به گزارش سراج24، به نقل از رسانه‌های مصر، یک هیئت 38 نفره از بازرگانان ارشد صهیونیستی در چارچوب طرح مربوط به مناطق صنعتی (کویز) وارد قاهره شد.
این هیئت صهیونیستی در این سفر برای رونق همکاری اقتصادی اسرائیل و مصر و تقویت روابط اقتصادی دو طرف تلاش خواهد کرد.
هیئت صهیونیستی به محض ورود به قاهره مورد استقبال همتایان مصری خود قرار گرفت و انتظار می‌رود که بازرگانان مصری نیز در اواخر سال جاری میلادی به سرزمین اشغالی سفر کنند.
بر اساس این گزارش، بیشتر بازرگانان اسرائیلی عضو این هیئت در زمینه صنعت نساجی، پتروشیمی، پلاستیک، تولید و بسته‌بندی کالاها فعالیت دارند و هدف آنها افزایش میزان صادرات اسرائیل به بازارهای مصر است.
توافقنامه کویز ثمره کمپ دیوید
توافقنامه تجارت آزاد که به «مناطق آزاد تجاری» یا «کویز» هم معروف است، یکی از مهمترین بازتاب‌های امضای توافقنامه صلح بین مصر و رژیم صهیونیستی موسوم به «کمپ دیوید» در سال 1979 می‌باشد که بعدها مشابه چنین توافقی بین اردن و رژیم صهیونیستی نیز امضا شد تا به موجب آن چنین مناطقی در مرزهای مشترک دو طرف نیز ایجاد شود، مناطقی که کارشناسان امور جهان عرب از آنها تحت عنوان «بسترسازی» جهت برقراری رابطه بین جهان عرب و رژیم صهیونیستی هم یاد می‌کنند.
به ویژه اگر عواملی چون ضعف اقتصادهای عربی و عدم استقرار و بی ثباتی منطقه‌ای را نیز در نظر بگیریم، در این صورت مناطق آزاد تجاری و همکاری‌های اقتصادی نشأت یافته از آن سودهای مالی کلانی برای طرف‌های ذیربط به دنبال دارد.
توافقنامه کویز مناطق آزاد تجاری - صنعتی را شامل می‌شود که کشورهای امضا کننده توافقنامه یعنی اردن و مصر بر اساس آن امکان وارد کردن کالاها و محصولات آمریکایی و صهیونیستی را می‌یابند. مصر در حال حاضر دارای 15 منطقه از این نوع و اردن دارای 13 منطقه کویز می‌باشد که در مجموع سالیانه کالاهایی به ارزش حدود یک میلیارد دلار از آنها به این دو کشور صادر می‌شود.
نکته‌ای که باید به آن توجه داشت، آن است که مناطق کویز با مناطق آزاد تجاری تفاوت دارند، چون مناطق کویز مختص یک کشور نیستند، بلکه به صورت مشترک از سوی رژیم صیونیستی و مصر و اردن تحت اشراف و نظارت آمریکا اداره می‌شوند. افزون بر آن ارز مورد مبادله و تعامل در این مناطق دلار آمریکاست.
ایده تشکیل مناطق کویز توسط یک بازرگان و تاجر اردنی - فلسطینی به نام «عمر صلاح» ارائه شد که تلاش داشت، ابتدا از معاهده اوسلو، منعقده در سال 1993 میلادی و پس از آن توافقنامه صلح اردن - اسرائیل، امضا شده در سال 1994 میلادی بهره‌برداری اقتصادی کند؛ چرا که وی تاکید بسیار داشت تا به هر طریق ممکن از توافقنامه تجارت آزاد واشنگتن - تل آویو که 8 سال پیش بین دو طرف امضا شده بود، نهایت بهره‌برداری را داشته باشد.
در ابتدا اگر چه ایده عمر صلاح از سوی دولت اردن رد و ایده‌ای ساده لوحانه و احمقانه توصیف شد، با این حال وی با سفر به واشنگتن و تحت فشار گذاشتن وزارت خارجه و کاخ سفید و نماینده دولت آمریکا در عرصه تجارت خارجی موافقت آنها را با امضای توافقنامه کویز به دست آورد، به گونه‌ای که این پافشاری‌های او دولت وقت اردن را به ستوه آورده بود.
با این حال پافشاری‌های صلاح نتیجه داد و موجب شد تا در سال 1996 «بیل کلینتون»، رئیس جمهوری وقت آمریکا توافقنامه کویز را امضا کند که به موجب آن حداقل 35 درصد از صادرات مناطق کویز به آمریکا باید ساخت اردن، سرزمین‌های اشغالی یا رژیم صهیونیستی و ما بقی صادرات این مناطق می‌تواند از تولیدات دیگر کشورهای جهان باشد.
