به گزارش سراج24،پلاسکو فروریخت اما آوار آن تنها بر سر آتش‌نشان‌های فداکاری که برای نجات جان مردم و حفاظت از مال آن‌ها ورود کرده بودند نریخت بلکه عواملی از بیرون درصدد بهره‌برداری‌های سیاسی از آوارهای پلاسکو هستند. آتش‌سوزی و ریزش پلاسکو در این سطح در کشور بی‌سابقه بود و باید اذعان کرد مدیریت این بحران کارنامه تقریباً موفقی در آواربرداری و پیدا کردن پیکر شهدای آتش‌نشان و شهروندان داشت. ولی این اقدامات هیچ جای در محاسبات سیاسی گروه‌ها و جناح‌هایی که به دنبال حذف رقبای احتمالی در انتخابات پیش رو هستند ندارند و می‌بایست تا می‌توانند در همین مراحل رقبا را حذف کنند.
در همان ساعات اولیه حادثه، درحالی‌که بسیاری از آتش‌نشان‌ها زیر آوار بودند و صدها نیرو در حال خاموش کردن آتش و شروع عملیات آواربرداری، رئیس‌جمهور در پیام کوتاهی از وزیر کشور خواست عوامل و مسئولین حادثه را به‌سرعت معرفی کند! این تعجیل در معرفی مقصران در همان ساعات اولیه بسیار جای تردید درباره اهداف و نیت‌های اصلی چنین تقاضایی داشت! این موج با پیام مقام معظم رهبری مبنی بر ادامه مجاهدت و رسیدگی به علل حادثه پس‌ازآن، فروکش کرد، بااین‌وجود رسانه‌ها و جریان‌های حامی دولت به‌صورت صریحی در پی مقصریابی بودند و تنها در فاصله یک‌روزه از آواربرداری، رئیس‌جمهور دستور تشکیل هیئت ویژه گزارش ملّی بررسی حادثه را با حضور ده تن از اساتید دانشگاه‌ها صادر کرد تا «بررسی علل و عوامل وقوع آتش‌سوزی و فروریختن ساختمان»، «نحوه مدیریت محیطی حادثه»، «کیفیت هماهنگی دستگاه‌های مسئول در مدیریت بحران»، «راه‌های پیشگیری از تکرار آن» و «اصلاحات ساختاری و مدیریتی لازم» را طی گزارشی تا دو ماه آینده ارائه دهند.
چنین اقدامی در دولت تدبیر و امید بی‌سابقه بود. درحالی‌که تنها سه ماه به انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا باقی‌مانده، تعیین زمان دو ماه یعنی دقیقاً در زمان شروع فعالیت‌های انتخاباتی جای شک و تردید درباره نیت‌های اصلی تشکیل این هیئت را ایجاد می‌کند؛ اما به‌هرحال آیا رئیس‌جمهوری کشور نمی‌توانست در موارد مشابه دیگر که فجایع به‌مراتب بدتری از پلاسکو را در پی داشته‌اند، هیئت‌های این‌چنینی به راه می‌انداخت. تشکیل این هیئت‌ها زمانی مهم جلوه می‌کرد که انگیزه‌های سیاسی پشت سر آن وجود نداشت. کاملاً روشن است که دولت درحالی‌که یکی از متهمان اصلی پلاسکو است در نقش مدعی‌العموم ظاهرشده تا خود را تبرئه سازد. هیچ متهمی نمی‌تواند برای بررسی خطاهای خود ترکیب هیئت‌منصفه را تعیین کند.
دیدن یا ندیدن؛ مسئله این است!
اما ورای این مورد، برای بررسی عملکرد دولت در نزدیک به 4 سال گذشته، چند هیئت حقیقت‌یاب یا ویژه به راه افتاده تا افکار عمومی را از فجایع و عوامل آن آگاه کنند. حتی در مقابل کمیته ویژه برجام در مجلس نهم، دولت تا توانست سنگ‌اندازی کرد تا آنکه این کمیته ماهیت اصلی خود را از دست داد و در مجلس بعدی به‌کلی به فراموشی سپرده شد. مسئولان دولتی حتی در مقابل کوچک‌ترین نقدی تاب و تحمل ندارند چه برسد که اجازه تشکیل هیئت‌های ویژه برای معضلات و مشکلات روی‌داده در کشور را بدهند.
چرا دولتی که ادعاهای فراوان دارد، برای مردم مظلوم خوزستان و استان‌های غربی کشور که درگیر ریز گردها هستند، اقدامی صورت نمی‌دهد و هیئت ویژه تشکیل نمی‌دهد. درست در زمانی که مردم این استانها در زیر آوار گردوخاک‌ها در مرحله خفگی به سر می‌برند، معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست در سفرهای خارجی به سر می‌برد و باید کمپین‌های بزرگی از سوی افکار عمومی راه بیفتد تا ایشان زحمت بکشند و در این مورد صحبت کنند!
درست در زمان آواربرداری پلاسکو، مردم سیستان و بلوچستان باسیل بزرگی روبه‌رو شدند و بسیاری از خانه‌ها و مزارع ویران شد. در این حادثه حتی یک بالگرد برای نجات افراد گرفتار در سیلاب وجود نداشت و استاندار این استان به خود اجازه می‌داد تا عنوان کند خسارت چندانی به مردم وارد نشده است! تا داد نمایندگان سیستان و بلوچستان بلند شود و عنوان کنند که کسی به داد مردم این استان نمی‌رسد! چرا رئیس دولت در این زمینه هیئت ویژه راه نمی‌اندازد تا به افکار عمومی درباره غفلت و کم‌کاری مسئولان تحت امرش گزارش دهند!
در بحث وعده‌های اقتصادی دولت که منتهی به رکود اقتصادی و نقدینگی بی‌سابقه، تعطیلی بسیاری از صنایع و کارگاه‌های تولیدی، افزایش معضلات اجتماعی و ... شده، آیا نباید کمیته یا هیئتی ورود کند و در نقش مدعی‌العموم از دولت پاسخی بخواهد که چرا بیهوده وعده داده و عملکردی نداشته است! رئیس‌جمهور بهتر از وزیر کشور درباره افزایش افسارگسیخته معضلات اجتماعی سؤال کنند که به چه دلیل در این سال‌ها نمودار آمار فقر، بیکاری، اعتیاد و طلاق به سقف چسبیده و این گور خوابی‌ها در حوزه استحفاظی دولت چه معنایی می‌دهند؟!
درست است که افکار عمومی منتظر گرفتن پاسخ‌هایی درباره علل و عوامل حادثه پلاسکو هستند اما افکار عمومی در بسیاری از حوزه‌ها و عملکردهای دولت نیز انتظار تشکیل کمیته‌های حقیقت‌یاب دارند تا علل و عوامل فجایع متعدد در حوزه مسئولیت‌های دولت تدبیر و امید نیز مشخص شوند! صداقت در بررسی حادثه پلاسکو از سوی دولت زمانی می‌توانست به باور عمومی برسد که کارنامه‌ای از مسئولان دولتی در این زمینه وجود می‌داشت.
زمانی که حادثه قطار تهران و مشهد روی داد، مسئولان دولتی و رسانه‌های حامی آن خود را به در و دیوار می‌کوبیدند تا وزیر راه آسیبی نبیند و با استعفای صوری رئیس راه‌آهن، آخوندی نجات پیدا کرد. چرا این‌همه مقاومت در مقابل استیضاح وزیر راه و شهرسازی در مجلس دهم وجود دارد؟ چرا رئیس دولت باوجودآنکه تخلفات برادرش، حسین فریدون در قوه قضاییه در حال بررسی است و نمایندگان مجلس لیست بلندبالایی از لابی‌ها و ارتباطات فریدون با متخلفان اقتصادی ارائه کرده‌اند، حسن روحانی همچنان به دفاع از برادرش می‌پردازد و مانع اصلی رسیدگی به پرونده وی است؟ هزاران چرای دیگر در حوزه عملکردهای دولت وجود دارد اما بی‌پاسخ‌مانده‌اند! حال چگونه افکار عمومی می‌بایست به نیات دولت در بررسی علل و عوامل حادثه پلاسکو اطمینان کنند درحالی‌که نیت‌های سیاسی پشت سر آن قوی‌تر از اهداف تخصصی و فنی است؟
منبع:فارس
