به گزارش سراج24؛ فائزه حیدری: دوشنبه،17 آبان حوالی شرکت آب منطقه ای و صداوسیمای مرکز اصفهان،نقطه آغازِ همه چیز بود! آغازی که انتهایش به میزبانی بستر تشنه ی زاینده رود ختم شد!
چهارمین روز از حضور اعتراض آمیز کشاورزان اصفهانی که پیوند مردم و کشاورزان رقم خورد و تجمع 300هزار نفره ای،شکل گرفت.
درد دلهای این مردم را که جویا می‌شویم، به جایی حوالی مصوبه حق آبه زاینده رود خواهیم رسید؛ نقطه ای که بوی سوء مدیریت را به مشام می رساند.
همه ی دردهای زاینده رود خسته ی کهنسال برمی گردد به مدیریت نکردن درست منابع آب. مصوبه ای که طبق بند 9 آیین نامه آن، ۷۵ درصد آب زاینده رود به علاوه تونل کوهرنگ متعلق به کشاورزان شرق و غرب اصفهان و محیط زیست بوده که در طول سال‌های گذشته این حق آبه در بخش های دیگر نیز مصرف شده و چیزی عاید آنها نشده است و کشاورزان آن منطقه نیز جز کشاورزی، راه درآمدی دیگری ندارند.
سبز شدن سدهای متعدد در مسیر آبراه، وجود صنایع آب‌بر از قبیل کارخانه های فولادی و ذوب آهن و نیروگاه و پالایشگاه و پتروشیمی و راه اندازی کارخانه های تولید آب معدنی در سرچشمه ها، از قبیل اتفاقاتی است که موجب وضع کنونی شده است.
در این میان سرو کله ی کشاورزان غیر علمی و غیر کارشناس هم پیدا می‌شود و اقدام به کشت هایی می کنند که هیچ‌گونه هماهنگی ای با شرایط بومی اقلیمی منطقه نداشته و ندارد و فاجعه آنجایی جگر سوز می‌شود که در مسیر شرقی زاینده رود، چندسالی ست برنج کشت می‌شود.
در هیاهوی سوء مدیریت های همیشگی و پایدار؛ خشکسالی و بارشهای کم نیز مزید بر علت می شوند. بطوری که میزان بارش در سرچشمه اصلی از سالانه 1500میلی متر به 1200و در مسیر زاینده رود از 230 به 50 میلی متر کاهش یافته است.
چینش این مسائل و پیوندشان با یکدیگر، خلاصه ای ست از چیزی که در این سالها بر زاینده رودِ خسته گذشته است.
با این حال در 21 آبان ماه، فراتر از موضوع آب، اصفهانی ها گل کاشتند و نشان دادند که در عین وقار و متانت خود می توان نجیبانه مطالبه گری کرد.
نکته ای جالب در تجمع اعتراضی کشاورزان اصفهانی، وجود تیم انتظامات از قشر کشاورزان در دل مردم بود که علاوه بر نظم دهی، با تاکید بر برخورد با شخصی که بخواهد از این اعتراض بحق سو استفاده کند و اعتراضات را به سمت سوی دیگری ببرد، توسط انتظامات شناسایی و به نیرو انتظامی تحویل داده می‌شد و با همین حرکت و شعورِ اعتراض، صف خود را از فرصت طلبان جدا کردند.
نکته قابل توجه دیگر این مسئله، واکنش نشان دادن محمد مخبر معاون اول رئیس جمهور و محرابیان وزیر نیرو در ساعات اولیه تجمعات برخلاف سالها و دولتهای گذشته بود.
اما در این میان، شکسته شدن حصار محدودیتی که سالیان سال، صداوسیما دور خودش پیچیده بود، سر و صدا به پا کرد.
پوشش دهی سریع و به موقع و همراهی و نشان دادنِ هم عقیدگی با مردم، سدی بر راهِ شبکه های معاند شد.
وزیدن بوی بهبود از تغییر رویه مثبت رسانه ملی، امیدی هرچند کوچک را به رگهای این کشور تزریق می‌کند.
مسئله اصفهان به سادگی روان‌کردن آب در زاینده‌رود نیست و پیچیدگی‌ها و نکات خاص خودش را دارد؛ اما می‌توان از این بلوغ چه در میان مردم و کشاورزان، چه در نوع واکنش صداوسیما و رسانه‌های رسمی، به "سادگی" لذت برد هرچند که دولت نباید مطالبه ی اصلی را که، اجرای کامل قانون و مصوبات در مورد تحقق بارگذاری‌های جدید در رودخانه زاینده‌رود، تأمین منابع آب لازم برای جبران تخصیص‌های اضافه در حوضه زاینده‌رود، نظارت و حفاظت از ساماندهی رودخانه و توزیع عادلانه آب، جبران خسارات وارده، تصفیه تکمیلی پساب و تفکیک آب شرب و غیر شرب توسط شرکت‌های آب و فاضلاب را به فراموشی بسپارد.
