سواستفاده از پیاده‌روی اربعین برای تفرقه‌انگیزی در میان مسلمانان

در درون همه مذاهب اسلامی، اعم از اهل تشیع و اهل تسنن مقدساتی وجود دارد که برخی مورد قبول و احترام همه مذاهب اسلامی و برخی دیگر مورد احترام مذاهب خاصی است که هرگز این مسائل نباید منجر به اختلاف افکنی در بین مذاهب اسلامی شود.

 با این حال در بین مذاهب تشیع و تسنن همواره گروه های افراطی  وجود داشته اند که خواسته و یا نخواسته در مسیر انحراف قدم برداشته اند و با این اقدام خود هزینه سنگینی نیز به اسلام وارد کرده اند. یکی از این جریان های منتسب به مکتب تشیع که در چند سال گذشته در حال رشد و نمو بوده، جریان شیعه نمایی است که در حاشیه و متن بیت صادق شیرازی شکل گرفته است. 

فروپاشی دولت بعثی صدام فرصت طلایی را در اختیار شیعیان قرار داد که همه شیعیان از ملل مختلف با آزادی به زیارت قبور ائمه معصومین تشرف پیدا کنند، پیاده روی اربعین امام حسین(ع) تبدیل به یکی از نمادهای بزرگ جهان تشیع در دهه های اخیر مبدل گردید.

این پیاده روی از کشورهای مسلمان و بخصوص ایران با هزاران عشق و علاقه آغاز می گردد و دوستداران اهل البیت با فهم مشکلات و مصائب این راه، و حتی خطر حمله داعش، ترسی به دل راه نمی دهند بلکه با اراده و مصمم در این تجمع بزرگ حضور پیدا می کنند.مبدا و مقصد حرکت این حرکت، عشق و دلدادگی به امام حسین(ع) است و کسی حق ندارد دست به مصادره ان بزند.

در این فضا، جریان صادق شیرازی که همواره مترصد فرصت های اینگونه بوده، بیکار نماند و در طول مسیر پیاده روی اربعین از این مراسم مذهبی برای تبلیغ برنامه ها و اندیشه های خود بهره برداری کرد. به گونه ای که با تبلیغات فراوان خود در حال مصادره راهپیمایی‌ اربعین حسینی علیه‌السلام به نام خود می باشند. این موکب ها در مقایسه با موکب های دیگر از ویژگی خاصی برخوردار هستند.

اولین نکته درباره این موکب ها،چیدمان آنها است که در اولین نگاه از بین دیگر موکب ها، نظر هر فرد در حال گذر را به خود جلب می کند. استفاده از رنگ های مختلف، مرتب و منظم بودن و به عبارتی شیک بودن از مهم ترین ویژگی های این موکب هاست.

دومین نکته این است که مبلغانی با ظاهرهای آراسته در حال تبلیغ و ترویج اندیشه‌های این جریان هستند. مبلغان این موکب ها می دانند که چه افرادی را مخاطب خود سازند از این رو تمرکز خود را بر روی افراد عامی و افرادی که کمترین اطلاعات را در موضوعات اعتقادی و سیاسی دارند می گذارند. البته از مردم با اطلاع نیز غافل نیستند بلکه با سخنان مستدل وار تلاش می کنند نظر آنها را نیز جلب کنند.

این جریان برای هر فردی با روحیه خودش برخورد می کنند. از آنجایی که در این مراسم پیاده روی سینه های زوار سراسر اندوه و غم نسبت به ظلم های است که به خاندان اهل بیت است، با کوچکترین سخن و اقدامی احساسات آنها تحریک می شود. از اینرو مبلغان جریان صادق شیرازی این زمان را بهترین فرصت برای تبلیغ اندیشه های غلطی می کنند که می تواند به اصل مکتب تشیع صدمه بزند و آن را در برابر دیده گان ادیان دیگر زیر سوال ببرد، اقدام می کنند . از جمله اندیشه های که توسط این افراد تبلیغ می شود مقوله قمه زنی است. در همین راستا اینگونه تبلیغ می کنند که ریخته شدن چند قطره خون از سر در مقابل 72تن از شهدای کربلا و بخصوص سیدالشهدا کمترین چیزی است که می تواند باشد. بنابراین مخاطب تحریک می شود که در مراسم های محرم حتما دست به این اقدام بزنند.

 این مبلغ ها هرگز به جای شور حسینی از شعور و معرفت نسبت به امام حسین(ع) سخن نمی گویند. وقتی احساسات مخاطب خود را تحریک کردند به اصل مطلب خود می رسند که همان مظلوم نمایی برای صادق شیرازی است. برای اینکه بتوانند این کار را به درستی انجام بدهند، اقدامات جمهوری اسلامی را به شدت مورد نقد و انتقاد قرار می دهند که در دنیای اسلام این جمهوری اسلامی است که با اقدامات خود در مسیر ضد اهل بیت و به عبارتی در مسیر سقیفه بنی ساعده که خلاف خواسته و وصیت پیامبر(ص) است حرکت می کند.  

موکب های این جریان، همچنین نسبت به دیگر موکب ها به پذیرایی بهتری از مخاطبان خود می پردازد.گویا برنامه این جریان است که هر کسی را به طریقی مجاب کنند. یکی را با سخنان اغراق آمیز و تحریک کننده، دیگری را با ظاهری آراسته و دیگری را به اصطلاح با نمک گیر کردن و...

در موقع صرف غذا به مخاطبان خود سخنانی را می گویند که بوی جز تفرقه از آن بیرون نمی آید. در این فرصت بار دیگر احساسات مخاطب خود را تحریک می کنند و سخن از تلاش برای آزاد سازی بقیع به جای قدس شریف می کنند و به جای وحدت سخن از برائت می گوید و...
اینها تنها بخش کوچکی از اقدامات این موکب هاست.  نصب تصاویر بزرگی از صادق شیرازی در موقعیت های مختلف به همراه جملاتی از او و نیز پخش بروشورها ی رنگی و کتابچه ها، نگاه ها را متوجه را موکب های این جریان می سازد.