شفاعت حضرت زهرا به چه کسانی می‌رسد؟

به گزارش سراج24؛  آیت‌الله سید محمدمهدی میرباقری در سخنرانی شام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در حرم مطهر بانوی کرامت حضرت فاطمه معصومه(س) اظهار کرد: روایات متعددی در باب شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیها در صحنه های سخت قیامت نقل شده است.

وی افزود: انبیاء و اوصیاء الهی در این دنیا برای هدایت امت تلاش‌هایی را می‌کنند که همراه با یک سلسله عهدهایی است که خدا از آنها گرفته و بعد از آن عهدها و قرارها به آنها مأموریت هدایت و تطهیر امت را داده است و این هدایت هم فقط موعظه کردن و حرف زدن نیست بلکه باید اقداماتی را انجام دهند و جنگ و صلح هایی را به راه اندازند تا امت در این درگیری ها هدایت و تطهیر شوند.

استاد حوزه علمیه گفت: خداوند در قرآن می فرماید جنگ احد را به راه انداختیم تا قلوب مؤمنین خالص شود و در جای دیگر قرآن آمده است از اموال آنها صدقه بگیر تا تطهیر و تزکیه شوند بنابراین برای امر هدایت باید انبیاء و اولیاء الهی تلاش کنند و زحمت بکشند تا به بار بنشیند.

وی با بیان اینکه انبیاء الهی برای عبور امت از سختی‌ها تلاش می‌کنند، تصریح کرد: یکی از این صحنه‌های سخت، صحنه قیامت است که خداوند می‌فرماید مادری که فرزندش را شیر می‌دهد فرزند خود را فراموش می‌کند و در آن صحنه‌های سخت یکی از کارهایی که اولیاء خدا انجام می‌دهند شفاعت است.

میرباقری شفاعت را از سخت‌ترین مراحل دستگیری انبیاء و اولیاء الهی دانست و گفت: برای تحقق شفاعت خدای متعال عهدهای سنگینی گرفته و به هر کسی اجازه شفاعت نمی‌دهد و اصلا کسی اجازه صحبت کردن در آن صحنه را ندارد مگر کسانی که خدا به آنها اجازه حرف زدن بدهد و حرف ثواب بزند و در روایت است که امام صادق علیه السلام ذیل این آیه فرمودند به خدا قسم ما هستیم که اجازه حرف زدن در آن صحنه را داریم و در آن صحنه حرف ثواب می‌زنیم.

وی افزود: برای تحقق مقام شفاعت انبیا تلاش خاصی می‌کردند و پیامبر(ص) برای رسیدن به این مقام عبادات خاصی را انجام می‌دادند و خداوند در قرآن خطاب به پیامبر(ص) می فرماید ما نافله‌ای را بر تو واجب کردیم تا تو به مقام محمود بررسی و در روایت است که مقام محمود همان مقام شفاعت در روز قیامت است.

استاد حوزه علمیه ابراز کرد: در روایت است که پیامبر(ص) بعد از نماز مغرب چیزی می‌خوردند و کاری را انجام می‌دادند و سپس نماز عشا را می‌خواندند و بعد از نماز عشا دیگر با کسی حرف نمی‌زدند و استراحت می‌کردند؛ سپس بعد از مقداری استراحت برمی‌خواستند و 4 رکعت نماز نافله شب می‌خواندند، دوباره استراحت می‌کردند و برمی‌خواستند 4 رکعت دیگر نافله شب می‌خواندند و دوباره مقداری استراحت می‌کردند و می‌خوابیدند و برای بار سوم بلند می‌شدند و 3 رکعت نماز شفع و وتر را می‌خواندند و نافله شب را به نافله صبح و نماز صبح وصل می‌کردند و این کیفیت نماز شب پیامبر(ص) بود.

وی با بیان اینکه قرآن می فرماید اولیاء خدا جز برای کسانی که خداوند آنها را بپسندد شفاعت نمی‌کنند، گفت: در روایات زیادی آمده است که آنهایی که خدا می‌پسندد کسانی هستند که با حضرت همراهی می‌کنند و ایمان به خدا دارند ولی گناهان کبیره انجام نداده‌اند؛ خداوند تضمین داده که از گناهان صغیره می‌گذرد.

میرباقری افزود: از اوصاف مؤمن این است که اگر خودش هم کار بدی انجام می دهد از کار بد خود متنفر است و همین ندامت به معنی توبه است و از گناه خود راضی نیست لذا اصرار بر گناه ندارد و اگر دیگری هم کار خوبی انجام می‌دهد کار خیر او را دوست دارد و به همین خاطر مؤمن اگر گناه هم کند خدا گناهش را می‌بخشد زیرا از گناه خوشش نمی‌آید و اهل توبه و استغفار است.

وی با بیان اینکه در برخی روایات است که همه محتاج شفاعت هستند و هیچکس بی نیاز از شفاعت نیست، ابراز کرد: در روایت دیگری آورده شده است که همه اهل محشر را به پیامبر اسلام(ص) ارجاع می‌دهند و همه به محضر رسول خدا می‌آیند و حضرت به سجده می‌افتند و آنقدر سجده خود را طول می‌دهند که خدا می‌فرماید سر بردار و هر که را می‌خواهی شفاعت کن.

استاد حوزه علمیه شفاعت را ادامه هدایت انبیا دانست و گفت: حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا برای هدایت امت پیامبر(ص) تلاش زیادی کردند و برای هدایت ما هم خودشان به میدان آمدند و هم حاضر شدند عاشورا برپا شود.

وی افزود: این سرمایه‌گذاری برای هدایت در دنیا مقدمه شفاعت در آخرت است و کسانی که با هدایت حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا همراه شدند در روایت است که در آخرت حضرت می آیند و ندا می رسد که همه سرهای خود را پایین بیندازند و حضرت می‌فرمایند می‌خواهم فرزند خود را همانطور که به شهادت رسیده‌اند ببینند و حقیقت عاشورا در آن صحنه ظاهر می‌شود.

میرباقری ادامه داد: حضرت در آن صحنه یک شکایتی می‌کنند و یک شفاعتی و در روایت دارد که حضرت شروع به شفاعت می‌کنند و حتی اگر کسی در محبت اهل بیت جرعه آبی به کسی داده باشد از او هم نمی‌گذرند و شفاعتش می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که همه محشر آرزو می‌کنند ای کاش فاطمی بودند.