به گزارش «سراج24»، جبار گوهری رئیس کمیسیون توسعه و عمران شورای عالی استانها طی یادداشتی به برخی مسائل و مشکلات شهری کرمانشاه پرداخت. متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
سخن نخست...
کلانشهر به عنوان پدیده‌ای که متعلق به قرن بیست و یک شناخته شده است، ضمن داشتن مزیت‌هایی برای ساکنین خود، همواره مسائلی بسیار جدی را برای مدیران فراهم می‌آورد. اگر مسائل معمول در این گونه از سکونت‌های انسانی با کمک اتخاذ تدابیر مدیریتی ویژه مرتفع نگردد باعث بروز مصائبی جدی و حتی خطرناک برای شهروندان و مدیران ـ و به طور کلی تمام مجموعه کلانشهر و مناطق پیرامون آن ـ می‌گردد.
حال این نکته حائز اهمیت ویژه است که آیا کلانشهرهای اسمی ایران، ویژگی‌های تعریف شده یک کلانشهر در سطح جهانی را دارند و یا صرفاً بر اساس یک شاخص جمعیتی ـ که به دلایل مختلف در مورد کرمانشاه نیز لحاظ نشده است ـ موفق به کسب عنوانی شده‌اند که حتی ملزومات آن را نیز ندارند؟
کرمانشاه کلانشهری که به اعتقاد شهروندان، کارشناسان و مدیران آن، در بسیاری از شاخص‌های اجتماعی، اقتصادی ـ و به طور کلی توسعه‌ای ـ هنوز در حد و اندازه یک شهر مطلوب ـ و نه حتی ایده‌آل ـ با مسائل و کمبودهای عدیده‌ای مواجه است. رشد افقی و پراکنده‌رویی کالبدی، اختلاط بیش از حد عملکردهای غیرشهری با بافت شهری، سطح نازل کیفیت بسیاری از پهنه‌های سکونتی شهر، بافت قدیمی و فرسوده پرچالش و کم سامان، بنیاد اقتصادی شبه‌ـ‌شهری و شبه‌ـ‌روستایی، مسائل عدیده فرهنگی و اجتماعی و... همگی مسائلی است که کرمانشاه را در آستانه مصائبی بزرگ قرار داده است.
آن‌سوی سخن...
طرح‌ها و برنامه‌های توسعه شهری در تمامی شهرها و کلانشهرهای جهان، مسیر و افق توسعه را برای یک سکونت‌گاه در مسیر افزایش مطلوبیت و کیفیت زیست، روشن و هموار می‌نماید. متاسفانه یکی از مسائلی که گریبان تمامی شهرهای کشورمان را می‌فشارد، عقب‌ماندگی همواره طرح و برنامه از حوزه اقدام و واقعیات است. اگرچه تحولات سریع ناشی از رشدهای دفعی به دلایلی نظیر اصلاحات ارضی، وقوع انقلاب، جنگ و...، از مهمترین دلایل این تاخر زمانی است، اما انتخاب و اتخاذ روش‌ها و مدل‌های قدیمی و منسوخ در برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی و مدیریت شهری نیز سهم مهمی از این مسئله ـ رو به بحران ـ دارد.
الگوی طرح‌های جامع و تفصیلی با نگاه و رویکرد سنتی وضعیت برنامه‌ریزی و مدیریت توسعه شهرهای ایران ـ خصوصاً در کلانشهرها ـ را با مسائلی عدیده مواجه کرده است. حتی تغییر عنوان ـ و اندکی تغییر رویکرد ـ این قبیل طرح‌ها به الگوهای ساختاری، راهبردی و... نیز نتوانست به خوبی الگوی منسوخ پیشین ـ که عدم کارکرد صحیح آن مورد پذیرش اکثریت قریب به اتفاق صاحب نظران است ـ را متحول نماید.
سخن آخر...
با مرور دو بخش قبلی سخن، احتمالاً برداشت این است که کرمانشاه به عنوان یک کلانشهر ـ حداقل تعریفی و عنوانی ـ با مسئله‌ای مواجه است که در شباهت کامل یا نسبی با دیگر کلانشهرهای کشور است. اما مسئله هنگامی مضاعف و دوچندان می‌گردد که بسیاری از بنیان‌های و اساس همان الگوی سنتی نیز دچار تزلزل جدی است.
- تحقق‌پذیری طرح‌های جامع و تفصیلی موجود
- ضوابط غیردقیق در حوزه شهرسازی
- عدم وجود پایگاه داده‌های شهری و اطلاعات پایه
- عدم ممیزی املاک به صورت دقیق و یکپارچه
- شرایط بسیار ناپایدار اقتصاد شهری (به طور خاص درآمد مدیریت شهری)
آینده‌ای روشن...
شاید تصور شود که موارد مذکور باعث تیره و تار شدن آینده کرمانشاه می‌شود اما فرصت‌های بی‌بدیلی نیز پیش‌رو است که می‌توان سبب ارتقای جایگاه کرمانشاه در عرصه رقابتی کلانشهرهای ایران باشد.
- همزمانی انقضای طرح‌های توسعه شهری قبلی کرمانشاه با مطرح و مقبول شدن ایده‌های نوین در ادبیات شهرسازی ایران
- بهره‌گیری از موقعیت راهبردی کرمانشاه در پهنه غرب کشور و فرصت رقابت با شهرهای پیرامونی و کلانشهرهای ایران با اتخاذ راهبردهای متنوع
- امکان پشتیبانی طرح‌های توسعه شهری از یکدیگر؛ طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک، تهیه طرح جامع ساختاری ـ راهبردی جدید، بازنگری طرح تفصیلی و...
- امکان تشکیل بانک داده یکپارچه و کامل شهری (ممیزی، کاربری، ترافیکی، اقتصادی و...)
امید است که با درک منطقی شرایط ویژه حال حاضر، بدون روزمره‌گی رفتار و اتلاف زمان، با عزم و همت عالی مدیران، مسئولان و شهروندان، و با مدیریتی جهادی؛ آینده‌ای زرین برای کرمانشاه رقم بخورد.
انتهای پیام/
