به گزارش « سراج24 »، ایثار و شهادت از خصایص والای انسانی و از ویژگی‌هایی است که در نزد هر قوم و فرهنگی شایسته احترام است.
تمامی ادیان عظمت شهید را ستوده اند و تمامی فرهنگ‌ها در برابر والایی ایثارگری سر فرود آورده اند. ایستادن دربرابر غریزه صیانت جان که جزء ابتدائیات حیات هر موجود جاندار است نیازمند روحی والا و اراده ای بسیار قوی است. گذشتن از این بنیادی ترین غریزه برابر با ورود به حیطه ای فراتر است که هرچند گویی لذت درک ساحت آن چنان جذاب است که تلخی مرگ را در کام شهید از عسل شیرین تر می‌کند اما عظمت و والایی آن سایرین را به تعظیم وا می‌دارد.
ایثار و شهادت در اسلام
آیین مقدس اسلام، آیین توحید، عقل، فطرت، رشد، کمال، صلح، صفا، مهر و محبت و آیین تعلیم و تربیت است.اسلام می‌خواهد قلوب انسان‌ها را از راه ارتباط با شرک و کفر، بت و بت پرستی و بندگی نسبت به بندگان پاک کند.
اسلام دعوتش را با دلیل و برهان و موعظه حسنه و جدا احسن شروع می‌کند و از این راه سعی می‌کند انسان منحرف از فطرت توحیدی را به صراط مستقیم برگرداند. اسلام موضع‌گیری علیه فطرت توحیدی را که به ضرر خود موضع گیران و مزاحم مؤمنان پاک دل است، نمی‌پسندد و چنانچه ببیند دشمن عالم با معاند جاهل در زمینه رشد انسان و انسانیت مانع ایجاد می‌کند، خود را به خاطر اقامه‌ی حق، مجبور به جهاد می‌بیند و برای او جهاد ابتدایی یا دفاعی فرقی نمی‌کند.
آنچه برای او اهمیت دارد، پاک سازی حیات انسان از آلودگی شرک، کفر، فسق و فجور و بت پرستی است.اکنون که روشن شد برای چه هدف والایی در اسلام سخن از جهاد و مبارزه به میان آمده است، ضروری است به بررسی ارزش‌های ایثار و شهادت در آیین جهاد و مبارزه پرداخته شود.
ایثار و از خود گذشتگی امری است دینی، اخلاقی و انسانی و بسیار نیکو و پسندیده که در هر آیین و مذهبی ستوده شده و درباره آن سفارشات زیادی شده است. ایثار در فرهنگ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی اسلام به عنوان اوج وارستگی مؤمن و نشانه بارز پیوستگی به خدا و مکتب تلقی شده و در قرآن از آن برای آزمودن صلاحیت رهبری امامت نام برده شده است.
ایثار و شهادت ائمه معصومین علیه السلام
حضرت ابراهیم (ع) پیش از رسیدن به امامت، با ایثار آزمایش شد و امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) به خاطر ایثار مورد ستایش قرآن قرار گرفتند.
علی (ع) در ایثار جان، آن چنان پیش رفت که حتی بر جبرییل و میکاییل پیشی گرفت و ملائک و عالم آسمان‌ها را به حیرت واداشت و عامل مباهات پروردگار عالم شد.
همچنین واقعه عاشورای حسینی، نقطه اوج و قله‌ای از ایثار و شهادت در طول تاریخ تشیع به شمار می‌رود که سرشار از نکات عبرت آموز برای تمام شیعیان و مسلمین جهان اسلام به شمار می‌آید.
فداکارى و از جان گذشتگى در راه خدا و دین، نهایت رستگارى انسان مؤمن است و آنان که جان خویش را بر سر دین الهی مىنهند، هم به کامیابى ابدى مىرسند و هم شهادتشان سرچشمة الهام و الگوى فداکارى براى دیگران است. رسول خدا(ص) مىفرماید:
فَوقَ کُلِّّ بِرٍّ بِرٌّ حَتَّى یُقْتَلَ الرَّجُلُ فى سَبیلِ الله، فإذا قُتِلَ فى سَبیلِ اللّه، فَلَیْسَ فَوْقَهَ بِرٌّ؛
بالاتر از هر نیکى، نیکى است، تا آن که انسان در راه خدا کشته شود. پس چون در راه خدا کشته شد، بالاتر از آن، نیکى نیست.
و در سخن دیگر مى فرماید:
أَشْرَفُ الْمَوتِ قَتْلُ الشَّهادَةِ؛ برترین مرگ، شهادت است.
امیرالمؤمنینن علیه السلام مىفرماید:
إنّ أَفْضَلَ الْمَوتِ، القَتْلُ وَالّذى نَفْسُ عَلىٍّ بِیَدِهِ لَأَلْفُ ضَربَةٍ بِالسَّیفِ أَهْوَنُ مِنْ مَوتَةٍ واحِدَةٍ عَلَى الْفِراشِ؛ برترین مرگ، کشته شدن (در راه خدا) است.
سوگند به به آن (خدائى) که جان على به دست اوست! فرود آمدن هزار ضربة شمشیر (بر من در راه خدا) آسانتر است تا یک بار در بستر مردن!»
شهادت در احادیث و روایات
در احادیث آمده است که:
قطرة خون شهید نزد خداوند از بهترین قطرات است. شهادت، موجب آمرزش گناهان مىشود.
شهید از سؤال قبر مصون است، فشار قبر ندارد و در بهشت با حوریان هم‌آغوش است. شهید، حقّ شفاعت دارد و شهدا، اوّلین کسانى هستند که وارد بهشت مى شوند و همه بهشتیان به مقام شهید غبطه مىخورند.
این، شمّهاى از عظمت شهید و کشته شدن در راه خداست؛ امّا «فرهنگ شهادت» چیز دیگرى است که شهادت نیز در سایه این فرهنگ، حاصل مىشود.
پیامبر خدا(ص)مى فرماید:
«وَ مَنْ خَرَجَ فى سَبیلِ اللهِ مُجاهِداً فَلَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ سَبْعَمِأَةَ أَلْف حَسَنَةٍ وَ یُمْحى عَنْهُ سَبْعَمِأة أَلْفَ سَیِّئةٍ وَ یُرْفَعُ لَهُ سَبْعَمِأة أَلْف دَرجةٍ، وَ کانَ فى ضِمانِ اللهِ بِأىِّ حَتْفٍ ماتَ کانَ شَهیداً، وَ إنْ رَجَعَ رَجَعَ مَغْفُوراً لَهُ مُسْتَجاباً دُعاؤهُ؛
کسى که با انگیزة جهاد در راه خدا (از خانه) خارج شود، هر قدمى که بر مىدارد، هفتصد هزار حسنه براى او ثبت مى شود و هفتصد هزار گناه از او محو مى گردد و هفتصد هزار درجه بالا مى رود و در ضمان خداوند متعال است و به هر نوع که از دنیا برود، شهید محسوب مىگردد. و اگر زنده بر گردد، از گناه پاک گردیده و دعاى او مستجاب است.»
فرهنگ شهادت در نهضت امام حسین علیه السلام و عاشورای حسینی
فرهنگ شهادت، که امام حسین علیه السلام الگوى تمام نماى آن است، تنها کشته شدن در معرکة جنگ با دشمنان دین و قرآن نیست؛ بلکه فرهنگ شهادت؛ یعنى خودسازى، خداترسى، گناه گریزى، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف و نهى از منکر، اقامة نماز، جود و کرامت، عزّت نفس و گریز از ذلّت و زبونى.
فرهنگ شهادت؛ یعنى سازش نکردن با طاغوتها و حکومتهاى ستم، مبارزه با باطل، ایثار، قاطعیّت و صلابت در راه عقیده، جهاد و از خود بیرون آمدن و دیگران را بر خود مقدم داشتن. شهادت؛ یعنى از دنیاگرایى و رفاه طلبى فاصله گرفتن و آخرت را مدّ نظر داشتن، در راه اصلاح جامعه و حاکمیت دین و عدالت جان‌فشانى کردن و در راه رضاى حق و پیاده کردن احکام الهى سر از پا نشناختن.
این فرهنگ، حقیقتى است که در هر زمان، ظهور و تجلّی خاصّى دارد؛ در ایام جنگ و رو در رویى با دشمن، به صورت حضور در جبهه هاى نبرد، و پایدارى و استقامت تا کشته شدن و شهید گردیدن و در ایّام صلح، در راه خودسازى و مبارزه با مفاسد و رذائل و اجراى احکام الهى تا مرز شهادت پیش رفتن است.
در نهضت امام حسین علیه السلام و عاشوراى حسینى، «فرهنگ شهادت» به طور کامل ظهور یافت و اباعبداللّه الحسین علیه السلام لقب «سیّدالشّهدا» و اصحابش لقب «بهترین اصحاب» را گرفتند.
در روز عاشورا، اصحاب براى مبارزه و کشتن و کشته شدن از یکدیگر سبقت مى گرفتند؛ زیرا شهادت و جان‌فشانى در این راه را، سعادت همیشگى خود مى دانستند و سخنان رهبرشان امام حسین علیه السلام را به جان و دل باور کرده بودند:
فَمَا الْمَوتُ الاّ قَنْطَرَةٌ تَعْبُرُ بِکُمْ عَنِ الْبُؤسِ وَالضَّرَّاءِ اِلَى الْجِنانِ الْواسِعَةِ وَالنِّعَمِ الدَّائِمَةِ؛
مرگ، چیزى جز یک پل نیست که شما را از سختى و رنج عبور داده، به بهشت پهناور و نعمتهاى همیشگى آن مى رساند!
نیز حضرت در اشعارى فرمود:
وَ اِنْ یَکُنِ الأَبدانُ لِلْمَوتِ اُنْشِأَتْ
فَقَتْلُ امْرِءٍ بِالسَّیْفِ فِىاللّهِ أَفْضَلُ
اگر بدنها براى مردن خلق شده است، پس کشته شدن در راه خدا برترین مردن است!
امام حسین علیه السلام و اصحابش با نهضت خونین خود، «فرهنگ شهادت» را جاودانه ساختند و برترى مرگ سرخ بر پذیرش عار و ذلّت را به منصّة ظهور رساندند. چه اینکه امام حسین علیه السلام این گونه رجز مى خواند: الموت اولى من رکوب العار...
در طول تاریخ هرگاه در جامعة اسلامى این فرهنگ رنگ بیشترى داشت، پیروزىهاى بزرگ نصیب مسلمانان شد. و امروز انقلاب شکوهمند اسلامى ایران به رهبرى امام خمینى (ره) یکى از بارزترین نمونه هاى این فرهنگ است.
بنیانگذار جمهورى اسلامى ایران با جارى ساختن فرهنگ شهادت طلبى و مبارزه با ظلم و ستم، و دین خواهى تا مرز شهادت در ملّت ایران، توانست نهضتى را پایه ریزى کند که در سال 1357ش. به اوج خود رسید.
مردم با این باور که «مرگ سرخ» به مراتب از «زندگى ذلّت بار» برتر است، یک پارچه به صحنه آمدند و از کشته شدن، به زندان رفتن، و... در این راه نه تنها هراسی به خود راه ندادند که به استقبال گلوله هاى آتشین طاغوت شتافتند. آنان با توکّل به خدا و اهداى خون خود، دشمن را به زانو درآوردند و بر وى پیروز گشتند.
همین فرهنگ در هشت سال دفاع مقدّس، با همه کمبودها و تحریم اقتصادى و نظامى از سوى ابرقدرتها، موجب پیروزى ایران در مقابل دشمن متجاوز و تا دندان مسلّح (صدّام) گردید.
قابل توجه و دقّت این است که امروز نیز دشمنانِ سیلى خوردة اسلام، دست از توطئه و دشمنى برنداشته و با روشى دیگر به نام «جنگ سرد و تهاجم فرهنگى»؛ بلکه به فرمودة رهبر معظّم انقلاب «شبیخون فرهنگى» با تمام امکانات رسانهاى و ماهوارهاى، فریفتن بعضى از عوامل داخلى و خارجى و صرف بودجه هاى کلان براى از بین بردن اسلام و مسلمانان؛ به ویژه انقلاب اسلامى ایران، به پا خاسته‌اند. و در پى براندازى نظام اسلامى ما و نابود ساختن مسلمانان جهان هستند.
تنها راه پیروزى بر این دشمنان، فداکارى و جان فشانى و پایدارى و استقامت و تقویت «فرهنگ شهادت» در جامعه است.
فرهنگ شهادت غیر از شهید شدن است
با روشن شدن این مطلب که فرهنگ شهادت غیر از شهید شدن است، به خوبى معلوم مى شود که ترغیب و تشویق معصومان به شهادت، نوعى زمینه سازى براى به وجود آوردن این فرهنگ است، نه صرف شهید شدن. لذا نوع سخنان آنان به صراحت یا کنایه، این مطلب را مى رساند.
پیامبر گرامى(ص) مى فرماید:
کَمْ مِمَّنْ أَصابَهُ السِّلاح لَیْسَ بِشَهیدٍ وَ لا حَمیدٍ، وَ کَمْ مِمَّنْ قَدْ ماتَ عَلى فِراشِهِ حَتْفَ أَنْفِهِ عِنْدَ اللهِ صدّیقٌ شَهیدٌ؛
چه بسا افرادى که در جبهة نبرد، با اسلحه کشته مى شوند؛ اما شهید محسوب نمى گردند و مورد ستایش نیستند و چه بسا افرادى که به مرگ طبیعى در بستر بمیرند؛ امّا نزد خداوند، صدّیق و شهید محسوب گردند!
و نیز حضرت مى فرماید:
«کسى که بمیرد و محبّ آل پیغمبر باشد، شهید محسوب میشود.»
عن ابى بصیر قال: قال لى الصّادق علیه السلام : یا أبا محمّد اِنّ الْمَیِّتَ عَلى هذَا الأمْر شَهیدٌ.
قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداکَ وَ اِنْ ماتَ عَلى فِراشِهِ؟ قال: وَ اِنْ ماتَ عَلى فِراشِهِ، فإنَّهُ حَىٌّ یُرْزَقُ21؛ ابا بصیر مى گوید:
امام صادق علیه السلام به من فرمود: اى ابا محمد! کسى که بر این امر (محبّت اهلبیت پیامبر(ص)) بمیرد، شهید است. عرض کردم: فدایت شوم! اگرچه به طور طبیعى و در بستر بمیرد؟ حضرت فرمود: (آرى) اگرچه در بستر بمیرد، پس او زنده است و (نزد خدا) روزى مى‌خورد.
امام زین العابدین علیه السلام فرمود:
مَنْ ماتَ على موالاتنا فى غیبة قائمنا أعطاهُ اللهُ أجْرَ ألْفَ شَهیدٍ مِثلَ شُهَداءِ بَدْرٍ وَ اُحُد؛
کسى که در زمان غیبت حضرت بقیةاللّه علیه السلام بر دوستى و پذیرش ولایت ما باقى باشد تا بمیرد، خداوند اجر هزار شهید مانند شهداى بدر و اُحد به او عطا مىکند.
مبارزه با نفس
یکى از مجاهدت‌هاى مؤمن که با شهید سنجیده شده و اجر آن کمتر از شهید معرّفى نشده، مبارزه با نفس است.
امیرمؤمنان علیه السلام مىفرماید:
مَاالْمُجاهِدُ الشَّهیدُ فى سَبِیلِ اللّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَکادَ الْعَفیفُ أنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الملائِکَة؛
پاداش مجاهد شهید در راه خدا، بزرگتر از پاداش عفیف و پاکدامنى نیست که قدرت بر گناه دارد و آلوده نمى گردد. همانا عفیف و پاکدامن، نزدیک است فرشتهاى از فرشت‌گان باشد.
مبارزه با ظلم
روایات متعددى وجود دارد که اگر کسى براى دفع ظلمى که به خودش یا خانواده اش وارد شده، مبارزه کند تا کشته شود، شهید محسوب میشود. یا کسى که براى کسب مال حلال و حفظ مالش یا گرفتن حقّش ایستادگى کند و جان‌فشانى نماید، شهید شمرده میشود.
پیامبر(ص) مى فرماید:
مَنْ اُریدَ مالُهُ بغیر حَقٍّ فَقاتَلَ فَقُتِلَ فَهُوَ شَهیدٌ؛
کسى که بخواهند مالش را به ناحق بگیرند و او مبارزه کند تا کشته شود، شهید محسوب مىگردد!
ارزش تحصیل علم
رسول اللّه(ص) می‌فرماید:
... وَ مَنْ خَرَجَ مِنْ بَیْتِهِ یَلْتَمِسُ باباً مِنَ الْعِلْمِ کَتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ ثَوابَ شهیدٍ مِنْ شُهَداءِ بَدْرٍ...؛...
و کسى که براى کسب بابى از ابواب علم از خانه حرکت کند، خداوند متعال براى هر قدمى که او بر مىدارد، ثواب شهیدى از شهداى بدر عطا مى کند!...
رفع اختلاف امّت
رسول خدا(ص) می‌فرماید:
مَنْ تَمَسَّکَ بِسُنَّتى فى اخْتِلافِ أُمَّتى کانَ لَهُ أَجْرَ مِأَ?ِ شَهید31؛ کسى که در رفع اختلاف امّت من به سنّت من تمسّک نماید، اجر صد شهید دارد.
خدمت به خانواده
پیامبر خدا (ص) می‌فرماید:
... یا عَلِىّ مَنْ کانَ فى خِدْمَةِ الْعِیالِ فىالْبَیْتِ وَ لَمْ یَأنَفْ کَتَبَ اللَّهُ اسْمَهَ فى دیوانِ الشُّهَداءِ وَ کَتَبَ لَهُ بِکُلِّ یَومٍ وَ لَیْلَةٍ ثَوابَ أَلْفَ شَهیدٍ وَ کَتَبَ لَهُ بِکُلِّ قَدَمٍ ثَوابَ حَجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ وَ أعْطاهُ اللّهُ بِکُلِّ عَرَقٍ فىجَسَدِهِ مَدینَةً فىالجَنَّةِ... یا عَلِىّ لا یَخْدِمُ الْعِیالَ إلاّ صِدّیقٌ شَهیدٌ اَوْ رَجُلٌ یُریدُ اللّهُ بِهِ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ؛
یا على! کسى که در خانه به خانوادهاش کمک کند و اکراهى نداشته باشد، خداوند متعال نام او را در دیوان شهدا ثبت مى کند، و براى هر روز و شبى که در خدمت خانواده است، ثواب هزار شهید مى نویسد، و براى هر قدمى که در این راه بر‌مى دارد، اجر یک حج و عمره منظور مى دارد، و به هر مقدار عرقى که در جسم او پیدا مى شود، خداوند شهری در بهشت به او عطا مى کند... یا على! کسى به خانواده کمک نمى کند جز صدّیق شهید و یا شخصى که خداوند متعال مى خواهد خیر دنیا و آخرت به او عطا کند!
این همه توجه به مقام شهید، بیانگر آن است که حیات طیّبة جامعة اسلامى در گرو این است که «فرهنگ شهادت» در تمام عرصه‌هاى زندگى جارى باشد، تا جامعه اسلامی به کمال شایستة خود برسد.
عاشق شهادت
جریان فرهنگ شهادت در تمام عرصه‌هاى فردى، اجتماعى، سیاسى، اقتصادى و فرهنگی به آن معنایى که بیان شد، چنان ارزشمند است که تمام سعادت دنیا و آخرت در تقویت آن نهفته است.
بدین جهت اولیاى دین، همواره براى خود و دوستان خاص خود، آرزوى «شهادت در راه خدا» داشتند و در این راه تلاش مى‌کردند.
فرهنگ ایثار و شهادت از دیدگاه امام خمینی (ره)
حضرت امام خمینی (ره) برای شهادت چنان ارزش و اهمیتی قایل بود که در آثار مکتوب و بیانات خویش آن را به «فوز عظیم» «توفیق عزت» «عزت ابدی» «سعادت همیشگی» «چراغ هدایت ملت‌ها» «افتخار جاودانی» «اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت» «هدیه‌ای برای افراد لایق» «آزادی روح» «رهایی از زندان» «عامل پیروزی» «دیدن جمال جمیل او- جَلَّ و عَلا-» «شیرین‌تر از عسل» و ... یاد می‌کند و ایثارگری و شهادت را میراثی گران بها می‌داند که از اولیا و انبیاء به ارث رسیده است.
امام خمینی (ره) فرمودند:
«جوانان عزیزم که چشم امیدم به شماست! با یک دست قرآن و با دست دیگر سلاح را برگیرید و چنان از حیثیت و شرافت خود دفاع کنید که قدرت تفکر توطئه علیه خود را از آنان سلب نمایید. و چنان با دوستان خود رحیم باشید که از ایثار هر چه دارید، نسبت به آنان کوتاهی ننمایید. آگاه باشید که جهان امروز دنیای مستضعفین است و دیر یا زود پیروزی از آنان است و آنان وارثین زمین و حکومت کنندگان خدایی‌اند» .
شهید مطهرى با استفاده از روایات اهلبیت: درباره شهید چنین مىنویسد:
«مَثَل شهید، مَثَل شمع است که خدمتش از نوع سوخته شدن و فانى شدن و پرتو افکندن است، تا دیگران در این پرتو که به بهاى نیستى او تمام شده، بنشینند و آسایش بیابند و کار خویش را انجام دهند، آرى، شهدا شمع محفل بشریتند؛ سوختند و محفل بشریت را روشن کردند.
نتیجه گیری:
شهادت دورکن دارد یکی این که در راه خدا و فی سبیل الله باشد؛ هدف، مقدس باشد و انسان بخواهد جان خود را فدای هدف نماید.
دیگر این که آگاهانه صورت گرفته باشد... شهادت به حکم این که عملی آگاهانه و اختیاری است و در راه هدفی مقدس است و از هر گونه انگیزه خودگرایانه، منزه و مبراست، تحسین برانگیز و افتخارآمیز است و عملی قهرمانانه تلقی می شود. در میان انواع مرگ میرها تنها این نوع از مرگ است که از حیات و زندگی، برتر و مقدس تر و عظیم تر و فخیم تر است... پس شهادت، قداست خود را اینجا کسب می کند که فدا کردن آگاهانه تمام هستی خود است در راه هدف مقدس... از نظر اسلام هرکس به مقام و درجه شهادت نایل آید که اسلام با معیارهای خاص خودش او را شهید بشناسد، یعنی واقعاً در راه هدف ها عالی اسلامی با انگیزه برقراری ارزش های واقعی بشری کشته بشود، به یکی از عالی ترین و راقی ترین درجات و مراتبی که یک انسان ممکن است در سیر صعودی خود نایل شود نایل می گردد.»
شهادت را می توان کامل ترین جلوه ایثار دانست.
همین وجوه ایثارگرانه و آگاهانه در رفتار شهید است که مقام وجودی او را برتری و تعالی می‌بخشد. حضور و سلوک و ایثار شهیدان و ایثارگران و مجاهدان، نه فقط موجب کمال فردی و ارتقاء و سعه وجودی ایشان می گردد؛ بلکه نقشی سازنده و شورآفرین و تعالی بخش و الهام دهنده و هدایت گری برای امت و دیگر مردمان دارد و موجب تغییر و تحول و رشد در سرشت و سرنوشت جوامع و امت ها نیز می گردد.
اسلام و علی الخصوص تشیع، دین و آیین جهاد و شهادت است و مجاهدان و ایثارگران و پیکارگران در راه خدا را به لحاظ مرتبه وجودی، حتی بالاتر از اولیاءالله و برابر با «خاصه اولیاءالله» می داند.
به تعبیر زیبا و رسای حضرت امیر (ع) در نهج البلاغه:
«همانا جهاد، دری از درهای بهشت است.»
حضرت در فرازی دیگر از نهج البلاغه، جهاد را «جامه تقوا» می نامند.
می دانیم که شهادت نقطه اوج و مرتبه کمال سیر و صعود وجودی یک مجاهد و برترین صورت تحقق ایثار است. این گونه است که با شهادت، تقوا و ایثار و جهاد پیوند می خورند و مجاهد شهید را به درجات عالی وجودی در عالم ملکوت می رسانند.
معارف اسلامی به ما می آموزد که در جهان پس از مرگ، باطن اعمال دنیوی افراد تجسم می یابد و دارای درجات است. بهشت نیز دارای درهای گوناگون است و بهشت مجاهدان و شهدا و دری که برای ورود شهدا به آن بهشت آماده گردیده است، دری است که خواص اولیاءالله از آن در به جوار قرب الهی نایل می گردند.
به راستی، این از افتخارات و توفیقات بی دلیل مردم سرزمین ما است که این گونه سرشتی شهید پرور و ایثارگر دارند.
ملت ایران در تجربه تاریخی حیات خود و به ویژه در سیر و سلوک عظیم تاریخی – معنوی خود در انقلاب اسلامی و سال های دفاع مقدس، نشان داده است که ملتی شهادت طلب و ایثارگر است. پیکارگران مومن، پیش برنده امواج خروشان انقلاب اسلامی و رزمندگان به خون تپیده دفاع مقدس بهترین نمونه ها و مصادیق شهادت و ایثار هستند و به جرأت می توان گفت در تاریخ معاصر جهان، هیچ مردمی را از منظر مجاهده ی فی سبیل الله و ایثارگری و شهادت طلبی، برابر و هم طراز مردم ایران نمی توان دانست و این فوز عظیم مردم ایران به یقین برخاسته از پیروزی و اعتماد قلبی ایشان نسبت به تعالیم قدسی و معارف شیعی و عشق و حب صادقانه ی آنها نسبت به اهل بیت(ع) و تمسک به ولایت آن امامان نور می باشد.
به یک اعتبار، تمامی حیات ملت ایران در تاریخ معاصر و به ویژه در سه دهه اخیر را می توان از مصادیق ایثار و شهادت دانست و همین پتانسیل عظیم معنوی ایثارها و شهادت ها بوده است که کشور ما را در برابر انبوه بسیار گسترده و فراتر از تصور توطئه های استکباری، مصون و روئین تن کرده است و این همان حقیقتی است که سید شهیدان اهل قلم«سید مرتضی آوینی» از آن تحت عنوان «راز خون» نام می برد و آن را آشکار کننده حقایق و رمز پیروزی و توانمندی می دانست./باشگاه
