سوره مبارکه إسراء آیات ۱۰۵-۱۱۱+صوت

به گزارش سراج24، سوره اِسراء یا سُبحان هفدهمین سوره قرآن و سوره‌ای مکی است. سوره را به این مناسبت که آیه نخست آن، از سفر شبانه پیامبر، از مسجدالحرام به بیت المقدس سخن می‌گوید، اسراء (سفر شبانه) نامیده‌اند؛ همچنین، چون بخش زیادی از آن درباره بنی اسرائیل است، بنی اسرائیل نامیده می‌شود.

سوره اِسراء ۱۱۱ آیه دارد و از لحاظ حجم، از سوره‌های مئون و متوسط قرآن است. در این سوره از موضوعاتی، چون توحید، معاد، نفی شرک، معراج پیامبر، دلائل نبوت، اعجاز قرآن، نیکی به پدر و مادر، تأثیر گناه بر باور‌های انسان و بنی اسرائیل سخن به میان آمده است.

و آن [قرآن] را به حق فرود آوردیم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت‏ دهنده و بیم‏رسان نفرستادیم (۱۰۵)
وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُکْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِیلًا ﴿۱۰۶﴾
و قرآنى [با عظمت را] بخش بخش [بر تو] نازل کردیم تا آن را به آرامى به مردم بخوانى و آن را به تدریج نازل کردیم (۱۰۶)
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿۱۰۷﴾
بگو [چه] به آن ایمان بیاورید یا نیاورید بى‏ گمان کسانى که پیش از [نزول] آن دانش یافته‏ اند چون [این کتاب] بر آنان خوانده شود سجده‏ کنان به روى درمى‏ افتند (۱۰۷)
وَیَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿۱۰۸﴾
و مى‏ گویند منزه است پروردگار ما که وعده پروردگار ما قطعا انجام‏شدنى است (۱۰۸)
وَیَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ یَبْکُونَ وَیَزِیدُهُمْ خُشُوعًا ﴿۱۰۹﴾
و بر روى زمین مى‏ افتند و مى‏ گریند و بر فروتنى آنها مى‏ افزاید (۱۰۹)
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَیًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلًا ﴿۱۱۰﴾
بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدام را بخوانید براى او نامهاى نیکوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسیار آهسته‏ اش مکن و میان این [و آن] راهى [میانه] جوى (۱۱۰)
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیرًا ﴿۱۱۱﴾
و بگو ستایش خدایى را که نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شریکى دارد و نه خوار بوده که [نیاز به] دوستى داشته باشد و او را بسیار بزرگ شمار (۱۱۱)

انتهای پیام/