رسیدن اهل بیت به سرزمین کربلا (شعر)

سراج24: در لهوف آمده:
چو این بشنید دخت شاه کرّار             
بگفتا با دلیل اى مرد هشیار
ببر ما را سوى آن دشت بافرّ                                 
که باشد خوابگاه شاه بی سر
روان شد کاروان غم دگر بار             
پاز آنجا سوى آن دشت بلابار
در آن هنگام و آن ایّام جابر             
بدشت کربلا گردید حاضر
بطوف مرد قد آن جسم صد چاک             
بد اوّل زائران تربت پاک‏
به‏ بست احرام پس آن نیک اختر             
بجاى آورد او این حجّ اکبر
تنى چندش به مره ز آل هاشم             
طواف کعبه را گشتند عازم‏
به روز اربعین قتل آن شاه             
به دشت کربلا زد بیرق آه‏
به ناگه کاروان آل اطهار (ع)             
شدند از پهنه هامون نمودار
سرادقها همه در وادى غم             
به ‏پا کردند آن دم بهر ماتم‏
چنان میریختند از دیدگان آب            
به روز روشن، و در شام تاریک‏
همه هم ناله با آن جمع گشتند            
همه پروانه آن شمع گشتند
دو روزى چند بودند اندر آنجا             
به آه و ناله بودندى هم آوا
به امر سرور دنیا و عقبى            
همه آن خیمه‏ ها کندند از جا
و از آنجا سوى یثرب بار بستند             
دل افلاکیان ز این درد خستند
 پر از غم سینه با افغان و زارى             
نشستند آل طه در عمارى‏
نه تنها کربلاشان پر بلا بود             
بر ایشان هر زمان کرب و بلا بود

پی نوشت:لهوف منظوم یا معارج المحبة (منظوم فارسى لهوف)، ص: 144تا146.

منبع:افکار