به گزارش « سراج24 » از زمانی که نخستین زمزمه های پیوستن شورای صنفی نمایش به خانه سینما به گوش رسید پیش بینی می‌شد که تبدیل به یکی از جنجال ها و مسایل مورد بحث سینما شود سیدضیاء هاشمی رئیس شورای صنفی نمایش در همین راستا به ما گفت:اصولا شورای صنفی نمایش هیچ ارتباطی به خانه سینما ندارد و فقط محلی صنفی برای گردهمایی اصناف است.
وی درباره شنیده‌های حاکی از انتقال شورای صنفی به خانه سینما توضیح داد: اصولا شورای صنفی نمایش هیچ ارتباطی به خانه سینما ندارد. این خانه محلی صنفی برای گردهمایی اصناف است و شورای نمایش به تهیه کننده و پخش کننده‌ها اختصاص دارد.
وی افزود: این دخالت آنقدر بی لزوم و بی معنی است که اگر بخواهند این کار را بکنند از طریق مراجع قانونی هم به راحتی قابل پیگیری است زیرا طبق قوانین، خانه سینما هیچ حق دخل و تصرف و اعمال نظری درباره اکران ندارد و تنها بند قانونی این است که آنها باید نمایندگانی در شورای پروانه ساخت داشته باشند و از آن مرحله به بعد نقشی در این چرخه ندارند.
وی تاکید کرد:این کارها فقط به تنش و ایجاد اختلاف بین سینماگران دامن می زند و باعث تفرقه و چند دستگی بیشتر می شود زیرا مثلا اگر قرار باشد شورای صنفی نمایش به خانه سینما برود ما با آنها همکاری نخواهیم کرد. هاشمی در پاسخ به این سوال که چرا در یک برهه زمانی جلسات شورا به خانه سینما انتقال داده شده بود گفت: ما در آن زمان به دلیل اختلافات داخلی خودمان فقط لوکیشن جلسات را به خانه سینما انتقال دادیم که خداروشکر الان دیگر اختلافی بینمان نیست و ضرورتی برای تغییر روند جلسات نمی‌بینیم.
ما فرهاد توحیدی مدیر عامل سابق خانه سینما این مقوله را امکان‌پذیر اما نیازمند زمان دانسته و گفته‌است:
همان کسانی که فکر نمی کردند خانه سینما باز شود اما باز شد ، می بینند که شورای صنفی هم به خانه سینما باز می گردد.بازگشت شورای صنفی نمایش به خانه سینما اتفاق می‌افتد اما نیازمند زمان است.
همین ماجرا تا پایان هفته نقل محافل بود تا اینکه با حضور امیرحسین علم الهدی و سید ضیا هاشمی در برنامه سینمایی هفت همه چیز از نو شروع شد و آتش این اختلاف تقریبا دیرینه شعله کشید.
دراین برنامه امیرحسین علم الهدی به عنوان طرفدار انتقال شورای صنفی نمایش به خانه سینما گفت: طی چند سال اخیر، این شورا دستاوردی نداشته؛ جز اینکه باعث ریزش مخاطب شده است و به همین دلیل شورا باید از تهیه‌کنندگان منفک شده و به خانه سینما واگذار شود.
وی افزود: مشکلات اکران طی این سه سال گذشته هر روز زیادتر شده و من دست آوردی در شورای صنفی نمایش ندیده‌ام. البته تولیداتی بی رویه در سینما و برخی نهادها را هم نباید فراموش کنیم، اما مطمئنا دست آورد شورای صنفی به اتفاق خاصی منجر نشده است و دائم شاهد ریزش مخاطب بودیم.
وی ادامه داد: دولت دهم که پای همین جامعه صنفی تهیه کنندگان بود و سه میلیارد برای خرید ساختمان و چند صد میلیون برای بازسازی آن داد، هیچ گونه نظارتی روی کارشان نکرد.
وی معتقد است: شورای صنفی نمایش، باید از تهیه کنندگان فعلی، گرفته شود چون جامعیت ندارد و بهتر است به خانه سینما واگذار شود. همه راه ها در شورا به آقای سیدضیاء هاشمی ختم می‌شود و این تک روی مضر است.
علم‌الهدی عنوان کرد: وقتی شورای صنفی نمایش از تهیه کننده ها منفک شود و به خانه سینما برود تازه نشان داده می شود که در آن جا چه رانت خواری هایی شده و همین اکران نوروزی و سبد اکران خاص چه دلایل پنهانی داشته است!
وی دلیل انتقال شورا به خانه سینما و ضمانت اجرایی آن را تایید کرد و گفت: شورای فعلی شورای ورشکستان سینمای ایران است. درحالیکه طیف تهیه کنندگان مقابلشان که در جبهه خانه سینما هستند، 80 درصد از تهیه کنندگان سینما را در بردارد.
در مقابل سید ضیاء هاشمی نیز ساکت ننشست و اتهامی مشابه و همطراز به علم الهدی وارد کرد. وی در ابتدا گفت: شورای صنفی نمایش به شکل دبیرخانه ای است که بدون هیچ دخالتی در اکران فیلم ها داوری می کند و اشکال اصلی در رانتی است که در تولید راه افتاده و دولت پول می‌دهد که فیلم بسازند که نباید اینگونه باشد.
وی افزود: یک روزنامه زرد همیشه در حال تخریب ماست و طیف مخالف ما نیز همیشه با آنها همراه هستند. لابد بودجه‌ای هم به آنان می‌دهند.همچنین برخی دوستان حوزه هنری بودجه هایی برای فیلم‌هایشان گرفتند اما بسیاری از فیلمها را به شکست کشاندند.
وی تشریح کرد: ما فقط جامعه صنفی تهیه کنندگان داریم که حتی قبل از خانه سینما، دایر شده است. شاخه یک و دو را هم به هیچ وجه قبول ندارم. ما در اتحادیه هیچ دعوایی با همدیگر نداریم و هرچه هست در طیف مقابل ماست.
هاشمی درباره ادعاهای علم الهدی گفت: اگر دوستان اثبات نکنند که به قول خودشان؛ «ما سه میلیارد از دولت گرفته‌ایم» از آنان شکایت می‌کنیم. این آمارهای الکی را نمیدانم مخالفان ما از کجا می آورند. شورای صنفی نمایش متعلق به تهیه کنندگان هستند و جدا نمی‌شود زیرا ما اجازه نمی‌دهیم که زیر سلطه خانه سینما برود بلکه باید بین سینمادار، پخش کننده و تهیه کننده باشد.
وی عنوان کرد: آیین نامه شورا، مشخص است و بگویند که براساس فلان بند، این نکته رعایت نشده؛ درحالیکه چیزی برای ارائه ندارند و فقط حرف است. همین آقای علم الهدی که در سینما کاری نکرده چرا باید خودش را کارشناس سینما بداند؛ آمارهای شخصی خود را از کجا اورده که از خودش آمار می‌دهد؟ تا می‌توانند در خانه سینما و حوزه هنری علیه ما کار می‌کنند و دست به رانت می‌برند اما حقیقت این است که چرندیات گفتن آمار محسوب نمی شود.
پس از این گفت و گوی جنجالی رو در رو در برنامه تلویزیونی صبح دیروزهم با توجه به اظهارات امیر حسین علم الهدی، با مضمون اینکه جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران تنها شامل 20 درصد از کل تهیه کنندگان سینماست، روابط عمومی این کانون صنفی اسامی 204 نفر عضو خود را منتشر کرد.در این فهرست اسامی تهیه کنندگان فعالی چون مسعود جعفری جوزانی، فریدون جیرانی، منیژه حکمت، روح اله خوشکام، پوران درخشنده ، محمد درمنش، علیرضا رئیسیان، سید جمال ساداتیان، سعید سعدی، علیرضا سرتیپی، مرتضی شایسته، محسن شایانفر، محمدرضا شرف الدین، جمال شورجه، محمدحسین لطیفی، مهدی عظیمی میرآبادی، حبیب اله کاسه ساز، سید احمد میرعلائی، تهمینه میلانی، محسن علی اکبری، حسن هدایت، سعید ملکان، هارون یشایایی، بهروز افخمی، علیرضا امینی، سیروس تسلیمی، حسین فرحبخش، محمد خزاعی، سعید حاجی میری، محمد پیرهادی مسعود اطیابی، عبداله علیخانی، حسین زندباف و ... وجود دارد.
بر اساس این گزارش هنوز طیف مقابل شورای صنفی مدرکی برای اثبات آمار مطرح شده مبنی بر هزینه 3میلیارد تومانی برای ساخت بنای جدید شورا و اسامی تهیه کنندگان مطرحی که جز این صنف نیستند و به صورت مستقل فعالیت می کنند ارائه نداده است. شاید با ارائه اسناد این ماجرا وارد فاز تازه‌ای شود.
اینکه دراین میان واقعا سرنوشت میلیون ها پولی که می گویند رد و بدل شده یا نشده چه بوده است، اینکه چرا همین شورای صنفی با این موضع گیری تند علیه خانه سینما در زمانی نه چندان دور جلساتش را در همین خانه برگزار می کرد، اینکه منظورعلم الهدی از تهیه کننده های ورشکسته کیست و چرا اسامی شان را اعلام نمی کند ، اینکه واقعا طیف مخالف شورای صنفی نمایش به برخی روزنامه زرد که علیه آنها کار کند پول می دهد یا نه و ... سوال های بسیاری است که نه در گفت و گوی رو در رو و نه در پیگیری های تلفنی به پاسخ می رسد.
ارائه مدارک معتبر و رسمی می تواند دلایل خوبی برای اثبات ادعاهای طرفین باشد و «زمان» قاضی خوبی برای حل این درگیری هاست . درگیری هایی که واقعا مشخص نیست حق با کدام طرف است اما به شدت در سینمای این سالهای ما عادی شده و به چاشنی محافل خبری تبدیل شده است./فارس
