سیاهه ای پیرامون عدم رعایت حقوق زنان

به گزارش گروه وبگردی «سراج24» هرچند امروز، دفاع همه جانبه اسلام از حقوق زنان به اثبات رسیده و قوانین حمایتی آن بر خیلی‌ها آشکار شده است؛ هر روز دست‌آویزهای تازه‌ای در دست مخالفان همیشگی عقاید اسلامی قرار می‌گیرد. استفاده نادرست از منابع دینی در به دست گرفتن عَلَم حق‌خواهی زنان نیز روشی نوظهور در پیشبرد اهداف ضددینی است. پیش‌تر از این وارد نمودن شبهات و ایرادات به احکام جاری اسلام در مورد زنان دست‌آویز دشمنان دین بوده است؛ اما امروز بعد از تأیید رسیده‌های دین و با استفاده از همان منابع و منقولات، تفسیری در جهت اهداف شخصی که به آن تفسیر به رأی نیز گفته می‌شود، مطرح می‌گردد. باید دانست خدایی که همواره کرامت زن را یادآور می‌شود، شأن او را با عندالمطالبه دانستن مهریه‌اش، که نخواهد با وجود ضعف قوای جسمی برای تأمین مسائل اقتصادی دست نیاز به روی کسی دراز کند، حفظ می نماید. یا در جای دیگر وقتی برای شهادت در دادگاه دو زن را جایگزین یک مرد می‌داند به مخاطبین می‌فهماند که زنِ حساس ممکن است به راحتی مغلوب رعب و وحشت شود و شهادت باب میل یک شخص بدهد؛ پس باید برای یک رأی شهادت، دو زن هم‌زمان رأی دهند. اسلام تحمل بار اقتصادی زندگی را به علت فیزیولوژیک خاص نسوان، از دوش آنها برداشته است. اگر معتقد است دیه و ارث زنان باید نصف مردان باشد این مسئله را مورد توجه دارد که هیچ زنی نباید دغدغه تأمین مالی زندگی یک خانواده را داشته باشد اما از طرف دیگر مردان با حصول منابع مالی از طریق ارث موظفند این منبع را برای آسایش هرچه بیشتر خانواده تحت تکفل خود هزینه نمایند. یا اگر مردی بر اثر حادثه جان خود را از دست دهد چون او مسئولیت یک خانواده را بر دوش دارد لزوماً سهم دیه‌اش بیشتر خواهد‌بود. فخرالسادات محتشمی پور در مقاله ای در روزنامه اعتماد این طور می نویسد: " شرط اجازه ولی قهری برای گرفتن گذرنامه و خروج از کشور یا اجازه دادگاه صالحه برای زنان مجرد زیر 40 سال به واقع چه معنایی می‌تواند داشته باشد جز زیر سؤال بردن حقوق زن و اهلیت او و رشید و بالغ بودنش؟" حال این سؤال به ذهن می رسد؛ آیا همان اسلامی که بعضی پشت آن پنهان می شوند و چنین حرف هایی می زنند دستور واضح به دختران برای گرفتن اجازه از ولی جهت ازدواج نداده یا زنان را ملزم به جواز همسرانشان برای خارج شدن از منزل نکرده است؟ دلیل این امر نیز روشن است؛ زن مخلوق حساسی است که توان مقابله با برخی سختی های موجود در پیرامون را ندارد و اسلام با نهایت توجه مسئولیت حمایت از این وجود را به مردی می سپارد و از آن بانو نیز می خواهد که برای حضور در هر موقعیت خطیری از حامی خود کسب اجازه کند. استفاده نابجا از آیات الهی و تفسیر به رأی در موارد دلخواه رفتار صوابی نیست. خانم محتشمی پور در جایی دیگر با استناد به آیه "ویستفتونک فی النساء قل‌الله یفتیکم فیهن" ابراز می دارد که خداوند اجازه صدور حکم درمورد زنان را حتی به پیامبر خود نیز نداده است؛ حال اینکه پیامبر در هیچ زمینه ای حق صدور حکم از جانب خود را ندارد و هرآنچه می گوید حکم قطعی خداوند است. برطرف کردن خلأهای موجود در قوانین مختلف وظیفه نمایندگان ملت است که در این مورد اخیر نیز یک نوع کاستی به چشم می خورد. مطمئناً اسلامی که اجازه ازدواج دختری معصوم که از ناملایمات پیرامون مطلع نیست را به عهده ولی او می گذارد، نمی تواند به راحتی اجازه دهد وی با اتفاقاتی که در کشوری غریب ممکن است برایش رخ دهد مواجه شود. از این رو باید در نظر گرفت قانونی که پیش تر از این اجرا می شد ناهماهنگی هایی با خواست شرع مقدس داشته است و لازم بود با عنایت دقیق متخصصین اصلاح گردد. هادی شایسته/کارشناس مسائل تربیتی و خانواده