به گزارش سراج24؛ با عبور کشور از جنگ تحمیلی 12 روزه، اکنون بزرگترین نگرانی مسئولین کشوری و لشکری بروز جنگی دوباره است. جنگی که علت اصلی شروع آن را می‌توان محاسبات غلط دشمن از آمادگی نظامی، موضع‌گیری مردم و اراده‌ی دولت و دیگر نهادهای حاکمیتی برای مقاومت در برابر فشارهای خارجی دانست. با وجود ناکامی دشمن در دستیابی به اهداف شوم خود، اما همچنان دشمن درصدد است تا در زمان مناسب تجاوز نظامی دیگری را پی‌ریزی کند.
در این راستا هرگونه اقدامی که نشان‌دهنده ضعف یا عقب‌نشینی در برابر خواسته‌های حقیقی و پنهان دشمن باشد، در واقع اقدامی در جهت تقویت خطای محاسباتی دشمن خواهد بود. در نتیجه دشمن را به سمت آغاز جنگ دیگری سوق خواهد داد.
دراین‌بین اقدامات و اظهارات مقامات دولتی و نهادهای حاکمیتی موردتوجه دشمن خواهد بود. بدون شک این امر که مقامات عالی‌رتبه و نهادهای تصمیم‌گیر نسبت به مسائل و پرونده‌های گوناگون چه واکنشی نشان می‌دهند و چه تصمیمی خواهند گرفت مورد توجه دشمن است. ازاین‌رو پرونده‌هایی نظیر پرونده هسته‌ای ایران و پرونده‌های وابسته به همکاری ایران با FATF که ابعاد سیاسی آن‌ها بزرگ‌تر ابعاد فنی آن‌ها است، بسیار مورد توجه هستند.
اکنون پس از تصویب عضویت ایران در پالرمو، پرونده عضویت ایران در کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) مطرح است. بدین ترتیب هم‌زمان با توجهات گسترده به روند و نتایج مذاکرات هسته‌ای، این امر که آیندۀ CFT در ایران چه خواهد شد نیز بسیار مورد توجه است. آینده‌ای که اراده دولت و نهادهای حاکمیتی نسبت به فشارها و خواسته‌های غرب را نشان می‌دهد.
اقدام مورد علاقه غرب در جهت ضربه به گروه‌های مقاومت
هم‌زمان با افزایش فشارها به گروه‌های مقاومت در کشورهای مختلف همچون عراق، لبنان و یمن و تلاش‌های غربی باهدف ضربه‌زدن به شبکه مالی و تأمین نیازهای این گروه‌ها، تصویب CFT در ایران همراهی با این تلاش‌ها تفسیر خواهد شد. چرا که منابع غربی بارها بر تروریستی بودن گروه‌های مقاومت همچون حزب‌الله و انصارالله تأکید کردند. در نتیجه تصویب CFT و گسترش همکاری با FATF حتی بدون عنایت به این امر که می‌تواند خطرات بسیاری را در کشف شبکه‌های مالی گروه‌های مقاومت در برداشته باشد، در واقع یک پالس ضعف نسبت به گروه‌های مقاومت از سوی ایران تلقی می‌شود.
هرچند گروه‌های مقاومت و نهادهای ایرانی فعال در منطقه از شبکه‌ها و ساختارهای غیرمتداول، زیرزمینی و پنهان بهره می‌گیرند؛ اما الحاق ایران به کنوانسیون CFT و حرکت به سمت تکمیل همکاری با FATF بر آن‌ها بی‌اثر نیست و این موضوع موردتوجه دشمن نیز قرار دارد.
بدین ترتیب دشمن آگاهانه با نگاه به این امر که همکاری ایران با FATF و تن‌دادن به خواسته‌های آن موجب خود تحریمی گروه‌های مقاومت و نهادهای داخلی حامی آن‌ها از سوی نهادهای مالی و شرکت‌های داخلی خواهد شد، این اقدام را نوعی عقب‌نشینی آگاهانه تلقی خواهد کرد.
آثار سیاسی تصویب CFT
بدون شک مجمع تشخیص مصلحت نظام باید در هنگام تصویب طرح‌ها و لوایح علاوه بر نظر به ابعاد و آثار فنی، به ابعاد سیاسی تصمیم خود نیز توجه کند. پس از سال‌ها بررسی پرونده FATF و عضویت ایران در دو معاهده پالرمو و CFT، اکنون این پرونده‌ها تنها ابعاد فنی ندارد؛ بلکه ابعاد سیاسی نیز با خود به همراه دارند. ازاین‌رو عضویت در آن‌ها به شکل یک پالس عقب‌نشینی سیاسی تلقی می‌شود.
بدین ترتیب هنگامی که ایران به‌شدت مورد هجمۀ غرب در قبال پرونده هسته‌ای و در آستانه بازگشت تحریم‌های سازمان ملل قرار دارد و از سویی دیگر گمانه‌هایی برای تصمیم دشمن نسبت به آغاز دوباره جنگ وجود دارد، تصویب CFT نشانه‌ای از ضعف و ترس تلقی شده و سایۀ تحریم و جنگ را گسترده‌تر خواهد کرد. بنابراین مجمع باید علاوه بر بررسی ابعاد فنی و سیاسی، اثرات مستقیم تصویب CFT بر محاسبات غلط دشمن و تلقی آنان از عقب‌نشینی ایران را موردتوجه قرار دهد.
