به گزارش سراج24؛ حدیثی از قول امیرالمومنین(ع) نقل است که می‌فرماید:« کسی که به هنگام یاری ولیّ (رهبر) خود، بخوابد با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد!»
این حدیث مصداق بارز احوال کسانی است که در ابتدای مذاکرات به توصیه‌های رهبر خود توجه نکردند. افرادی که خود را حقوق‌دان و مذاکره کنندگان قهاری می‌دانستند؛ امروز به جایی رسیده‌اند که جهت جلوگیری از حمله‌ی دشمن، تنفس مصنوعی 60 روزه برای نعش برجام تجویز کنند.
آن روزی که رهبری در فرمایشات خود نسبت به این مذاکرات اظهار بدبینی می‌کردند، آقای روحانی در پاسخ به فرمایشات رهبری گفت:« خوش‌بینی در دنیای سیاست یا بدبینی خیلی معنا ندارد و باید واقع‌بین باشیم. با شناختی که از دنیا و مسئله دارم بدبین نیستم.» (اردیبهشت93)
آن روزی هم که رهبری دستورالعمل 9 گانه را به عنوان شرط پذیرش برجام به دولت و مجلس ابلاغ کردند دوباره خود را به آن راه زدند. پس از تائید 15 دقیقه‌ای برجام در مجلس بود که امریکا اولین ساز ناهماهنگ خود را پیرامون سخت شدن ورود ایرانیان به امریکا کوک کرد. این قانون اولین شوک به روند اجرای برجام بود.
شرق در این رابطه نوشت: درحالی‌که ایران، آمریکا و پنج کشور دیگر به دنبال مذاکراتی طولانی توانستند به توافقی در راستای برنامه هسته‌ای ایران برسند، طرح دشوارشدن راه ورود به آمریکا برای اتباع چهار کشور ایران، سوریه، عراق و سودان را به قانون تبدیل کرد. این مصوبه پس از آنکه در سنا به تصویب رسید، برای امضا به کاخ سفید فرستاده و در قالب قانون بودجه ارائه شده بود. اوباما در قالب این مصوبه، اختیار وتوی هیچ بندی را نداشت و مکلف بود تمام مصوبه را امضا و برای اجرا ابلاغ کند. اگر او تصمیم داشت با بندی از قانون مخالفت کند، قانون بودجه معطل می‌ماند و کار دولت با توقف مواجه می‌شد.
با امضای این قانون، اجرای توافق می‌توانست دستخوش نوسان شود. این موضوع در ایران از سوی وزیر خارجه و برخی نمایندگان با واکنش مواجه شد. به دنبال اعتراض ظریف، جان کری، وزیر خارجه آمریکا، در نامه‌ای خطاب به ظریف نوشت: «تغییرات جدید برای کسب روادید که در کنگره تصویب شده است و دولت اختیار توقف اجرای آن را دارد، به‌هیچ‌وجه مانع ما نمی‌شود که تعهدات خود طبق برجام را اجرا کنیم.»
عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، درباره این نامه تأکید کرد: «این نامه به امضای وزیر خارجه آمریکا رسیده که همچون نامه‌های با امضای رئیس هر دولت، دارای تعهد حقوقی و سیاسی برای آن کشور است». او اضافه کرد: «این یک نامه معمولی نیست. در روابط بین‌الملل، نامه دو نفر، تعهدآور است که یکی نامه رئیس دولت است و دیگری نامه وزیر امور خارجه. این نامه، امضای وزیر خارجه آمریکا را دارد و اجرای موفق برجام را تضمین کرده است». (دی 94)
امضای کری تضمین است!؟
در نهایت این قانون بزک شد تا به عنوان نقض کننده یکی از شروط 9 گانه‌ی رهبری عامل خروج ایران از برجام تلقی نشود.اما کار به همین جا ختم نشد تا آنجا که ولی‌الله سیف، رئیس بانک مرکزی ایران در مصاحبه‌ای با تلویزیون بلومبرگ گفت: توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 موسوم به برجام، تا کنون «تقریباً هیچ» دستاورد اقتصادی برای تهران در بر نداشته است.
به نوشته پایگاه اینترنتی بلومبرگ، آقای سیف گفته ایران سه ماه بعد از اجرای شدن برجام، توان دست‌یابی به 100 میلیارد دلار دارایی ضبط‌شده‌اش در خارج از کشور را نداشته و برای پرداخت صورت‌حساب‌هایش در مبادلات خارجی به دنبال راهی برای استفاده از دلار است. (فروردین 95)
چنین روندی به وفور در 6 سال مشاهده شده است. هربار که طرف غربی تعهدات خود را نادیده می‌گرفت؛ طرف مذاکره کننده‌ی داخلی با استفاده از بازوهای رسانه‌ای خود درصدد بزک و رفع و رجوع بدعهدی بر می‌آمد تا به عامل موجودیت دولت یعنی برجام خدشه‌ای وارد نشود. پس از خروج امریکا از برجام، این معاهده دیگر تضمین اجرایی خود را از دست داد و افرادی مانند عباس عراقچی هم که در آن روزها امضای کری را تضمین می‌دانستند فرار را بر پاسخگویی به مردم ترجیح دادند.
روند بزک کردن بدعهدی‌های غرب تا به امروز ادامه یافتتا اینکه بدعهدی اروپایی‌ها در راستای اجرایی کردن کانال مالی موسوم به اینستکس برای دولت مسجل شد. با توقف روند پیشرفت هسته‌ای مشت ایران برای دشمن باز شد و تهدید ایران به حمله‌ی نظامی بیشتر از هر زمان دیگری شدت یافت.
ساده‌لوحی دولت در اعتماد به امریکا کشور را در مسیری قرار داد که مردم ایران در دوگانه جنگ و تسلیم قرار گرفته‌اند. افکار عمومی دیگر تحمل وعده‌های روحانی را ندارد و روحانی مجبور است برای بقای دولتش دست به هر اقدامی بزند.
اصرار بیش از حد روحانی به ماندن در برجامی که هیچ دستاوردی برای ایران نداشت، او را به جایی رسانده که مجبور شده است غرب را به وسیله‌ی تهدید عدم خروج آب سنگین و اورانیوم از ایران به انجام تعهداتش ترغیب کند!
برجامی که روزی قرار بود وسیله‌ی خوشبختی مردم و رونق اقتصادی باشد، امروز تا جایگاه آخرین قدم برای حمله به ایران تنزل پیدا کرده است. حال باید از طراحان برجام پرسید برجامی که به مردم ایران وعده داده بودید کجاست؟! باید به امریکا لعنت بفرستیم یا دروغگویان!؟
انتهای پیام/
