به گزارش سراج24، محمدجواد ظریف در هفته جاری سفری به لبنان داشت. سفری که در شرایط کنونی این کشور و تشکیل دولت بعد از ماه‌ها تاخیر، رویداد مهمی تلقی می‌شود.
بواسطه حضور جریانات و اقوام مختلف در این کشور کوچک، برای ظریف دیدار‌های متعددی با سران گروه‌ها و البته مقامات رسمی لبنان برنامه ریزی شده بود. دیدار با سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان، بعنوان مهمترین هم پیمان منطقه‌ای ایران هم در چارچوب همین سفر صورت گرفت.
ارتباط وثیق ایران و حزب الله و نزدیکی افکار، رویکرد‌ها و اقدامات شان اکنون آنقدر عیان شده است که همه رسانه‌های بین المللی و کارشناسان سیاسی و نظامی، حضور ظریف در بیروت بعنوان اولین وزیر خارجه پس از تشکیل دولت جدید لبنان را نشان دهنده جایگاه و نقش کلیدی مقاومت اسلامی در این کشور دانستند که بدون شک جز با حمایت و همراهی ایران ممکن نبوده است.
حالا که پیام محوری این سفر تاکید و تداوم حمایت جمهوری اسلامی ایران از جبهه مقاومت اسلامی است، بدون شک باید ظریف و هیئت همراه و برنامه ریزان سفر او تلاش کنند تا این پیام به بهترین و کامل‌ترین شکل خود منتقل شده و پژواک پیدا کند.
یکی از برنامه‌های تقریبا ثابت در عرف سفر‌های دیپلماتیک، ادای احترام به «مقام نمادین سرباز گمنام» است. مسئله‌ای که در بیشتر سفر‌های دوجانبه وزیرامورخارجه کشورمان به شرق و غرب عالم هم در دستور کار قرار داشته و انجام می‌شود.
اما متاسفانه در برنامه سفر دو روزه ظریف به بیروت این برنامه مهم به ورطه فراموشی سپرده شد. اتفاقی که قرار داشتن لبنان در خط مقدم مبارزه با تروریسم دولتی اهمیت آنرا دو چندان می‌کند. بدون شک توقع از هر مقام ایرانی و در راس آن رئیس دستگاه دیپلماسیش این است که در سفر به سرزمین مقاومت در بیان و در عمل، حمایت خود را از محور مقاومت و اقدامات رزمندگان آن نشان دهد و جلوی تفاسیر و برداشت‌های اشتباه یا سوءتفاهم‌های احتمالی را بگیرد. با این وجود علی رغم حضور وزیرخارجه در منطقه ضاحیه بیروت، ظریف اقدامی برای حضور در «روضه الشهیدین» و ادای احترام به رزمندگان و فرماندهان حزب الله نکرد. مسئله‌ای که تقریبا در بین همه هیئت‌های رسمی ایران در سطوح مختلف بصورت یک پروتکل جاری و همیشگی درآمده است. خصوصا که حضور ظریف در بیروت مصادف با سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران و از سوی دیگر همزمان با سالگرد شهادت فرمانده ارشد حزب الله لبنان، اسطوره مثال زدنی مقاومت اسلامی، «شهید عماد مغنیه» بود و همین تقارن‌ها ضرورت و اهمیت حضور بر سر مزار این فرمانده شهید و همرزمانش را دوچندان می‌کند.
ظریف در نخستین سفرش به بیروت در کسوت وزیر خارجه در سال ۹۲، بر سر مزار این شهدا حاضر شده و به آن‌ها ادای احترام کرد، اما این اقدام بلافاصله از سوی آمریکا محکوم شد و کیتلین هایدن سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید، با محکوم کردن اقدام ظریف مدعی شد: مغنیه عامل برخی اقدامات تروریستی بود که به کشته شدن شماری از شهروندان آمریکا انجامید.
واکنش سریع ایالات متحده حکایت از صحت و درستی این اقدام نمادین وزیرخارجه ایران داشت، اما مع الاسف ظریف در ۲ سفر بعدی خود به بیروت، این برنامه مهم و حاوی پیام صریح را حذف کرد! اقدامی که با تفاسیر مختلفی در میان رسانه‌ها و کارشناسان منطقه‌ای و بین المللی مواجه شد.
در همین حال در سفر قبلی ظریف، برخی مقامات وزارت خارجه فشردگی برنامه‌های سفر و قصد او برای ادامه سفر به کشور‌های دیگر را دلیل لغو برنامه حضورش در روضه الشهیدین دانستند، اما این بار که هواپیمای اختصاصی آقای ظریف در فرودگاه رفیق حریری پارک شده بود تا هرگاه که او اراده کند، بی دغدغه به تهران بازگرداندش، معلوم نیست ساکنین ساختمان میدان مشق چه بهانه‌ای برای کنارگذاشتن این پروتکل جاری در سفر‌های دیپلماتیک دست و پا کرده اند؟
انتهای پیام/
