به گزارش « سراج24»، ضمن آنکه حالا در پدیده‌ای جدید کارخانه‌داران، کاسبان و سرمایه‌داران نیز این اجازه را پیدا کرده‌اند که از رسانه متعلق به عموم مردم ایران به عنوان تریبونی شخصی برای تبلیغ خود و حتی پخش مراسم قرعه‌کشی‌شان استفاده کنند؛ اتفاقاتی کم نظیر که رسانه ملی را به یک شبکه خصوصی تبدیل کرده است؛ همه اینها در حالی است که صدا و سیما در طول سالهای اخیر حق پخش برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی را منحصر به خود دانسته و در موارد مختلفی مخالف راه‌اندازی شبکه‌های خصوصی بوده است.
تلویزیون این روزها دارد یک تنه جای خالی شبکه‌های خصوصی را پر می‌کند؛ در طول سالهای اخیر، راه‌اندازی شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی خصوصی دغدغه بسیاری از ارگان‌ها و سازمان‌ها بوده است اما صدا و سیما هیچگاه راغب به ایده راه‌اندازی شبکه‌های خصوصی نبود؛ شبکه خصوصی «عصر» نیز که از سوی «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» راه‌اندازی شده است برای آنکه بتواند از ایده به عمل تبدیل شود، راه طول و دراز دو سالهای را طی کرده تا موافقت صدا‌و‌سیما جلب شود. ممکن است بخشی از این بی‌میلی به محدودیت‌های فنی و کسری پهنای باند و مشکلات مالی صدا و سیما برای خرید پهنای باند برای این شبکه‌ها بازگردد اما شاید دلیل دیگر ترس صدا و سیما این باشد که با آمدن شبکه‌های خصوصی، آگهی‌های بازرگانی شبکه ماهواره‌ای از رسانه ملی به رسانه‌های خصوصی شیفت شوند و سر صدا و سیما را بی‌کلاه بگذارند.
مخاطبان رسانه ملی در یک سال اخیر شاهد افزایش این قبیل تبلیغات در رسانه ملی بوده‌اند؛ بسیاری از مردم این تبلیغات نامتعارف را حاصل مشکل بی‌پولی می‌دانند که باعث شد صدا و سیما در مواجهه با آن به سیم آخر بزند؛ با این حال هنوز که هنوز است، کمتر بیننده‌ای این سطح از تبلیغات را در حد و اندازه رسانه‌ای محترم بر می‌شمارد که متعلق به عموم مردم ایران است؛ به خصوص آنکه این آگهی‌ها گاهی حد خود را به عنوان یک گونه تبلیغاتی میان برنامه‌ای زیر پا می‌گذارند و در محتوای برنامه‌هایی مثل برنامه‌های آشپزی سرک می‌کشند و حتی در برنامه‌هایی مانند برنامه زنده «عمو پورنگ» تبدیل به یکی از بخش‌های مستقل و اصلی می‌شوند. در مواردی حتی مخاطبان شاهد آن بوده‌اند که برنامه‌های رسانه ملی برای پخش تبلیغ کلینیک‌های تخصصی یا چای‌های لاغری و غیره قطع شده است. مطابق قانون اساسی، پخش برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی به صورت انحصاری در اختیار صدا و سیما است و حتی نمونه‌هایی مانند «شبکه ایرانیان» و برخی شبکه‌های رادیویی نیز که در سالهای اخیر راه‌اندازی شدند، با مخالفت صدا‌و‌سیما به تعطیلی کشیده شدند اما امروز با وجود تبلیغاتی که هیچ کس از آنها راضی نیست، صدا‌و‌سیما خود را به یکی از همان رسانه‌های خصوصی تبدیل کرده که خودش سال‌ها با راه‌اندازی آنها مخالفت کرده است؛ این موضوع فلسفه انحصارگرایی رسانه ملی را زیر سؤال می‌برد./جوان
