جهانگیر الماسی ، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون ایران در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی «سراج24» گفت: سال ها است که بین ارشاد و سینماگران این بحث وجود دارد، حتی ترفندهای مختلفی مثل جشن خانه سینما هم در این رابطه زده شد اما واقعیت این است در ایران ما زیاد به نام ها بها نمی دهیم یعنی توجه نمی کنیم که واژه ها و کلمات چه معنایی می دهند و آن کسی به دنبال معانی و مفاهیم است فقط رنج می کشد به این خاطر که گاهی با تضادها یا کنتراست های وحشتناک روبه رو می شود.
وی تصریح کرد: اعتبار نام ها و معانی بایستی مستقیما با هدف برگزاری جشنواره تعریف شوند ؛ در تمام دنیا اینگونه است مثلا در آلمان در حالی که جشنواره مبادله فرهنگ ها وجود دارد در کنار آن جشنواره دیگر مثل برلین هم هست ، اما جشنواره ای که به نام مبادله فرهنگ ها است دارای یک عقبه علمی ، دانشگاهی ، فرهنگی می باشد یا علوم انسانی بر آن حاکم است. همچنین اصولا ذات جشنواره برلین با جشنواره ونیز فرق می کند ، فیلم هایی که در برلین هست با فیلم هایی که در ونیز هست زمین تا آسمان با هم فرق می کنند. به تعداد روزهای سال یا شاید هم بیشتر ازآن در دنیا جشنواره با نام ها ، اعتبار و اهداف گوناگون وجود دارد.
الماسی تاکید کرد: اسم جشنواره بر روی آن است ، به قاعده جشنواره فیلم فجر بایستی مسئولیت بازتاب یک انقلاب اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی را در سال 1357 و به وجود آمدن یک نظام سیاسی جدید به نام جمهوری اسلامی ایران را تحلیل کند و بازتاب دهد و نسبت به این حرکت سمت و سو داشته باشد. هیچ اشکالی ندارد و حتی خیلی هم خوب است که فیلم سازان موقعیت امروز را نسبت به آرمان هایمان در آن روزها و در نسل های مختلف نقد بکنند و راهکارهای جدید پیشنهاد شود یا از گذشته پند بگیریم.
وی در ادامه افزود: من فکر می کنم یک همچین جشنواره ای حتی اگر با 15 فیلم هم برگزار شود یک اعتبار دیگری در سطح جهانی پیدا می کند به این خاطر که آرمان های ما فراملی است ، ما ادعای انسان سازی داریم ، ادعای این را داریم که اگر انسان ها تحت مکتب فکری که عقبه این انقلاب است رفتار کنند به سعادت و نیک بختی در دسترس تری می رسند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: از طرف دیگر واقعیت این است که برای داخل کشور و برای تبدیل بیرونی احتیاج داریم که تولیدات سینمایی کشور را هم درجایی و در رقابت با یکدیگر ملاحظه کنیم تا هم مدیریت فرهنگی ، مدیریت سینمایی کشور و فرهنگ عمومی را نظارت کنیم و هم کارآمدی و توانمندی فیلمسازان و هنرمندان داخلی را بسنجیم و در ترازو بگذاریم.
