فرار از چنگال کلیشه‌ها
رشیدپور روی آنتن زنده شبکه سوم سیما از گزارشگر «عربستانی؟!» تشکر می‌کنند و می‌گویند ما هم شما را و ملت شما را دوست داریم، اصلاً ورزش سیاسی نیست، نباید سیاست را در ورزش دخالت داد و...
این اعتیادِ قدیمی
گاهی اوقات نگرانی‌هایی که شاید خیلی هم به‌جا نباشند، سبب می‌شوند که پیگیر اخبار خاصّی، مثلاً بالا رفتن قیمت دلار باشیم؛ امّا به واقع چند درصد از این اخبار به درد زندگی ما می‌خورد و دانستنش باعث می‌شود که کاری را دگرگونه پیش ببریم!
موسیقی اعتراض یا باد معده‌ی سرمایه‌داری؟
مخاطبی که دائماً پشتک و وارو و آفتاب‌بالانس‌های بهنام بانی روی استیج را تماشا می‌کند و گوشش از دامبیلی‌دیمبو‌های امید حاجیلی پر است، بدش نمی‌آید گاهی به آهنگی گوش دهد که پز منتقد اجتماعی و سیاسی به خود می‌گیرد و اعتراضی به فقر و جهل مردم می‌کند.
عقل‌های «پاره سنگ» برداشته
خواننده‌ای که به مدد ماه عسل و تیتراژخوانی و فروش آلبوم‌ها و کنسرت‌هایش از طبقه‌ی متوسط خارج شده و زندگی‌اش مماس با دردهای مردم نیست را چه به روشنفکربازی با موسیقی اعتراضی.
چیزی که ما را نکشته، قوی‌ترمان می‌کند!
ما مشکلاتی داریم اما این مشکلات بحران اساسی و خانمان برانداز نیستند. چنان سرمربی تیم ملی در آخرین پیام خود پیش از جام ملت‌ها نوشته است :« مشکلی که ما نکشته، تنها قوی‌ترمان می‌کند.»
بُوَد آیا که درِ میکده‌ها بگشایند؟!
چرا تحلیل و بحث پیرامون هر موضوعی در جامعه‌ی ما خودآگاه یا ناخودآگاه به سمت و سوی سیاست می‌رود؟ درباره‌ی زلزله‌ی کرمانشاه، باخت پرسپولیس، ترافیک همت، فروش هزارپا، دریاچه‌ی ارومیه یا هر چیز دیگر. به این فکر افتادم که آیا این نوعی بیماری جمعی نیست که نه تنها ما عوام، بل متخصصین موضوع شناسی که لاجرم می بایست با شیوه‌هایی که در آکادمی آموخته‌اند به تحلیل قضایا برآیند را هم درگیر کرده.
به وقت پیری
با خوشحالی به سمت مردِ فقیر رفتم و سکه را در دستانش گذاشتم. خیلی خوشحال شد و شروع به دعا کرد. هیچ کدام از آن دعاها برایم عجیب نبود؛ امّا در آخر حرفی زد که باعث ناراحتی‌ام شد!
او بعد از دعاهایش، در حالی که من داشتم دور می‌شدم، فریاد زد: «الهی پیر بشی»!
بداهتِ ولایت
تمام تلاش امام در کتاب ولایت فقیه، این است که زنگارهای تاریخی را از چهره اسلام بزداید؛ زنگارهایی که به‌وسیله اشراف بر احکام اسلام نشسته است. لذا حملات متعددی به استعمار و به‌ویژه آخوندهای درباری و وابسته به استعمار می‌کند. امام، وضعیت حوزه‌های علمیه را مسبب فراموشی بداهت ولایت فقیه می‌داند.
برای اداره‌ی جهنم!
شرایط جامعه و مواجه شدن ناخواسته با موانع غیر قابل پیش‌بینی؛ به اندازه‌ی کافی سدِّ راه حرکت و فعالیتِ افراد می‌شود؛ فلذا وضعیت نامناسب جامعه را بهانه‌ی بی‌برنامگیِ خودتان نکنید. اتفاقاً به همین دلیل، ما بیشتر از دیگر جوامع نیاز به نظم و برنامه‌ریزیِ فردی داریم.
تئاتر اشرافی؛ شریک دزد و رفیق قافله
در این مدت درباره تئاترهای لاکچری زیاد صحبت شده است. تئاترهایی که برخی آن‌ها را تئاتر اشرافی هم خطاب می‌کنند. دادن لقب اشرافی به این تئاترها چندان دقیق نیست اما می‌تواند راوی یک پدیده عجیب در سال‌های بعد باشد. برای روشن شدن ماجرا اجازه بدهید ابتدا کمی درباره اشرافیت صحبت کنیم.
نجاتِ هیچ‌کس یا ویرانیِ‌همه
وقتی که انسان اجتماعی می‌اندیشد ساحات فردی وجود خودرا به نحو ویران کننده‌ای معطل کرده است. گرچه جامعه زمینه‌ی درک اخلاقی و عقلانی از خود است و حتی کمال عقل بدون زیستِ اجتماعی محقق نمی‌شود اما همواره اولویت فرد یا جامعه فرآیند تفکر را به چالش کشیده است.
مذاکره از گهواره تا گور
خط سازشی که روزی با وارونه نشان دادن واقعیت‌های جامعه، جام زهر را به امام امت تحمیل کرد، امروز تلاش می‌کند با تمسک به همین حربه‌ی قدیمی، راه را برای معاوضه‌ی قاسم سلیمانی با یک تکه نان هموار کند.
چرا غرب‌گرایان «مرگ بر آمریکا» می‌گویند؟
آیا به‌واقع گفتمان دولت عوض شده و از سازش روی به انقلابی‌گری آورده یا چنین سخنانی را باید در بافتی دیگر تحلیل کرد؟
بیایید حال کنیم!
یادمان رفته که قرار است در "حال" زندگی کنیم. قدیم‌ترها که جمع‌ها جمع می‌شد و دورهمی تفریحی می‌کردند؛ اگر امکانی بود و شرایط میسر می‌شد، در پایان عکسی به یادگار می‌گرفتند تا هر زمان که به آن نگاه کردند؛ کلّ ماجراهای آن بُرهه را به خاطر بیاورند و سال‌ها بعد هم آن حسّ خوب را از آن دریافت کنند.
برون رفت از التقاط عملی
حوزه‌های علمیه‌ی ما که امروز این‌چنین شور و هیجان فعالیت اجتماعی یافته‌اند باید به مسئولیت عظیم علمی و فکری خود آگاه گردند. باید کارهای علمی و فکری خود را ده برابر کنند، باید بدانند که اشتغال منحصر به فقه و اصول رسمی، جوابگوی مشکلات نسل معاصر نیست.
هر چیز که در جستن آنی آنی
جدایی نادر از سیمین فیلم اسکار گرفته اصغر سینمای ایران با یک سؤال شروع می‌شود. زن و مردی در دادگاه می‌خواهند از هم طلاق بگیرند. زن می‌خواهد از ایران برود و شوهرش پای رفتن نیست. زن توضیح می‌دهد: «من نمی‌خوام بچه‌ام تو این شرایط بزرگ بشه» قاضی می‌پرسد: «تو چه شرایطی؟» و پس از سکوت کوتاهی فیلم برای پاسخ به این سؤال ادامه پیدا می‌کند. این روزها قسمت دوم جدایی نادر از سیمین به بازار آمده است. این بار نه در پرده سینماها که در صفحات سلبریتی‌های مجازی. جماعتی که برای دریافت خدمات بهتر و خلاص شدن از «این شرایط» برای خود و فرزندانشان تابعیت غیر ایرانی جور می‌کنند.
فداکاری وکیل الدوله‌ها برای دولت
در هفته‌های اخیر تیم عملیات روانی دولت با همکاری حامیان خود اهداف ایذایی و غیرواقعی را در اختیار جریان مقابل قرار گذاشته تا به آن‌ها حمله کنند. این جنجال‌ها به موازات مسائل اصلی کشور مطرح می‌شوند تا منتقدان چندین موضوع را به صورت همزمان پیش روی خود داشته باشند. این تاکتیک فواید بسیاری برای دولت و جریان اعتدال دارد.
