به گزارش سراج24، آمریکا سابقه ی طولانی در تحقیق و آزمایش و تولید سلاح های بیولوژیک(از سال 1943) دارد . صفحات تاریخ موارد متعددی از آزمایش و بکارگیری سلاح های بیولوژیک آمریکا علیه کشورهای مختلف جهان از جمله کوبا و کره و ویتنام را ثبت کرده اند که بحثی مفصل است .
اما مورد جالبی که این میان وجود دارد ، مواردی از آزمایشات سلاح های بیولوژیک است که آمریکایی ها روی مردم آمریکا انجام داده اند.
میشل بنتلی در این مقاله منتشر شده در وبسایت آمریکایی theconversation به نمونه های از این آزمایشات اشاره کرده است :
آلوده‌کردنِ مردم آمریکا به بیماری لایم بین سال‌های 1950 تا 1975 توسط حشره ی ساس
آزمایش موسوم به Sea-Spray توسط نیروی دریایی آمریکا با آلوده سازی عمدی ساحل سان‌فرانسیسکو در کالیفرنیابا دو نوع باکتری باسیلوس گلوبیگی و سِراشیا مارسِسِنس
انتشار عامدانه ترکیب شیمیایی روی کادمیوم سولفید بر روی آسمان شهرهای سنت لوئیس در میزوری و مینیاپولیس در مینسوتا در دهه ی 1950. این شهرها انتخاب شده بودند زیرا از نظر ناهمواری‌های زمین و آب‌وهوا و جمعیت به اهداف آمریکا در شوروی همچون مسکو شباهت داشتند
عملیات موسوم به bigitch برای آزمودن استفاده از کک ها در عملیات های جنگ بیولوژیک
آزمایشات تحت پروژه ی 112 که یکی از جنجال برانگیزترین آن ها در سال 1966 در متروی نیویورک و با انتشار باکتریِ باسیلوس گلوبیگی روی ریل قطار ها انجام شد . این باکتری چندین مایل در سراسر سیستم قطار شهری سفر کرد و هزاران شهروند آن را تنفس کردند و به آن آلوده شدند.
این ها صرفاً نمونه هایی است از آن دسته از آزمایشات بیلوژیک آمریکا بر روی مردم خود و البته آزمایش هایی که پس از گذشت سال ها اکنون بخش هایی از آن ها رسانه ای شده است .
در ادامه متن این مقاله را مطالعه کنید :
مجلس نمایندگان آمریکا به پنتاگون دستور داده است که فاش کند آیا از حشرۀ ساس نیز برای آلوده‌کردنِ مردم آمریکا به بیماری لایم بین سال‌های 1950 تا 1975 استفاده کرده بوده است یا خیر؟ این اتهام را کریس اسمیت، نمایندۀ جمهوری‌خواه نیوجرسی، وارد کرده است. اسمیت که از مبارزانِ باسابقه در موضوع بیماری لایم است، می‌گوید این اتهام از کتابی جدید دربارۀ این بیماری و مردی که آن را کشف کرد، سرچشمه می‌گیرد. این نویسنده، ویلی بِرگ‌دوفِر، دانشمند سلاح‌های زیستی است.
بیماری لایم: مراقب باشید که این تابستان چه حشره‌ای شما را می‌گزد.
مسائلی نیز دربارۀ این اتهام وجود دارد، به‌ویژه اینکه بِرگ‌دوفِر بیماری لایم را تا سال 1982 نتوانسته بود کشف کند؛ یعنی حدود یک دهه پس از آنکه ادعا شد برای انتقال این بیماری، احتمالاً از ساس استفاده شده بود. دیگر دانشمندان این ادعاها را مردود اعلام کردند و هیچ مدرکی دال بر صحت آن‌ها نیز وجود ندارد.
با این حال، ایالات متحده سابقۀ تست‌کردنِ سلاح‌های بیولوژیک بر مردم را دارد.
تاریخجه آزمایش ها
برنامۀ سلاح‌های بیولوژیک ایالات متحده طی جنگ جهانی دوم آغاز شد. با وجود این، اولین تست واقعیِ عمومی در سال 1949 رخ داد؛ زمانی که دانشمندان باکتریِ بی‌ضرر را در سیستم تهویۀ هوای پنتاگون قرار دادند تا ببینند یک سلاحی بیولوژیک چگونه کار خواهد کرد.
یک سال بعد، نیروی دریاییِ ایالات متحده عملیات سی-اسپری (اسپری دریا) را انجام داد که در آن، ساحل سان‌فرانسیسکو در کالیفرنیا را با دو نوع باکتری اسپری کردند: باسیلوس گلوبیگی و سِراشیا مارسِسِنس. انتظار این بود که این باکتری‌ها بی‌خطر باشند؛ اما حالا باسیلوس گلوبیگی در فهرست پاتوژن‌ها (بیماری‌زاها) قرار گرفته است، و مشخص شده است که می تواند باعث مسمومیت غذایی می‌شود و به افراد با سیستم ایمنی ضعیف آسیب بزند.
دربارۀ سِراشیا مارسِسِنس نیز بعد از آزمایش سان‌فرانسیکو 11 نفر با عفونت جدیِ باکتریایی در بیمارستان بستری شدند. یکی از این افراد، ادوارد نِوین، سه هفته بعد از دنیا رفت. در سال 1951 این آزمایشات را در مرکز تامین نیروی دریایی نورفِک در ویرجینیا نیز انجام دادند. این مرکز، پایگاهی عظیم است که پشتیبانیِ نیروهای دریایی ایالات متحده را بر عهده دارد.
در این آزمایش، هاگ قارچ‌ها را پراکندند تا ببینند چگونه در آن منطقه سربازانی را آلوده می‌کند که جعبه‌ها را باز می‌کنند. بیشتر سربازان از سیاه‌پوستانِ آمریکایی بودند و دانشمندان می‌خواستند این نظریه را بیازمایند که این سیاه‌پوستان از مردمان نژاد قفقازی در برابر بیماری‌های قارچی آسیب‌پذیرتر هستند.
در سال 1997، شورای ملی پژوهش آمریکا فاش کرد که ایالات متحده از مواد شیمیایی استفاده کرد تا نیروی بالقوۀ سلاح‌های بیولوژیکی را در دهۀ 1950 بیازماید. آن‌ها ترکیب شیمیاییِ روی کادمیوم سولفید را با هواپیما پخش کردند و آن را روی تعدادی از شهرها همچون سنت لوئیس در میزوری و مینیاپولیس در مینسوتا اسپری کردند.
این شهرها انتخاب شده بودند زیرا از نظر ناهمواری‌های زمین و آب‌وهوا و جمعیت به اهداف آمریکا در شوروی همچون مسکو شباهت داشتند. این شورا نتیجه گرفت که هیچ‌کس در این آزمایش ها آسیب ندید و این سطح از ترکیب شیمیاییِ استفاده‌شده ضرری ندارد؛ اما در سال 2012 پروفسور جامعه‌شناسی، لیزا مارتینو تیلور، ادعا کرد که در نرخ ابتلا به سرطان افزایشی چشمگیر رخ داده است که ممکن است به همان مواد شیمیایی مرتبط باشد که طبق ادعای مارتینو آلوده به مواد رادیواکتیو بودند.
آمریکا علاوه بر آزمایشات انتشار باکتری ها و مواد شیمایی در فضای باز، سابقۀ تبدیل حشرات آلوده به سلاح را نیز دارد. برای نمونه، در سال 1954 دانشمندان عملیات بیگ ایچ (خارش بزرگ) را اجرا کردند. این آزمایش طراحی شده بود تا دریابد آیا از کک‌ها می‌توانند به عنوان یک بمب استفاده کنند (که توانستند).
این آزمایشات فقط چند سال پس از این رخ دادند که شوروی، ایالات متحده را متهم کرد به اینکه طی جنگ کره، بر سر کره و چین قوطی‌های کوچکِ پُر از حشراتِ آلوده به رقصاک و طاعون رها کرده بود. البته این موضوع را ارتش ایالات متحده تحت عنوانِ «کمپین گمراه‌سازی» انکار می‌کند.
پروژۀ 112
در سال 1962، افزایشی گسترده در آزمایشات وجود داشت، زمانی که وزیر دفاع ایالات متحدۀ آمریکا، روبرت مک‌نامارا، مجوز پروژۀ 112 را صادر کرد. این پروژه، آزمایش سلاح‌های بیولوژیک را افزایش داد و بودجه‌های جدید به این آزمایشات وارد کرد.
یکی از آزمایشات بحث‌برانگیزتر در سال 1966 در متروی نیویورک رخ داد. دانشمندان لامپ‌ها را با باکتریِ باسیلوس گلوبیگی پُر کردند و سپس لامپ‌ها را روی ریل‌ها شکستند. این باکتری چندین مایل در سراسر سیستم قطار شهری سفر کرد و هزاران شهروند آن را تنفس کردند و این باکتری روی لباس‌های آنان نشست.
در سال 2008، دفتر دیوان محاسبات ایالات متحده اعلام کرد که احتمالاً ده‌ها هزار شهروند، در معرض عوامل بیولوژیک بوده‌اند، به لطفِ پروژۀ 112 و دیگر آزمایشات.
همان گزارش خاطر نشان کرد که از سال 2003، وزارت دفاع ایالات متحده در تلاش بوده است تا شهروندانی را شناسایی کند که طی پروژۀ 112 در معرض آزمایشات قرار گرفته‌اند تا به آن شهروندان این موضوع را اعلام کند. ارتش نمی‌پذیرد که این پروژه مربوط به هر نوع بیماریِ زیان‌بخش بوده باشد؛ اما بسیاری از کسانی که شناسایی شده‌اند ادعا می‌کنند که از بیماری‌هایی طولانی‌مدت رنج می‌برند.
اینکه آیا بررسی‌های در جریانِ کنگره آشکار می‌کنند که ساس‌های آلوده وجود داشتند، هنوز هم مشخص نیست. به هر حال این موضوع می‌تواند اطلاعاتِ برنامه‌های سرّی‌ای را کمی بیش از پیش آشکار کند که ما هنوز از آن‌ها خبر چندانی نداریم.
به‌علاوه ممکن است اطلاعات بیشتری نیز دربارۀ این موضوع فاش کند که تا چه حد از این آزمایشات مشابه روی مردم آمریکا انجام داده‌اند بدون اینکه به آن‌ها اطلاع دهند و از آن‌ها رضایت بگیرند. زیرا با اینکه ساس‌های آلوده ممکن است شبیه داستانی علمی‌تخیلی باشد، اگر صحت این موضوع تایید شود، اولین دفعه‌ای نبوده است که ایالات متحده کاری این‌چنینی انجام داده است.
انتهای پیام/
