به گزارش سراج24، وقتی درآمدها زیاد می‌شود، وقتی یک بازیکن ظرف فقط چند سال به لحاظ اقتصادی چنان رشد می‌کند که دیگر به قرارداد چند میلیاردی هم قانع نیست و وقتی که شخصیت یک بازیکن به اندازه درآمدش رشد نمی‌کند، آن‌وقت باید منتظر دیدن رفتارهای طلبکارانه و ژست‌های نه‌چندان جالب اجتماعی هم بود.
نمونه رفتار اخیر بیرانوند را چند ماه قبل از فرهاد مجیدی، سرمربی کنونی استقلال با مأمور راهنمایی و رانندگی دیده بودیم. رفتارهایی که بروز آن‌ها این حقیقت را ثابت می‌کند که فوتبالی‌ها این حق را برای خود قائلند که هرگونه که دلشان می‌خواهد با مردم برخورد کنند و هر طور که می‌پسندند در اجتماع حاضر شوند.
البته نباید از یاد برد که این رفتارهای زننده نمونه‌هایی است از آنچه در زمین مسابقه نیز از آن‌ها دیده می‌شود. رفتارهایی که خوشبختانه جلوی چشم میلیون‌ها بیننده تلویزیونی یا هواداران حاضر در ورزشگاه صورت می‌گیرد و از نگاه تیزبین دوربین‌ها دور نمی‌ماند.
این شائبه برای فوتبالیست ایرانی به وجود آمده که می‌تواند در زمین مسابقه به داور بازی، بازیکنان حریف و حتی هواداران تیم رقیب بتازد و بعد از آن هم هر طور که دلش خواست با مردم کوچه و بازار و ریز و درشت و مسئول و غیرمسئول برخورد کند.
فوتبالیست این سال‌های ایرانی هیچ محدودیتی برای خودش قائل نیست. گفتیم این سال‌ها، چون آن‌ها که قدیمی‌ترند حتماً مردانی را در همین فوتبال به یاد می‌آورند که حس مردم‌داری و احترام به بزرگ و کوچک و مسئول و غیرمسئول آن‌ها زبانزد خاص و عام بود. کسانی که در باشگاه‌ها درست تربیت می‌شدند تا اینگونه به همه نتازند. آن‌ها که یاد می‌گرفتند قبل از قهرمانی باید بااخلاق باشند و البته به دنبال تحصیل علم و معرفت هم بروند. شما این روزها فقط یک تیم یا باشگاه پیدا کنید که دغدغه این مسائل را برای بازیکنانش داشته باشد.
این روزها همه به دنبال پول و افزایش میزان قراردادشان هستند و ثمره آن هم این می‌شود که دروازه‌بان ملی‌پوش آنگونه رفتار می‌کند، مربی مدعی به گونه دیگر و از همه بدتر بازیکنی که خون به گردنش هست، برای همه شاخ و شانه می‌کشد. همه این‌ها را بگذارید کنار عدم برخورد مسئولان ورزش و فوتبال با این خاطیان تا بیشتر از قبل متوجه وخامت اوضاع شوید. کمیته انضباطی و کمیته اخلاق فدراسیون آنگونه که باید برخورد نمی‌کنند، حتی به‌سادگی از اتفاقاتی که در زمین مسابقه رخ می‌دهد، می‌گذرند تا شاهد تنش‌های روزافزون بین بازیکنان در زمین مسابقه باشیم. تنش‌ها، کج‌خلقی‌ها و بدرفتاری‌هایی که در بازی‌های بین‌المللی چوب آن را خورده‌ایم، اما قرار نیست درس بگیریم. رفتارهایی که به‌صورت مستقیم از زمین مسابقه به بیرون منتقل می‌شود و می‌شود تابلوی نوع برخورد و رفتار اجتماعی فوتبالیستی که تنها یاد گرفته عربده بکشد و از زمین و زمان طلبکار باشد. البته پول میلیاردی هم بگیرد که اگر نگیرد، آن‌وقت شاید هیچ تفاوتی به لحاظ رفتاری با بزن‌بهادرهای عصر جاهلی ندارد.
همه این‌ها را گفتیم که به این نتیجه برسیم که فوتبالیست ایرانی هنوز نمی‌داند که به‌عنوان یک چهره، یک الگو و یک فرد شناخته شده در جامعه باید چه نوع رفتار اجتماعی داشته باشد. هنوز نمی‌داند که در برخورد با مردم چگونه باید رفتار کند. بدون آنکه بیاموزد وقتی که نام بزرگ پیدا کرد و جیبش پرپول شد باید افتاده‌تر شود و معقولانه‌تر برخورد کند، نه اینکه افسارگسیخته و طلبکارانه به همه بتازد. فصل که تمام می‌شود و هیاهوها می‌خوابد، فرصت مناسبی برای دیدن این معضلات است. البته اگر چشم بینایی برای دیدن و گوش شنوایی برای شنیدن باشد، اما افسوس که نیست تا هیچ امیدی به درست شدن فوتبال و فوتبالی‌ها نداشته باشیم.
انتهای پیام/
