به گزارش سراج24؛ استاد محمدرضا حکیمی طی ماه‌های اخیر چند بار به علت ابتلاء به کرونا و بار دیگر به علت ضعف جسمانی ناشی از بیماری در بیمارستان بستری شدند و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت، اما پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه آخرین شب مردادماه ۱۴۰۰ به علت کهولت سنی دیده از جهان فرو بست.
زمان تشییع و محل دفن پیکر ابن علامه متعاقباً اعلام می‌شود.
استاد محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی نیز می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و …اشاره کرد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابتدای دهه هفتاد، در دیدار اعضای گروه ویژه و گروه معارف اسلامی صدای جمهوری اسلامی ایران سفارش به استفاده از شخصیت‌ها و فضلایی نظیر استاد محمدرضا حکیمی کرده بودند.
ایشان در این دیدار فرمودند: «شما باید یک گروه مشاوره‌ی محتوایی از مناسب‌ترین شخصیت‌هایی که امروز می‌توانید پیدا کنید، داشته باشید؛ مثلاً از آقای مصباح دعوت کنید و اصرار هم بکنید. سراغ شخصیت‌هایی هم که کنار هستند و در صحنه معارف مذهبی خیلی حضور پیدا نمی‌کنند، اما آماده هستند که به شما کمک کنند، بروید؛ مثلاً سراغ آقای محمّدرضا حکیمی بروید و از ایشان استفاده کنید.»
