به گزارش سراج24، مراسم نصب سردیس برگزیدگان سومین دوره جایزه مصطفی (ص) در بوستان دانشمندان پارک فناوری پردیس به صورت آنلاین و حضوری برگزار شد. در این مراسم مهدی صفاری نیا رئیس پارک پردیس، دکتر عبدالحسین شاهوردی رئیس پژوهشگاه رویان و برگزیدگان دوره سوم جایزه مصطفی(ص) حضور داشتند.
این اقدام با همکاری دفتر منطقه‌ای یونسکو، بنیاد ملی نخبگان و فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۶ شروع شده تا سردیس شخصیت‌های برتر علمی و فناوری در بوستان دانشمندان پارک فناوری پردیس در فضایی به مساحت ۱۰ هزار متر مربع نصب کنند.
در این مراسم برگزیدگان دوره سوم جایزه مصطفی(ص) به صورت آنلاین و حضوری سخنرانی کردند.
دکتر اورگور شاهین از ترکیه، دکتر علی خادم حسینی از ایران، دکتر عمران اینان از ترکیه، دکتر حسین بهاروند از ایران، دکتر حسین بهاروند از ایران از افرادی بودند که سردیس های آنان در این بوستان نصب شد.
پروفسور اوگور شاهین (Ugur Sgahin) استاد ایمونولوژی در دانشگاه ماینز آلمان متولد سال ۱۹۶۵ از ترکیه با اثر توسعه و آزمایش بالینی واکسن‌های درمان سرطان بر اساس mRNA برای هر بیمار به صورت فردی موفق به دریافت سومین دوره از جایزه مصطفی شد. وی این روزها در حال تولید واکسن کرونا است و جز امیدهای جدی دستیابی به این واکسن به شمار می‌رود.
پروفسور علی خادم حسینی عضو انجمن شیمی آمریکا و استاد رادیو لوژی و مهندسی شیمی و مهندسی زیستی دانشگاه کالیفرنیا (UCLA)متولد ۱۹۷۵ (۱۳۵۴ شمسی) در ایران است. وی با اثر «هیدروژل‌های نانو و میکرو ساخت برای کاربردهای زیست-پزشکی» موفق به کسب سومین دوره جایزه مصطفی (ص) در سال ۲۰۱۹ به عنوان برگزیدگان بخش اصلی و تخصصی شد.
پروفسور عمران اینان (Umran Inan) برگزیده جایزه مصطفی(ص) ۲۰۱۹ از کشور ترکیه، رئیس دانشگاه کوک ترکیه و عضو انجمن فیزیک آمریکا، متولد سال ۱۹۵۰ دارای اثر درک اثر متقابل موج و ذره حالت whistler در فضای نزدیک زمین و اتصال الکتروشیمیایی بین تخلیه رعد و برق و اتمسفر بالا در حوزه فیزیک یونسفری و جوی است.وی پژوهشگر پیشرو در زمینه لایه‌های فوقانی جو شهرت جهانی دارد. آذرخش‌های جو فوقانی که اصطلاح «رویداد نورانی گذرا» است که پرفسور اینان یکی از افراد پیشرو در این زمینه است و نقش مهمی در تدوین نظری مبانی فیزیکی نورانی گذرا دارد و بیشتر این پدیده فیزیکی به واسطه تلاش‌های وی و دانشجویانش بررسی، مدلسازی و نظریه پردازی شده است.
پروفسور حسین بهاروند استاد زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی در پژوهشگاه رویان از ایران متولد سال ۱۳۵۱ از ایران دارای اثر درمان پارکینسون و AMD چشم با سلول بنیادی است. وی برنامه‌ای برای تولید سلول‌های بنیادی در پژوهشگاه رویان آغاز کرد که سرآغاز ورود ایران به پژوهش‌های کاربردی و پزشکی بازساختی یا ترمیمی بود. وی و همکارانش برای اولین بار در سال ۱۳۸۲ موفق به تولید سلول‌های بنیادی رویان موش و انسان شدند و در سال ۱۳۸۷، سلول‌های بنیادی پرتوان القایی را تولید کرد.
بهاروند این دانش را بارها در تحقیقات کارآزمایی‌های بالینی و پیوند سلول‌های بنیادی بافت ویژه به کار گرفت. بهاروند و گروهش در پژوهشگاه رویان گزارشی از یک راهکار جدید با استفاده از مولکول‌های کوچک برای اشتقاق سلول‌های پیش ساز مغز میانی از سلول‌های بنیادی رویان انسانی زیر چاپ دارد. آنها این پیش سازها را به مبتلایان به پارکینسون در موش و سپس یک میمون پیونده زده‌اند و ارزیابی‌ها بهبود آشکاری را در حرکات میمون‌ها بدون آنکه اثری از تشکیل تومور و یا رشد عصبی بی رویه در مغز مشاهده شود، ظرف ۲ سال پس از عمل پیوند نشان می‌دهد. این شبیه کاری است که این گروه پژوهشی برای درمان تباهی لکه زرد در پیری انجام داد که به تاری دید و در صورتی که درمان نشود، کوری در سالخوردگی منجر خواهد شد.
دکتر محمد عبدالاحد از ایران، عضو هیات علمی پردیس فنی دانشگاه تهران است که ۱۳۶۱ متولد شد و اثر وی «ترجمه رفتار سلول‌های سالم و سرطانی در حوزه الکترونیک» است. زمینه پژوهشی وی مبارزه با سرطان با کمک الکترونیک در زمینه تشخیص است. وی در فصل مشترک رشته‌های علمی گوناگون مطالعه می‌کند و معتقد است که به زندگی صادقانه باور دارد که در آن بخواهیم به انسان‌ها فارغ از باورهای دینی‌شان و نژادشان کمک کنم می‌خواهم مسلمان واقعی باشم.حوزه حسگرهای زیستی، پیشرفت‌های جدی را تجربه کرده است و اکنون به زمینه پژوهشی چند رشته‌ای تبدیل شده که هر دستاوردی در آن نیازمند ائتلافی از دانشمندان است که بدانند چگونه میان بنیان‌های علوم پایه، الکترونیک، میکرو الکترومکانیک، نانو فناوری و پزشکی پل بزنند.
در چند سال اخیر گروهی از پژوهشگران نخبه در آزمایشگاه ادوات نانو بیوالکترونیک دانشگاه تهران چنین ائتلافی را تشکیل داده‌اند که دکتر عبدالاحد سرپرست این آزمایشگاه است.وی با کمک همکارانش چندین سیستم مینیاتوری جدید را معرفی کرده است. این عضو هیات علمی دانشگاه تهران یکی از برگزیدگان جایزه مصطفی در سال ۲۰۱۹ است که به موفقیت‌های زیادی از جمله «تراشه زیستی میکروالکترونیک» جدید موسوم به «متاسشیپ» دست یافت. این تراشه قادر است با دقت بالایی می‌تواند میکرو متااستس را در نمونه‌های بافت برداری تشخیص دهد.
یکی از بزرگترین نویدهای حسگرهای زیستی این است که می‌توانند بیماری‌هایی را موقعی تشخیص دهند که برای سایر آزمایش‌های متعارف قابل تشخیص نیست و زمانی که صحبت از تشخیص زودهنگام به میان می‌اید هیچ بیماری بحرانی‌تر از سرطان نیست از این رو هدف بسیاری از پژوهش‌های وی در حوزه حسگرهای زیستی یافتن روش‌های جدید و طراحی دستگاه‌های جدید برای تشخیص سرطان است.
مهمترین گام در تعریف پیشرفت بیماری و رژیم‌های درمان سرطان، شناسایی سلول‌های متا استاتیک در نمونه‌ای است که با استفاده از روش‌های آسیب شناسی از بافت ثانویه بیمار برداشته می‌شود و متاس چیپ این محقق توانست ظرف کمتر از ۵ ساعت موارد متا استاس را در بیش از ۷۰ بیمار مبتلا به سرطان سینه تشخیص دهد. علاوه بر آن این تراشه در غده‌های لنفاوی ۹ بیمار نیز متا استاس را تشخیص داد که در رویه متعارف آسیب شناسی از قلم افتاده بود.
