آیت‌الله خامنه‌ای: قدرت ها و دولت های بزرگ باید دنیا را به مردم بسپارند، آن ها که قیم جهان نیستند!

 به گزارش سراج24 ، ایشان در بخشی از سخنان خود در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد، که شامل پیام ایران به تمامی کشورهای آزاده ی جهان بود، بی پروایانه به افشاگری کشورهای سلطه گری همچون امریکا، انگلیس و... پرداختند؛ ایشان فرمودند:

 

پیام ما به همه ی ملت ها و دولت هایی که می خواهند مستقل و بی اعتنا به درخواست و اراده ی سلطه های بزرگ جهانی بمانند، این است که از آنان نترسند و به خود و ملت خود اعتماد کنند.

 

انقلاب ما، همچنین پیام بزرگ خود را نفی نظام سلطه در جهان می داند... امروز عملاً جهان میان قدرت های بزرگ و سلطه گر تقسیم شده است و آنان خود را صاحب اختیار دنیا می شمرند.

 

به اعتبار دیگر، جهان، به دو بخش سلطه گر و سلطه پذیر تقسیم شده است و بخش اول خود را مالک سرنوشت بخش دوم می داند. نظام سلطه، عبارت از وجود همین روابط نابرابر میان این دو بخش از جهان است.

 

نظام سلطه، به میل خود، انقلاب ها را نفی و برای رژیم های انقلابی، مشکل تراشی می کند. نیکاراگوئه و کشورهای انقلابی جنوب آفریقا، چند مثال زنده ی این حقیقت اند.

 

نظام سلطه علی رغم ملت ها، برای آنان تصمیم می گیرد. فلسطین مظلوم، نمونه ی کامل و افغانستان، نمونه ی دیگر این حقیقت اند.

 

نظام سلطه، با مفاهیم، به میل خود بازی می کند و آن را بر طبق مصالح خود تغییر می دهد، و همه ی امکانات خود را برای جا انداختن آن به کار می برد؛ تروریسم و حقوق بشر نمونه هایی از مفاهیم دستکاری شده اند.

 

نظام سلطه، حتی مستقیماً به کشورهای مورد غضب خود حمله می کند؛ نمونه های اخیر آن، حمله ی آمریکا به لیبی و گرانادا است.

 

نظام سلطه، برای همه ی دنیا و به عوض همه ی ملت ها تصمیم می گیرد؛ نمونه ی دیروز آن هیروشیما است و امروز هم رئیس جمهور آمریکا به کار هولناک اسلاف خود افتخار می کند؛ با این استدلال که: اگر ما این چندین هزار را نمی کشتیم، بعداً ممکن بود بیشتر از آن در همه ی دنیا کشته شوند! و بدین ترتیب، دلسوزی قیم مآبانه ی آمریکا نسبت به همه ی دنیا را به رخ می کشد!

 

نظام سلطه، از رژیم های فاشیست و نژادپرست مانند اسراییل و آفریقای جنوبی حمایت می کند و آنان را چون دست مسلح و خونریزی به جان ملت های مظلوم می اندازد. لبنان مسلمان که صبورانه و مقاوم در برابر تجاوزهای جنایت آمیز صهیونیست ها می ایستد، نمونه ی بارز و کشورهای خط مقدم جنوب آفریقا، نمونه های دیگر آن است.

 

نظام سلطه، به خود حق می دهد که سازمان های بین المللی را زیر فشار قرار دهد؛ نمونه ی حاضر آن، فشار آمریکا بر شورای امنیت و یونسکو است.

 

نظام سلطه، منافع سلطه گران را مطلق و موجب نادیده انگاشتن منافع دیگران می شُمرد؛ نمونه ی آن، حضور تشنّج زا و خطرآفرین ناوهای آمریکا در خلیج فارس است که به استدلال «حفظ منافع آمریکا» و بدون توجه به منافع کشورهای منطقه انجام گرفته است... و خلاصه نظام سلطه، تبلیغات جهانی را در دست می گیرد و به کمک آن، همه ی حقایق را واژگونه و همه ی این شیطنت ها را خدمت جلوه می دهد و راه مقابله با خود از سوی افکار عمومی عالم را می بندد.

 

پیام ما به همه ی ملت ها و دولت ها جهان سوم، و نیز به ملت هایی که دو لت های آنان خود به وجودآورندگان نظام سلطه اند، این است که دنیا بیش از این نباید این وضع ناهنجار را تحمل کند. باید به قدرت ها و دولت های بزرگ از سوی همه گفته شود: در خانه های خودتان بنشینید و دنیا را به همه ی مردم دنیا بسپرید! شما قیّم آن ها نیستید!

 

در سازمان ملل، دو تبعیض ناروا هست؛ حقّ وتو و عضویت دائم در شورای امنیت. این دو تبعیض باید برداشته شود. این تنها چیزی است که می تواند سازمان ملل و شورای امنیت را براستی همان کانونی کند که همه ی ملت ها به آن دل ببندند و مسائل فیمابین خود را در آن حل کنند؛ وگرنه همیشه مثل امروز، شورای امنیت جایی خواهد بود برای صدور احکام بی اعتبار و دستورهای بی عمل، و همیشه مثل امروز، ملت ها احساس خواهند کرد که جایی برای حلّ مسائل بین المللی وجود ندارد و خشونت تنها راه پیشبرد کارها است.

 

پیام ما به دولت ها جهان سوم این است که تا نظام سلطه و وضع کنونی باقی است، در راه اتحاد میان خود بکوشند. این بهترین راه برای قوی شدن است. سلطه های جهانی، جز قوت و قدرت هیچ نمی فهمند و در برابر زبان قدرتی که آنان به کار می گیرند، با زبان قدرت باید سخن گفت.

 

بیداری ملت ها و آگاهی یافتن آنان از ماهیت و نقش نظام سلطه، بزرگترین پشتوانه ی دولت های جهان سوم و مایه ی قدرتی حقیقی در برابر سلطه گران است. رهبران این دولت ها هیچ بازوی قدرتمندی و نیز هیچ چاره یی جز فکر روشن و اراده ی نیرومند ملت های خود را ندارند.

 

اتحادی که ما به کشورهای جهان سوم پیشنهاد می کنیم، اتحاد برای جنگیدن با قدرت های بزرگ نیست؛ اتحاد برای دفاع از خود و جلوگیری از تضییع حقوق حقه ی خود است.

 

قدرت های سلطه گر، بزرگترین عامل توجیه و نشر فسادند... فساد اخلاقی، فساد جنسی و فساد اعتقادی... همه و همه در انگیزه های سیاسی و اقتصادی و جاسوسی این قدرت ها، پشتوانه ها و مروّجین عمده و اصلی خود را می یابند... و چنین شده است که امروز در دنیای سیاه و تلخی که این بار شامل خود ملت های متعلق به قدرت های بزرگ نیز می شود، ارزش های اخلاقی بر باد رفته، بنیان خانواده سست و لرزان، دیوِ الکلیسم و اعتیاد به مواد مخدر از همیشه مسلط تر و جاذبه ی معنویت و اخلاق از همیشه کمتر است.

 

ما باید در کشورهای خود، با فساد مبارزه یی جدی را آغاز کنیم. باید بنیان خانواده را محکم و نخستین و اصلی ترین پرورشگاه آدمی را کانون محبت، صفا، عاطفه و معنویت سازیم. باید حراست از حقوق و ارزش های زن را مورد تأکید قرار داده، در معیارهای کنونی آن که ساخته ی دست و پندار همین نظام سلطه است، تجدیدنظر کنیم و زن را جداً از «وسیله یی برای التذاذ»- که فرهنگ سلطه ی غرب عملاً بر او تحمیل کرده- رها سازیم. زن، یک عالِم، یک سیاستمدار، یک مدیر، یک شخصیت برجسته و برتر از همه، یک همسر و یک مادر، آری! اما یک وسیله برای کامجویی و سرگرمی، نه! این است آنچه خواهد توانست به نیمی از بشریت، هویت و شخصیت حقیقی اش را اعطا کند و خانواده را بنیانی ماندگار و مقدس ببخشد.

 

این ها پیام های انقلاب ما است؛ نه فقط به آنان که گوش خود را آماده ی شنیدن نگهداشته اند، بلکه به همه ی آنان که می توانند حجاب های شنیدن را کنار زنند و به قضاوت عادلانه روی آورند...والسلام.

 

بروشنی می توان فضایی را که این سخنان در مقرّ سازمان ملل متحد به وجود آورد، متصور شد. امریکا و صهیونیسم بیشترین ضربه را از این افشاگری جهانی و مستقیم خوردند و خروج نمایندگان آنان، خشم این رژیم ها را برملا ساخت. آیت الله خامنه ای در خاطرات خود، به یک نمونه از انعکاس این نطق این چنین اشاره می نمایند:

 

این خاطره را بارها نقل کرده ام که در یکی از مجامع بین المللی که نطق خیلی پُرشوری در آن جا علیه تسلط قدرت ها و نظام سلطه در دنیا ایراد کردم و امریکا و شوروی را در حضور بیش از صد هیأت نمایندگی و رؤسای دولت ها، به نام کوبیدم و محکوم کردم، بعد از آن نطق، عده ی زیادی آمدند، تحسین و تصدیق کردند و گفتند: «همین سخن شما درست است!» یکی از سران کشورها که یک جوان انقلابی بود- و البته بعد هم او را کشتند- نزد من آمد و گفت: همه ی حرف های شما درست است؛ منتها من به شما بگویم که به خودتان نگاه نکنید که از امریکا نمی ترسید، همه ی اینهایی که در این جا نشسته اند، از امریکا می ترسند! بعد سرش را نزدیک من آورد و گفت: «من هم از امریکا می ترسم!.»

 

هیبت ابرقدرتیِ ابرقدرت ها، همیشه بیشترین مشکلات آن ها را در دنیا حل می کرده و می کند. در حقیقت، قدرت و سلاح و پول و سیاست و عقلشان، به مراتب کمتر از هیبتشان است. این هیبت آن هاست که همه را می ترساند و جرأت نمی کنند در مقابل آن ها بایستند. حالا این ابرقدرت، با هیبتی قلدرانه که خیلی هم واضح وارد کشورها می شود و اوضاع را به نفع خود حلّ و فصل می کند، یازده سال است با ملت ایران کلنجار می رود و با انقلاب می جنگد؛ برای این که بتواند این انقلاب را از بین ببرد و این نظام را نابود نماید؛ ولی نتوانسته است.