانستند. این لقب برازنده آهی بود که در همه سال‌های گذشته، رهبری و سیادت طیف وسیعی از مداحان و ذاکران را برعهده داشت و آنان را راهنمایی می‌کرد.

تقدیر رهبری از تعهد و تلاش حاج علی آهی

آهی زندگی پرفراز و نشیبی را تجربه کرد و با کوله‌باری از آموزه‌های دینی از محضر عالمانی چون آیت‌الله میلانی، بخش عظیمی از مداحان و ذاکران شهر تهران را آموزش داد. حاج علی درست ۴ روز قبل از دیدار سالانه مداحان با مقام معظم رهبری در سالروز میلاد حضرت زهرا(س) که خود از پایه گذارانش بود دارفانی را وداع گفت. در ۲۰ فروردین آن سال آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با مداحان از حاج علی به‌عنوان مداحی متعهد، پایبند، خیرخواه و پرتلاش یاد کردند.

آهی هزاران بیت برای اهل‌بیت(ع) بدون استفاده از می و شراب، جام و عیش و نوش سرود

حاج «علی آهی» رئیس هیأت مدیره خانه مداحان اهل‌ بیت علیهم‌السلام، پیرغلام بااخلاص و مهربان، باسواد، بااخلاق و باادب اهل‌بیت(ع) و پرچمدار عرصه ستایشگری بود. این پیرغلام اهل‌بیت(ع) تا روزهای آخر عمر خود همچنان به شاگردپروری و تربیت مداحان جوان و حضور در جلسات هفتگی خانه مداحان و بیان نکات آموزشی مشغول بود و همواره در این مجالس باوقار جلوی در می‌نشست و خود را صاحب عزا می‌دانست و در مصیبت اهل‌بیت عصمت و طهارت اشک می‌ریخت. حاج علی دلسوز این دستگاه نوکری سیدالشهدا بود و هرگاه اشکال و ایرادی می‌دید، سکوت نمی‌کرد و به پا می‌خواست. حجت‌الاسلام خادمیان، سخنران و واعظ مجالس دینی درباره او می‌گوید: «دغدغه مرحوم آهی این بود که آن واژه‌ای سروده شود و خوانده شود که خدا و اولیای الهی آن را می‌پسندند. آهی ثابت کرد که می‌شود هزاران بیت در عظمت اهل‌بیت(ع) سرود اما از الفاظی چون می و شراب، جام و عیش و نوش و چنین الفاظی استفاده نکرد. او تاکید داشت اگر می‌خواهید ائمه را با شعر معرفی کنید باید بر محور قرآن و عترت باشد. او روزگاری این حرف را زد که این همه هجمه علیه شیعه نبود او می‌دانست روزگاری می‌رسد که دشمنان شیعه برخی سروده‌های ما را متمسک وهن ما کنند.»

اساتیدی که آهی از محضر آنان کسب فیض کرد

آهی تحصیلات متداول مکاتب قدیم و تحصیلات حوزوی (تا آستانه درس خارج) را گذراند و از محضر اساتید بزرگی بهره برد. او از آیات عظام و مراجع تقلید، حضرت امام خمینی(ره)، سید ابوالقاسم خویی، سید عبدالهادی شیرازی، سید محسن حکیم، سیدمحمود شاهرودی، سید محمّدرضا گلپایگانی، سیدعبدالله شیرازی، سید محمدهادی میلانی، سید شهاب‏‌الدّین مرعشی نجفی و سید علی حسینی خامنه‌ای، اجازه در امور حسبیه و نقل حدیث داشت.

شهرت برخی از مداحان، شهرت کاذب است

حاج علی روی سواد و معلومات مداحان تاکید بسیاری داشت و می‌گفت: « مداح باید علم کلام، مختصری از ادبیات عرب و فارسی را خوانده باشد تا بداند لفظی را که می‌خواهد، بخواند درست است یا خیر. مداح باید از لحاظ فرهنگ لغات آشنایی داشته باشد.متاسفم از اینکه بعضی از این آقایان در حال حاضر شهرت پیدا کرده‌اند، اما معلوماتی ندارند، این شهرت، شهرت کاذب است. اگر این‌ها را در مرحله امتحان قرار دهند، فاقد معلومات هستند، چون معلومات غیر از محفوظات است. محفوظات یعنی اینکه بسیاری شعر، غزل و قصیده و مرثیه بلد باشد، ولی معلومات این است که به عمق مطلب وارد باشد، آگاه باشد که این شعری که سروده‌ شده در چه وزن و بحری است. بعضی از این مداحان کاری به آن مطالب علمی ندارند.هرکس این علمی را که عرض کردم داشت، در جامعه ماندگار می‌ماند. عده‌ای حتی کسر شانشان می‌آید این مسائل را در خدمت استادی یاد بگیرند.»