به گزارش سراج24، مهدی گیوه کی - بارها و بارها حامیان و منتقدین برجام، له یا علیه توافق هسته‌ای سخن گفته‌اند؛ اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد اینکه بعد از گذشت 2/5 سال از توافق هسته‌ای چه چیزی عاید کشورمان شده است؟ و ادامه برجام در جهت منافع ملی خواهد بود؟ و کشورمان با عهده شکنی و نقض مکرر از سوی آمریکایی‌ها چرا کماکان به برجام متعهد است؟ آیا دولت راه دیگری دارد؟
در ابتدا باید به اهداف شروع مذاکره و هدف اصلی برجام اشاره کرد زیرا به‌طور کلی کشورمان در برجام یک هدف کلی را دنبال کرد. لغو تحریم‌ها به عنوان دلیل اصلی مذاکره از سوی دولتمردان مطرح شد. حتماً خاطرتان هست که حسن روحانی رئیس‌جمهور کشورمان در وعده‌های انتخاباتی‌اش در سال 92 با کلیدواژه (سانتریفیوژ باید بچرخد، چرخ اقتصاد و زندگی مردم هم باید بچرخد) توانست رأی مردمی که از شرایط اقتصادی کشور ناراضی بودند را کسب کند.
حسن روحانی بعد از سرکار آمدن بر مسند قدرت، بارها و بارها مسئله مذاکره را مطرح کرد تا آنجا که آب خوردن مردم را نیز به برجام گره زد. (اینکه می‌گوییم تحریم ظالمانه باید از بین برود بعضی‌ها چشم‌هایشان را زیاد نچرخانند! تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید. تا مسئله محیط‌زیست حل سود. تا اشتغال جوانان حل شود. تا صنعت جامعه حل شود. تا آب خوردن مردم حل شود. تا منابع آبی زیاد شود. تا بانک‌های ما احیا شود) این همان سخنانی است که رئیس‌جمهور کشورمان هفدهم خردادماه 94 یعنی چند ماه قبل از توافق هسته‌ای (برجام) در مراسم دهمین دوره جایزه ملی محیط‌زیست گفته است اما سؤالی که بعد از گذشت 2/5 سال از توافق هسته‌ای مطرح است اینکه آیا دولت به این وعده‌های خود عمل کرده است و آیا به‌طور کلی این مشکلات را باید در خارج از مرزها جستجو کرد؟
دولت یازدهم آن‌چنان همه مشکلات و کم و کاستی‌ها اقتصادی کشور را به تحریم‌ها مربوط کرد که نهایتاً با بهانه لغو تحریم‌ها بر سر میز مذاکره با آمریکایی‌ها حاضر شد. در درون کشور نیز با رویکرد دولت بحث مذاکرات آن‌چنان به مسئله اول کشور تبدیل شد که اکثر مردم بر این باور بودند که چنانچه توافق هسته‌ای صورت گیرد همه تحریم‌ها لغو می‌شود و وضعیت اقتصادی کشور متحول خواهد شد بر این اساس زمانی که توافق هسته‌ای یا همان برجام اعلام شد. بسیاری از مردم به خیابان‌ها ریختند و دست به خوشحالی زدند و حتی برخی از مسئولین نیز برجام را تبریک گفتند.
نکته ای که باید به آن توجه کرد اینکه منفعت برجام در وهله اول برای دولت بود تا مردم؛ زیرا دولت یازدهم برای اداره کشور دچار مشکلات مالی فراوانی شده بود و پروژه‌های عمرانی بسیاری به دلیل عدم اختصاص منابع مالی ناتمام رها شده بودند که مسکن مهر ازجمله آن‌ها بود.
از سویی دیگر دولت می‌بایست ماهیانه مبلغ هنگفتی را به‌عنوان یارانه نقدی به مردم پرداخت کند بنابراین دولت حسن روحانی با مشکلات تأمین مالی جهت اداره کشور مواجه بود زیرا کشورمان در زمان تحریم‌ها نمی‌توانست نفت بفروشد.
در این شرایط دولت یازدهم به‌جای اینکه با ریاضت اقتصادی هزینه‌های خود را کاهش دهد و با همه توان بر اجرای اقتصاد مقاومتی متمرکز شود، متأسفانه عکس آن عمل کرد و با اجرای ناقص و اشتباه اصل 44 (خصوصی‌سازی) هزینه‌های جاری خود را افزایش داد و روزبه‌روز وابستگی کشور را به درآمدهای فروش نفت بیشتر کرد. البته همان‌گونه که می‌دانید بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا زمانی که دچار مشکلات مالی می‌شوند کوچک کردن دولت و ریاضت اقتصادی و به دنبال آن حمایت از تولید را دنبال می‌کنند اما دولت حسن روحانی در کمال تعجب نه‌تنها دولت خود را کوچک و هزینه‌های خود را کاهش نداد بلکه با افزایش هزینه‌ها موجب کمبود بودجه شد تا آنجا بودجه عمومی کشور را به سه برابر افزایش و بیش 75 درصد آن را صرف مصارف جاری دولت خود کرده است.
دولت حسن روحانی در پسابرجام کمتر به تقویت زیرساخت‌ها، تولید و اشتغال پرداخت زیرا هزینه‌های جاری دولتش را آن‌چنان افزایش داد که پولی برای حمایت از تولید و اشتغال باقی نماند. بنا به گزارش دیوان محاسبات کشور بدهی دولت در سال 95 نسبت به سال قبلش به دو برابر افزایش یافته است. از سویی دیگر دولت به علت کاهش بودجه دست به دامن صندوق توسعه ملی شده است و با بهانه‌های مختلف یا قدر سهم درآمدهای فروش نفت را به خزانه‌داری و این صندوق واریز نمی‌کند و یا به دنبال برداشت از صندوق توسعه ملی است که این موضوع در لایحه بودجه 97 دولت به‌صراحت ذکر شده است.
دولت حسن روحانی 4/5 سال زمان داشت تا با نگاه به اقتصاد درون‌زا، اقتصاد مقاومتی را اجرا کند و موجب رشد اقتصادی شود اما اکنون شرایط اقتصادی کشور به‌گونه‌ای است که حیات دولتش به فروش نفت وابسته است. چنانچه اکنون آمریکایی‌ها در لغو یا تعلیق تحریم‌ها مانع‌تراشی کند و یا حتی به تحریم‌های مضاعف مانند (ISA) آیسا به نقض برجام ادامه دهند، دولتمردان کشورمان به‌ویژه دستگاه دیپلماسی دولت به اصلاح تدبیر و امید به اعتراض شفاهی و کاغذی بسنده خواهند کرد زیرا چنانچه کشورمان از برجام خارج شود تحریم‌ها بازمی‌گردد و دولت دیگر نمی‌تواند نفت بفروشد در آن شرایط دولت توان اداره کشور را نخواهد داشت. بنابراین اکنون دولت حسن روحانی تمایلی به خروج از برجام ندارد، حتی اگر به زیان منافع بلندمدت کشور باشد.
انتهای پیام/
