به گزارش «سراج24» حجت‌الاسلام محسن ادیب بهروز، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره برخی اظهار نظرها مبنی بر اینکه حضرت خدیجه(س) مسیحی بوده و در انجیل بشارت ظهور پیامبری از آخرالزمان را خوانده بود و با توجه به خصلت و رفتار پیامبر(ص) احتمال می‌داد حضرت محمد (ص) همان پیامبر خاتم است، گفت: مشکل ما این است که در بررسی و قبول گزارش‌های تاریخی، فضای ذهنی خودمان را در نظر می‌گیریم و ویژگی‌های مکانی و فضایی را که حضرت خدیجه (س) در آن زندگی کرده است، در نظر نمی‌گیریم.
وی با بیان اینکه دو فضای متفاوت در اینجا وجود دارد، اظهار داشت: حضرت خدیجه (س) با پیامبر بیگانه و نا آشنا نبود چرا که اولاً هر دو بزرگوار در یک قبیله زندگی می‌کردند و نظام قبیله‌ای در عربستان، یک مقداری شبیه زندگی آپارتمان نشینی امروزی ما است به این صورت که مثلاً برخی از اعضای فامیل، یک محدوده مشخصی را برای زندگی انتخاب می‌کنند.
* حضرت محمد(ص) و خدیجه(س) رابطه فامیلی با هم داشتند
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: حضرت خدیجه(س) و پیامبر (ص) شناخت نسبتاً کاملی از هم داشتند که مستند قابل ارائه‌ای در این زمینه وجود دارد. اگر سفری به مکه داشته باشیم حد فاصل محل ولادت پیامبر (ص) و محل زندگی ایشان و حضرت خدیجه(س) که از همان ابتدا منزل حضرت خدیجه بود و اکنون توسط حاکمان عربستان تخریب شده است، چیزی حدود 200 تا 250 متر بیشتر نیست در چنین بافت زندگی، افراد شناخت خوبی از هم دارند و این طور نیست که ما بگوییم حضرت خدیجه (س) پیامبر(ص) را نمی‌شناسد و شناخت ایشان از حضرت محمد(ص) به تجارتی که بعدها با ایشان داشت و یا از راه بشارت‌های وارده در انجیل، می‌رسد نه این طور نبوده است.
وی ادامه داد: نکته دوم اینکه که اگر در نظر گرفته شود بسیاری از ذهنیت‌ها در ارائه گزارش‌ها تغییر خواهد کرد این است که پیامبر (ص) و حضرت خدیجه(س) با هم رابطه فامیلی دارند به طوری که از ناحیه دو پدر بزرگ و یا بالاتر، ایشان پسر عمو و دختر عمو بوده‌اند از این رو اگر برخی از افراد در یک محل زندگی کنند و از طرف دیگر نیز ارتباط فامیلی هم داشته باشند، شناخت خوبی را برای دو طرف به وجود خواهد آمد.
ادیب بهروز عنوان کرد: پیامبر (ص) از همان دوران کودکی قبل از ولادت، با علائمی که در نظام هستی رخ می‌دهد، آثاری که در زندگی خانوادگی حضرت به وجود می‌آید و رفتار دوران کودکی ایشان، زبانزد همگان بود و دوست و دشمن می‌دانستند که حضرت، انسانی منحصر به فرد است. اگر دوران کودکی حضرت رسول(ص) را بر اساس گزارش‌های قرن دوم در نظر بگیریم می‌بینیم که پیامبر (ص) رفتارهایی دارد که کاملاً استنثنایی است پیامبر(ص) علاوه بر اینکه با جبرئیل دیدار و ملاقات می‌کند، به عنوان یکی از انبیا مطرح است.
وی یادآور شد: افرادی که نمی‌توانند موضوع نبوت پیامبر اکرم(ص) را هضم کنند و از این رو نسبت به این مسئله ایجاد شبهه می‌کنند که یک کودک چگونه می‌تواند جزو انبیا باشد؟ پاسخ علی بن ابی‌طالب(ع) در این خصوص می‌تواند ما را یاری کند، ایشان فرمودند: حضرت رسول(ص) کمالات تمام انبیا را یک جا داشت یعنی اگر عیسی (ع) در دوران کودکی به مقام نبوت می‌رسد و به عنوان یک پیامبر الهی با مادر خویش سخن می‌گوید پیامبر (ص) این مقام را نیز به دست آورد همچنین یحیی (ع) در کودکی به نبوت رسید. اینجا این سؤال مطرح می‌شود که چرا معاندان و دشمنان دین، هیچ شبهه و اشکالی در این زمینه به وجود نمی‌آورند اما پیامبر اکرم (ص) که اشرف مخلوقات و گل سر سبد انبیاست سر و صدای بعضی از افراد بلند می‌شود.
* خدیجه(س) برای شناخت پیامبر(ص) نیازی به بشارت انجیل نداشت
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه حضرت محمد(ص) از کودکی مقام نبوت را داشت و با بعثتش به مقام رسالت نائل شد، خاطرنشان کرد: حضرت خدیجه(س) با آگاهی و شناختی که از مراحل گوناگون زندگی حضرت محمد(ص) داشت دیگر چگونه به بشارت انجیل و یا خبر غلامش نیاز دارد بنابراین با در نظر گرفتن این مسائل به یک نتیجه می‌رسیم و آن اینکه حضرت خدیجه از همان دوران کودکی شناخت کامل و دقیقی از پیامبر (ص) دارد و گام‌گام در مراحل مختلف ایشان را می‌شناسد.
وی گفت: از طرف دیگر می‌بینیم گزارش مخالفان این است که حضرت خدیجه (ص) را پیرو ادیان الهی نمی‌داند و بلکه ایشان را مسیحی می‌دانند؛ با فرض صحت این نظریه باید به یک پرسش پاسخ داد و آن اینکه: تمام وابستگان پیامبر (ص) مانند عبدالمطلب، ابو طالب، حمزه و دیگران را باید همگی را به طور یکدست پیرو آخرین دین، یعنی مسیحی بدانیم که خوشبختانه محققان ما تا این لحظه، چنین نظری نداشته‌اند بلکه معتقدند در آن برهه، مسیحیت چنان دچار تحریف شد که اصولاً کسی به سراغ آن نمی‌رفت.
* حضرت خدیجه(س) بعد از دختر بزرگوارش، دومین مقام نظام هستی را در میان زنان جهان دارد
ادیب بهروز اظهار داشت: برخی از دوستان و محققان ما وقتی آیین و مذهب خانواده پیامبر(ص) و حضرت خدیجه(س) را مطرح می‌کنند، می‌گویند که آنها جزو «حنفا» یعنی پیروان حضرت اسماعیل(ع) بودند که از تحریف مصون مانده است و در واقع، تنها آیینی که خالص به جناب عبدالمطلب رسیده بود آیین جدش حضرت ابراهیم(ع) بود که آیینی محفوظ از تغییر و تحریف بود. بنابراین اگر ما بپذیریم که اگر آنها موحد بودند باید گفت آیینی که داشتند آیین حضرت ابراهیم (ع) بوده، نه آیین تحریف شده حضرت عیسی(ع).
وی با اشاره به شخصیت قرآنی حضرت خدیجه(س) عنوان کرد: تفاسیر اهل سنت و شیعه در ذیل تفسیر آیه 42 سوره آل عمران «وَإِذْ قَالَتِ الْمَلاَئِکَةُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاکِ وَطَهَّرَکِ وَاصْطَفَاکِ عَلَى نِسَاء الْعَالَمِینَ» آورده‌اند که خطاب این آیه فقط شامل حال حضرت مریم (س) نمی‌شود بلکه بر اساس تصریح پیامبر (ص) در روایت‌های متواتر، سه خانم دیگر از جمله حضرت زهرا (س)، حضرت خدیجه(س) و حضرت آسیه نیز از مصادیق این آیه به شمار می‌روند و حضرت خدیجه (س) بعد از دختر بزرگوارش، دومین مقام نظام هستی را در میان خانم‌ها داشته و دربالاترین مرتبه کمال بعد از وجود مطهر حضرت زهرا(س) قرار دارند.
* گزارش‌های تاریخی معاندان درباره حضرت خدیجه(س) را کنار بگذاریم
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه تعبیر «ام الائمه» را که امروزه برخی از دانشمندان برای حضرت فاطمه(س) به کار می‌برند، تصریح کرد: بنده در گزارش مستندی از امام صادق (ع) دیدم که جبرئیل خدمت پیامبر (ص) می‌رسد و می‌فرماید: «من حامل پیامی برای حضرت خدیجه (س) از طرف خدا هستم و آن اینکه: اکنون ام‌الائمه انتخاب و تعیین شد» و این تعبیر ابتدا برای حضرت خدیجه به کار برده شده بود. این مطلب در صفحه 594 کتاب امالی شیخ صدوق ذکر شده است.
وی ادامه داد: بنابر این اگر وجود مقدس حضرت خدیجه (س) نبود ما وجود مبارکی مانند حضرت فاطمه (س) نداشتیم و اگر وجود مطهر حضرت زهرا(س) نبود اثری از یازده امام وجود نداشت.
ادیب بهروز تصریح کرد: دغدغه بنده این است که ما برای شخصیت حضرت خدیجه (س) آن دسته از گزارشات دشمنان را ولو به زبان دوستانمان کنار بگذاریم. همه می‌دانیم با توجه به کینه و بغضی که علیه حضرت خدیجه (س) داشته‌اند، از هرگونه جعل گزارش دریغ نمی‌کردند. در پایان تأکید می‌کنم یادمان نرود حضرت خدیجه (س) فردی بود که لیاقت مادری حضرت زهرا (س) را پیدا کرد.
