سوره مبارکه تکویر آیات ۱ الی ۲۰ +صوت

به گزارش سراج24، سوره تکویر یا کُوِّرَت، هشتاد و یکمین سوره قرآن و از سوره‌های مکی که در جزء سی‌ام قرآن آمده است. تکویر یعنی در هم پیچیده شدن و تاریک شدن. این نام از آیه اول سوره گرفته شده است. سوره تکویر درباره نشانه‌های قیامت و دگرگونی‌های آن روز و همچنین عظمت قرآن و تأثیر آن سخن می‌گوید. از آیات مشهور این سوره، آیه هشتم و نهم است که درباره زنده به گور کردن دختران در زمان جاهلیت سخن می‌گوید و می‌پرسد این دختران به کدامین گناه کشته شده‌اند (بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ). در روایات آمده است اگر کسی سوره «إذا الشمسُ کُوِّرَت» را بخواند، خداوند او را از رسوایی در زمانی که نامه عملش گشوده می‌شود، حفظ می‌کند. 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگه که ستارگان همى‏ تیره شوند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
و آنگه که وحوش را همى‏ گرد آرند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به‏ گور (۸)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
به کدامین گناه کشته شده است (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
و آنگاه که نامه ‏ها زهم بگشایند (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿۱۶﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (۱۶)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۱۹﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿۲۰﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (۲۰)

قرائت مجلسی سوره مبارکه تکویر آیات ۱ الی ۲۰