به گزارش سراج24 ، هر کسی حتی از دور هم به لباس‌هایی که در مغازه‌اش آویزان کرده، نگاه کند، در همان نگاه اول می‌فهمد که پارچه ایرانی دارد و تولیدکنندگان داخلی آنها را دوخته‌اند.
اسم رنگ رورفته مغازه‌اش هم که روی شیشه نوشته شده نشان می‌دهد این مغازه سال‌هاست در محله خزانه راه افتاده و قدیمی است. ما هم با همین نشانه‌ها وارد مغازه یوسف وزیری می‌شویم.
همشهری محله در ادامه می نویسد: این کاسب 54ساله از 34سال پیش تاکنون فقط لباس‌های ایرانی می‌فروشد و هنوز هم قصد ندارد حتی برای درآمد بیشتر سراغ لباس خارجی برود.
خزانه، محل تولید پارچه‌های ایرانی
شغل لباس‌فروشی را از پدر مرحومش به ارث برده است. یوسف وزیری می‌گوید: «پدرم سال‌ها میوه‌فروش و کاغذفروش بود. سال61 برای اینکه در جایی ثابت باشد و به خاطر سن زیاد مجبور نباشد در محله‌ها بچرخد، این مغازه را خرید و لباس‌فروشی راه انداخت.»
او که در گذشته‌ها غرق شده به یاد روزهایی می‌افتد که پا به پای پدر مرحومش در این مغازه کار می‌کرد: «4 خواهر و 4 برادر بودیم اما من بیش از بقیه به مغازه پدرم می‌آمدم تا کمک حالش باشم. بلافاصله بعد از تعطیلی مدرسه و نوشتن درس‌هایم، به مغازه می‌آمدم تا پدرم چندساعتی استراحت کند. تا اول دبیرستان را در مدارس محله نازی‌آباد درس خواندم و بعد از آن برای همیشه در اینجا شروع به فروشندگی لباس کردم. آن موقع مثل حالا همه لباس‌هایی که پدرم می‌فروخت، پارچه ایرانی داشت. چیت‌سازی هم در محله خزانه رونق و بروبیایی داشت و پارچه‌های خوبی روانه بازار می‌کرد. به همین خاطر تولیدکنندگان هم از چیت‌سازی پارچه می‌خریدند و لباس می‌دوختند. ما هم مقداری از لباس‌ها را از آنها و بقیه را از بازار می‌خریدیم. در حقیقت محله خزانه در تولید پارچه و لباس ایرانی برای خودش زبانزد خاص و عام بود.»
وقتی پدر وزیری در سال 81 فوت کرد، او هم بدون اینکه تغییری در مغازه یا نوع فعالیت آن بدهد، تاکنون رویه پدرش را ادامه داده است و لباس‌های تولید داخل می‌فروشد.
دوام پارچه‌های ایرانی بی‌مثال است
وزیری در پاسخ به این سؤال که آیا کیفیت پارچه و لباس‌های ایرانی بهتر از لباس‌های خارجی است یا خیر، برای ما مثالی می‌زند: «اگر یادتان باشد، قدیمی‌ها مثل حالا لباس زیادی نمی‌خریدند. هر سال لباس بچه‌های بزرگ به بچه‌های کوچک‌تر می‌رسید و آنها می‌پوشیدند. خیلی از قدیمی‌ها نیز لباس برادر یا خواهر بزرگ خود را پوشیده‌اند و از آن به‌عنوان خاطره یاد می‌کنند. این کار خانواده‌ها نشان می‌داد پارچه و لباس ایرانی چنان مقاومت و جنس خوبی داشت که سال‌ها استفاده می‌شد اما امروزه لباس‌های خارجی کم دوام هستند. خیلی زود پاره می‌شوند، رنگ عوض می‌کنند یا از فرم می‌افتند. همین عوامل هم باعث شده لباس‌های خارجی نسبت به لباس‌های ایرانی ارزان باشد چون جنس خوبی ندارند.»
این لباس فروش قدیمی محله خزانه در ادامه به کیفیت لباس‌ها و پارچه‌های چینی اشاره و عنوان می‌کند: «پارچه‌های چینی کیفیت ندارند و از موادی تولید می‌شوند که برای بدن ضرر دارد. پارچه ریون چین هم از مواد پلاستیکی ساخته می‌شود اما متأسفانه خیلی از مردم از این موضوع اطلاع ندارند و فقط به زیبایی و ظاهر لباس‌ها نگاه می‌کنند. این درحالی است که پارچه‌های ایرانی بسیار باکیفیت هستند و سال‌ها دوام می‌آورند.»
فروش قسطی لباس
احمدرضا مرادخانی که سال‌هاست از وزیری خرید می‌کند، به یکی از خصلت‌های این فروشنده هم‌محله‌ای اشاره می‌کند که از رسم‌های کاسبان قدیمی محله است.
وی می‌گوید: « او به مشتری‌ها هم لباس قسطی می‌فروشد که کار بسیار خوبی است. به هرحال در این محله افراد کم‌بضاعت زیادی زندگی می‌کنند که ممکن است توان پرداخت یکجای پول لباس را نداشته باشند. وزیری از این مشتری‌ها و هرکسی که قصد خرید قسطی لباس دارد، مقدار کمی پول می‌گیرد و مابقی پولش را به‌صورت قسطی و ماهانه دریافت می‌کند.»
وقتی از این کاسب هم‌محله‌ای می‌خواهیم حساب دفتری خود را به ما نشان دهد، او هم به این شرط می‌پذیرد که عکس دفترش را با فاصله بگیریم تا مبادا اسم کسی به وضوح در عکس بیفتد. او عنوان می‌کند این کار را از پدرش یاد گرفته است و همچنان به‌صورت قسطی لباس می‌فروشد.
2سال است که همسر وزیری به او در فروش لباس کمک می‌کند. صغری عزیزی می‌گوید با حضورش در اینجا، خانم‌ها راحت‌تر می‌توانند لباس‌های موردنیاز خود را انتخاب کنند و بخرند. او که همیشه لباس‌های خودش را از مغازه همسرش انتخاب می‌کند، می‌گوید: «بیشتر مشتریهای ما میانسال و مسن هستند. لباس‌هایی می‌خواهند که اتفاقاً فقط در این مغازه پیدا می‌شود و اگر به مغازه‌هایی مثلاً در بازار دوم بروند، کلافه می‌شوند چون در آنجا لباس‌هایی می‌بینند که مدل جدید و موردپسند جوان‌ها هستند یا پوشش مناسبی ندارند.»
این حرف‌ها باعث می‌شود از او و همسرش بپرسیم مدل‌های جدید و لباس‌های خارجی باعث نشده کارشان از رونق بیفتد که وزیری عنوان می‌کند 5سالی است کارش افت کرده و مثل گذشته رونق ندارد.
وقتی از او می‌پرسیم قصد ندارد لباس خارجی به مغازه‌اش بیاورد تا شاید کارش رونق بگیرد، با خنده‌ای برلب به همسرش نگاه می‌کند و می‌گوید: «گذشته از اینکه خودمان به فروش لباس‌های ایرانی عادت کرده‌ایم، از اهالی خجالت می‌کشیم که لباس‌های خارجی به اینجا بیاوریم! به هرحال سال‌هاست در این محله زندگی می‌کنیم. مشتریهای قدیمی داریم که این لباس‌ها را می‌پسندند. بنابراین نمی‌توانم و نمی‌خواهم تغییری در کارم بدهم و با فروش لباس‌های خارجی یا مدل‌های آنچنانی، مشتری‌ها را برنجانم. از طرف دیگر احساس می‌کنم اگر این کار را بکنم، روح پدرم از من ناراحت خواهد شد. البته این را هم بگویم که متأسفانه جنس نامرغوب ایرانی هم در مغازه‌ام دارم که خریداری ندارد. متأسفانه لباس‌های بچگانه هم قیمت زیادی دارد و اهالی توان خرید آنها را ندارند. بنابراین مجبور شده‌ام نوع خارجی آن را که ارزان‌تر است بیاورم.»
دلایل رواج لباس‌های خارجی
وزیری به‌عنوان یک فروشنده قدیمی برای ما از دلایل رواج لباس‌های خارجی در بازار صحبت می‌کند: «متأسفانه برخی مسئولان در زمان تحریم‌ها به جای حمایت از تولیدکنندگان، سراغ جنس‌های ارزان اما بی‌کیفیت چینی رفتند. شاید از نظر آنها این کار نوعی مقاومت در برابر تحریم‌ها به حساب می‌آمد اما باید به جای چنین‌کاری تولیدات ملی را حمایت می‌کردند.
مشکل دیگر این است که متأسفانه تولیدکنندگان تحت فشار هستند و نمی‌توانند از عهده افزایش حقوق کارگرها، مالیات‌های سنگین، عوارض، دارایی، اجاره کارگاه و... بربیایند. جا دارد مسئولان با دقت نظر بیشتری از تولیدکنندگان مالیات و عوارض بگیرند و دریافتی‌ها به گونه‌ای باشد که تولیدکننده مجبور نباشد قیمت اجناس خود را به قدری بالا ببرد که مشتری‌ها سراغ جنس‌های ارزان خارجی بروند.»
وی ادامه می‌دهد: «تولیدکنندگان خارجی درحال از بین بردن تولیدات داخلی ما هستند. متأسفانه جوان‌ها هم کمتر سراغ طراحی و تولیدی لباس می‌روند. اگر مسئولان از طراحان و تولیدکنندگان حمایت کنند، شک نکنید لباس‌های باکیفیت با طرح‌های مناسب و زیبا در کشورمان تولید می‌شود که حتی می‌توان به کشورهای دیگر صادر کرد.»
