به گزارش سراج24: اکرم ۲ ساله بود که پدرش شهید شد و دیگر سایه پدر را بالای سر خود احساس نکرد. پدر رفته بود تا ناموسش و مردم کشورش درد و رنجی نبینند. شهید «رحمان علی سلیمی» که با خلوص خود به میدان رفته بود تا از کشور خود دفاع کند گمان کرده بود، بعد از خود هم کسانی هستند که میدان را خالی نکنند تا فرزندانش رنجی نبینند. اما دیگر پدر نبود تا سهل انگاری ها را در حق دختر کوچکش ببیند. نبود که اکرم را در بستر بیماری ببیند، پدر نبود که درد و رنج دخترش را ببیند. حالا اکرم در سن ۲۹ سالگی پدر را ملاقات می کند. اما این بار در سلامتی کامل و دور از انسان های زمینی...
اکرم سلیمی متولد ۱۳۶۴ به مدت ۷ سال در بستر بیماری بود. و چند روز پیش دار فانی را وداع گفت. او که از بیماری سرطان خون رنج می برد بعد از شیمی درمانی‌های مکرر در ماهی که گذشت پیوند مغز و استخوان شد. اما در عین ناباوری بعد از پیوندی که انجام شد، تحت نظر پزشکان قرار نگرفت و از بیمارستان مرخص شد که بعد از آن به دلیل ضعف دستگاه دفاعی، ویروسی وارد بدن او شد که دیگر از دست هیچ کسی کاری ساخته نبود.
به گفته خانواده وی در این مدت که اکرم در بستر بیماری بود کسی از مسئولین به سراغ آن ها نیامد. و هیچ کس برای این فرزند شهید اقدامی انجام نداد.
برادر اکرم سلیمی که از رییس بنیاد شهید اراک گلایه دارد می گوید: بارها از بنیاد شهید درخواست کردیم تا در پرداخت هزینه پیوند مغز و استخوان خواهر که فرزند شهید است ما را مساعدت کنند اما خبری نشد و ما برای نجات خواهرمان مبلغ ۳۰ میلیون تومان قرض گرفتیم تا عمل انجام شود اما باز هم بیمارستان او را تحت نظر قرار نداد و خیلی سریع مرخص کرد که همین منجر به مرگ او شد.
دل به درد می آید وقتی فرزند این شهید می گوید: اگر شهیدمان زنده بود، دیگر به حمایتی نیازی نداشیم و ای کاش شان خانواده شهدا را حفظ می کردند.
این فرزند شهید ادامه داد: مسئولین بنیاد شهید به دیدن اکرم آمدند و عکس یادگاری از دیدار با فرزند شهید بیمار گرفتند و هزاران قول و وعده که هیچ کدام عملی نشد. حتی حق پرستاری هم به ما تعلق نگرفت. خواهر بیمارم در همان شرایط بیماری شخصا با بنیاد شهید تماس گرفت تا او را کمک کنند اما باز هم فایده ای نداشت و ما هم شان خانواده شهید بودنمان را بیش از این زیر سوال نبردیم.
اکرم سلیمی فرزند بسیجی شهید رحمان علی سلیمی بعد از مدت ها انتظار برای تامین شدن هزینه پیوند مغز و استخوان و درمان در یک بیمارستان خوب و متعلق به بنیاد شهید با دنیا برای همیشه خدا حافظی کرد و باید گفت مسئولان بنیاد شهید حتی در تسکین درد این خانواده شهید نیز با ایشان همراهی نکردند.
